Έκσταση
•24/02/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
Μυριάδες μέσα μου οι λέξεις.
Αναρωτιέμαι πως αντέχεις.
Δεν φτάνει σίγουρα μια ζωή.
Ποτέ δεν θα ‘ναι αρκετή..
Αναρωτιέμαι πως αντέχεις.
Δεν φτάνει σίγουρα μια ζωή.
Ποτέ δεν θα ‘ναι αρκετή..
Στης αγάπης την οδό ταξιδεύω.
Αποστάγματα του έρωτα μαζεύω.
Μια κατάθεση σκέψεων ν’ αφήσω.
Των αισθήσεων το χείμαρρο να πνίξω..
Αποστάγματα του έρωτα μαζεύω.
Μια κατάθεση σκέψεων ν’ αφήσω.
Των αισθήσεων το χείμαρρο να πνίξω..
Ένας στίχος μονάχος δεν μπορεί.
Στην όψη της αγάπης να σταθεί.
Στο χαρτί να μιλήσει..
Στην όψη της αγάπης να σταθεί.
Στο χαρτί να μιλήσει..
Μια στιγμή υπαρκτή όμως αν ζει.
Βαθιά κι αν έχει εγκλωβιστεί.
Βέβαιο θα σ’ αγγίξει..
Βαθιά κι αν έχει εγκλωβιστεί.
Βέβαιο θα σ’ αγγίξει..
Ζητώντας το παραπάνω.
Στου πόθου τον ωκεανό.
Στην έκσταση της ποίησης.
Πλανιέμαι να το δω..
Στου πόθου τον ωκεανό.
Στην έκσταση της ποίησης.
Πλανιέμαι να το δω..
Πολλές ζωές πρέπει να ζήσω.
Ονειροδρόμια να χτίσω.
Απ’ την αρχή να μ’ ανακτήσω..
Ονειροδρόμια να χτίσω.
Απ’ την αρχή να μ’ ανακτήσω..
Την πιο μεγάλη έννοια να βρω.
Με όλα όσα θέλω να σου πω.
Πιο πάνω κι απ’ το Σ’ αγαπώ..
Με όλα όσα θέλω να σου πω.
Πιο πάνω κι απ’ το Σ’ αγαπώ..
Στις στιγμές που ζήσαμε.
Στα όνειρα της ζωής.
Μέσα στην αποπλάνηση.
Στα λόγια της ψυχής..
Στα όνειρα της ζωής.
Μέσα στην αποπλάνηση.
Στα λόγια της ψυχής..
Συναρμολογώντας ρήματα φτωχά.
Τα κορμιά ενώνω σε πλάνα τολμηρά.
Ξανά να σ’ ακουμπήσω..
Τα κορμιά ενώνω σε πλάνα τολμηρά.
Ξανά να σ’ ακουμπήσω..
Σε κάθε μια στροφή σε διεκδικώ.
Παλεύοντας με κάθε στεναγμό.
Ωσότου να κερδίσω..
Παλεύοντας με κάθε στεναγμό.
Ωσότου να κερδίσω..
Στην κλίμακα των παλμών σε ψάχνω.
Προς μια κατεύθυνση οδεύω.
Γλυκό μου αμάρτημα του πάθους.
Μην αργείς, σε περιμένω..
Προς μια κατεύθυνση οδεύω.
Γλυκό μου αμάρτημα του πάθους.
Μην αργείς, σε περιμένω..
Σ’ επίγειους παραδείσους να με πας.
Έλα, αν μ’ αγαπάς..!!!!
Έλα, αν μ’ αγαπάς..!!!!
Πέμπτη, 21 Φεβρουαρίου 2013
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Poem by, toxotina73
Μην ξεχνάς
•22/02/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
Λυπάμαι μα το βλέπω
πως σε χάνω.
Κρατιέμαι
πια στη τρέλα μου
επάνω.
Σ’ αφήνω να φύγεις
δίχως να σκεφτείς.
Το δάκρυ απόψε πνίγω
μην το δεις..
πως σε χάνω.
Κρατιέμαι
πια στη τρέλα μου
επάνω.
Σ’ αφήνω να φύγεις
δίχως να σκεφτείς.
Το δάκρυ απόψε πνίγω
μην το δεις..
Προχώρα όμως πίσω
μην κοιτάξεις.
Τα λάθη παραπέρα
να πετάξεις.
Στο βούρκο η αγάπη μας
θα κυλιστεί.
Στο ψέμα δεν αντέχει
να ζει..
μην κοιτάξεις.
Τα λάθη παραπέρα
να πετάξεις.
Στο βούρκο η αγάπη μας
θα κυλιστεί.
Στο ψέμα δεν αντέχει
να ζει..
”Μην ξεχνάς
τα όνειρα που κάναμε
για μας..
Θα πονάς
τις ώρες σου τριγύρω
σαν σκορπάς..
Μην ξεχνάς
στο τέλος να το δεις
θα με ζητάς..
Θα πονάς
τα βράδια μ’ ενοχές
σαν ξενυχτάς..
Κι εσύ θα πονάς.”
τα όνειρα που κάναμε
για μας..
Θα πονάς
τις ώρες σου τριγύρω
σαν σκορπάς..
Μην ξεχνάς
στο τέλος να το δεις
θα με ζητάς..
Θα πονάς
τα βράδια μ’ ενοχές
σαν ξενυχτάς..
Κι εσύ θα πονάς.”
Η μέρα θα ‘ρθει όλα
να τ’ αλλάξει.
Κοντά μου γύρνα πίσω
πριν χαράξει.
Ο χρόνος θα κλείσει
μεγάλες πληγές.
Καρδιά μου άστα όλα
στο χθες..
να τ’ αλλάξει.
Κοντά μου γύρνα πίσω
πριν χαράξει.
Ο χρόνος θα κλείσει
μεγάλες πληγές.
Καρδιά μου άστα όλα
στο χθες..
Στίχοι: Μαρία Πεπικίδου
Σάββατο 18 Αυγούστου 2012
Σάββατο 18 Αυγούστου 2012
by, toxotina73
Στη δίνη των παθών
•20/02/2013 • 1 σχόλιο
Τιμή μου να σε ανακαλύψω
που μ’ άφησες να σε γνωρίσω.
Σε ξέρω πλέον πιο καλά
απ’ τον καθένα.
Κι από εμένα.
που μ’ άφησες να σε γνωρίσω.
Σε ξέρω πλέον πιο καλά
απ’ τον καθένα.
Κι από εμένα.
Φώτισα κρυμμένες γωνιές
της ψυχής σου.
Ξεσκέπασα κομμάτια
της ζωής σου.
Ταξιδέψαμε ως την αυλή
του Παραδείσου.
της ψυχής σου.
Ξεσκέπασα κομμάτια
της ζωής σου.
Ταξιδέψαμε ως την αυλή
του Παραδείσου.
Σε μια παράσταση ονειρική.
Πρωταγωνιστές Εγώ κι Εσύ.
Θεέ μου, τέτοιες στιγμές
δεν χορταίνεις να τις ζεις.
Πρωταγωνιστές Εγώ κι Εσύ.
Θεέ μου, τέτοιες στιγμές
δεν χορταίνεις να τις ζεις.
Είδαμε χρώματα του ονείρου.
Μες στον ωκεανό της μέθης.
Αγγίξαμε έναν αλλιώτικο ουρανό.
Φτάσαμε στην πύλη του φωτός.
Τρυπώσαμε στου πόθου την καρδιά.
Ξεχύθηκαν αρώματα ζεστά.
Μες στον ωκεανό της μέθης.
Αγγίξαμε έναν αλλιώτικο ουρανό.
Φτάσαμε στην πύλη του φωτός.
Τρυπώσαμε στου πόθου την καρδιά.
Ξεχύθηκαν αρώματα ζεστά.
Σπάζοντας το φράγμα της μοναξιάς.
Βρήκαμε μονοπάτια μυστικά.
Η πορεία μας αποτυπώθηκε
στου ορίζοντα τον καμβά.
Μας φιλοξένησαν αστέρια λαμπερά.
Κι όλα έμοιαζαν μαγικά..
Βρήκαμε μονοπάτια μυστικά.
Η πορεία μας αποτυπώθηκε
στου ορίζοντα τον καμβά.
Μας φιλοξένησαν αστέρια λαμπερά.
Κι όλα έμοιαζαν μαγικά..
Όνειρα μεγάλα, όνειρα μικρά..
Πέρα απ’ τα γήινα
πορεύτηκαν μακριά.
Έτσι χέρι χέρι
περάσαμε κι εμείς..
Τα όρια του σύμπαντος
τα σύνορα ζωής.
Πυράκτωσαν το σώμα μας
αισθήσεις της φωτιάς.
Υπέκυψαν αισθήματα
δύσβατα δυνατά.
Μπρος στην ασύγκριτη ομορφιά..
Πέρα απ’ τα γήινα
πορεύτηκαν μακριά.
Έτσι χέρι χέρι
περάσαμε κι εμείς..
Τα όρια του σύμπαντος
τα σύνορα ζωής.
Πυράκτωσαν το σώμα μας
αισθήσεις της φωτιάς.
Υπέκυψαν αισθήματα
δύσβατα δυνατά.
Μπρος στην ασύγκριτη ομορφιά..
Στο απροσδιόριστο
χαμένοι και οι δυο.
Παρασυρμένοι
στη δίνη των παθών.
Γευτήκαμε νέκταρ της ηδονής.
Της πιο γλυκιάς υποταγής.
χαμένοι και οι δυο.
Παρασυρμένοι
στη δίνη των παθών.
Γευτήκαμε νέκταρ της ηδονής.
Της πιο γλυκιάς υποταγής.
Απόλυτη συνύπαρξη
στ’ απόκρυφα της νύχτας.
Παλίρροια
στου έρωτα τα δίχτυα.
Το αποκορύφωμα
στερνής επιθυμίας.
Να νιώσουμε ξανά
την ίδια τρικυμία.
στ’ απόκρυφα της νύχτας.
Παλίρροια
στου έρωτα τα δίχτυα.
Το αποκορύφωμα
στερνής επιθυμίας.
Να νιώσουμε ξανά
την ίδια τρικυμία.
Τόση αγάπη που εισπράττω
ευλογία τη θεωρώ.
Κάθε ανάσα & πνοή μου
για εκείνον που αγαπώ.
Την ανταποδίδω
με όλη μου την ψυχή.
Στον Άνθρωπο που πρόσμενα..
Ολόκληρη ζωή..!!!
ευλογία τη θεωρώ.
Κάθε ανάσα & πνοή μου
για εκείνον που αγαπώ.
Την ανταποδίδω
με όλη μου την ψυχή.
Στον Άνθρωπο που πρόσμενα..
Ολόκληρη ζωή..!!!
ΥΓ.
Δως μου πίσω την καρδιά μου
πιο πολύ, να σ’ αγαπώ.
Αν το θες κι άλλο να ζήσω
και διπλά, να σ’ αγαπώ.
Δως μου πίσω την καρδιά μου
πιο πολύ, να σ’ αγαπώ.
Αν το θες κι άλλο να ζήσω
και διπλά, να σ’ αγαπώ.
Σάββατο, 2 Φεβρουαρίου 2013
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Poem by, toxotina73
Γλυκιά Μορφή
•16/02/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
Το δρόμο της ζωής μου
γυρεύεις
το χτύπο της καρδιάς μου
μπερδεύεις.
Στα μάτια σου βαθιά
σαν κοιτώ
στο πέλαγός τους
θέλω να χαθώ.
γυρεύεις
το χτύπο της καρδιάς μου
μπερδεύεις.
Στα μάτια σου βαθιά
σαν κοιτώ
στο πέλαγός τους
θέλω να χαθώ.
Την όψη της ψυχής μου
μαθαίνεις
συχνά στην κορυφή
με πηγαίνεις.
Κοντά σου χέρι χέρι
σαν πετώ
τα όρια του κόσμου
συναντώ.
μαθαίνεις
συχνά στην κορυφή
με πηγαίνεις.
Κοντά σου χέρι χέρι
σαν πετώ
τα όρια του κόσμου
συναντώ.
Γλυκιά μορφή
κρατάς μια αγάπη τρυφερή.
Στο άγνωστο ψάχνουμε μαζί
περνώντας τα όρια της γης.
Γλυκιά πνοή
ξυπνάς μια φλέβα δυνατή.
Την σκέψη μου τυφλά οδηγείς
στην άλλη πλευρά της ζωής.
κρατάς μια αγάπη τρυφερή.
Στο άγνωστο ψάχνουμε μαζί
περνώντας τα όρια της γης.
Γλυκιά πνοή
ξυπνάς μια φλέβα δυνατή.
Την σκέψη μου τυφλά οδηγείς
στην άλλη πλευρά της ζωής.
Της νύχτας μου τις ώρες
προσθέτεις
στο φως του ονείρου
μέσα τρέχεις.
Πιστά την σκιά σου
ακολουθώ
της αίσθησης τη μέθη
κυνηγώ.
προσθέτεις
στο φως του ονείρου
μέσα τρέχεις.
Πιστά την σκιά σου
ακολουθώ
της αίσθησης τη μέθη
κυνηγώ.
Τις φλόγες στο πάθος μου
ανάβεις
Την πνοή μου αργά
κομματιάζεις.
Του χρόνου χάνω πάλι
τον παλμό
Αγγίζοντας τον έβδομο
ουρανό.
ανάβεις
Την πνοή μου αργά
κομματιάζεις.
Του χρόνου χάνω πάλι
τον παλμό
Αγγίζοντας τον έβδομο
ουρανό.
Γλυκιά μορφή
κρατάς μια αγάπη τρυφερή.
Το άγνωστο ψάχνουμε μαζί
περνώντας τα όρια της γης.
Γλυκιά πνοή
ξυπνάς μια φλέβα δυνατή.
Την σκέψη μου τυφλά οδηγείς
στην άλλη πλευρά της ζωής.
κρατάς μια αγάπη τρυφερή.
Το άγνωστο ψάχνουμε μαζί
περνώντας τα όρια της γης.
Γλυκιά πνοή
ξυπνάς μια φλέβα δυνατή.
Την σκέψη μου τυφλά οδηγείς
στην άλλη πλευρά της ζωής.
Γλυκιά μου Μορφή
είσαι ότι πιο όμορφο
έχω στη ζωή..!!!
είσαι ότι πιο όμορφο
έχω στη ζωή..!!!
Στίχοι: Μαρία Πεπικίδου
Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012
Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012
by, toxotina73
Όνειρα, τυφλές ελπίδες
•11/02/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
_Πέντε το πρωί
μες στο σκοτεινό δωμάτιο.
Άψυχο κορμί
είμαι στο βυθό ναυάγιο.
μες στο σκοτεινό δωμάτιο.
Άψυχο κορμί
είμαι στο βυθό ναυάγιο.
Άδικη ζωή
κλέβεις ότι αγαπάω.
Που να είσαι εσύ
αναμνήσεις μας μετράω.
Πως πονάω..
κλέβεις ότι αγαπάω.
Που να είσαι εσύ
αναμνήσεις μας μετράω.
Πως πονάω..
”Όλα έρχονται και φεύγουν
και μακριά μας ταξιδεύουν.
Με την σκέψη πάντα μένουν
όσοι αγαπούν.
και μακριά μας ταξιδεύουν.
Με την σκέψη πάντα μένουν
όσοι αγαπούν.
Όνειρα, τυφλές ελπίδες
της ζωής μας καταιγίδες.
Πάθη και αδυναμίες
θα εκτιμηθούν.”
της ζωής μας καταιγίδες.
Πάθη και αδυναμίες
θα εκτιμηθούν.”
_Ώρα σιωπηλή
πόσο πάλι θ’ αντέξω.
Μου ζητά η ψυχή
μες στο χθες ξανά να τρέξω.
πόσο πάλι θ’ αντέξω.
Μου ζητά η ψυχή
μες στο χθες ξανά να τρέξω.
Έχεις πια χαθεί
είναι ο κόσμος γκρεμισμένος.
Μέρες να φανείς
να γυρίσεις περιμένω
Αναμένω…
είναι ο κόσμος γκρεμισμένος.
Μέρες να φανείς
να γυρίσεις περιμένω
Αναμένω…
”Όλα έρχονται και φεύγουν
και μακριά μας ταξιδεύουν.
Με την σκέψη πάντα μένουν
όσοι αγαπούν.”
και μακριά μας ταξιδεύουν.
Με την σκέψη πάντα μένουν
όσοι αγαπούν.”
Στίχοι: Μαρία Πεπικίδου
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012
By, toxotina73
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012
By, toxotina73
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σας ευχαριστώ.
”Απόψε ήρθες”
•10/02/2013 • 1 σχόλιο
Καρδιά μου ήρθες..
Γέμισες άρωμα
στην άδεια κάμαρά μου.
Έδωσες χρώματα
να ντύσω τα όνειρά μου.
Σαν ήλιος μπήκες..
Γέμισες άρωμα
στην άδεια κάμαρά μου.
Έδωσες χρώματα
να ντύσω τα όνειρά μου.
Σαν ήλιος μπήκες..
Στον πόνο ήρθες..
Μέσα στα βλέφαρα
στη λάμψη των ματιών μου.
Έπειτα έπνιξες
στα χείλη το λυγμό μου.
Κοντά μου ήρθες..
Μέσα στα βλέφαρα
στη λάμψη των ματιών μου.
Έπειτα έπνιξες
στα χείλη το λυγμό μου.
Κοντά μου ήρθες..
Απόψε ήρθες..
Πάλι τα δάκρυα
ξεχείλισαν στα μάτια.
Πέρασαν κύματα
που μ’ έκαναν κομμάτια.
Χιλιάδες νύχτες..
Πάλι τα δάκρυα
ξεχείλισαν στα μάτια.
Πέρασαν κύματα
που μ’ έκαναν κομμάτια.
Χιλιάδες νύχτες..
Απόψε ήρθες..
Κούρνιασα πλάι σου
με λύγισε το πάθος.
Νόμιζα άντεχα
μοιραίο ήταν λάθος.
Αν φταίω φύγε..
Κούρνιασα πλάι σου
με λύγισε το πάθος.
Νόμιζα άντεχα
μοιραίο ήταν λάθος.
Αν φταίω φύγε..
Μαζί μου είσαι..
Πάνω στα χέρια σου
αφήνω τη ζωή μου.
Πάρε τα όνειρα
που κρύβω στην ψυχή μου.
Αν θέλεις μείνε..
Πάνω στα χέρια σου
αφήνω τη ζωή μου.
Πάρε τα όνειρα
που κρύβω στην ψυχή μου.
Αν θέλεις μείνε..
Στην σκέψη ήρθες..
Φλόγες μου άναψες
στης νύχτας το σκοτάδι.
Πήρα φωτιά ξανά
με καις αυτό το βράδυ.
Μα χώρια είσαι..
Φλόγες μου άναψες
στης νύχτας το σκοτάδι.
Πήρα φωτιά ξανά
με καις αυτό το βράδυ.
Μα χώρια είσαι..
Απόψε ήρθες..
Πάλι τα δάκρυα
ξεχείλισαν στα μάτια.
Πέρασαν κύματα
που μ’ έκαναν κομμάτια.
Χιλιάδες νύχτες..
Πάλι τα δάκρυα
ξεχείλισαν στα μάτια.
Πέρασαν κύματα
που μ’ έκαναν κομμάτια.
Χιλιάδες νύχτες..
Απόψε ήρθες..
Κούρνιασα πλάι σου
με λύγισε το πάθος.
Νόμιζα άντεχα
μοιραίο ήταν λάθος.
Αν φταίω φύγε,
αν φταίω φύγε!!!
Κούρνιασα πλάι σου
με λύγισε το πάθος.
Νόμιζα άντεχα
μοιραίο ήταν λάθος.
Αν φταίω φύγε,
αν φταίω φύγε!!!
Στίχοι: Μαρία Πεπικίδου
Δευτέρα, 20 Αυγούστου 2012
Δευτέρα, 20 Αυγούστου 2012
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σας ευχαριστώ.
by, toxotina73
Όσο η ψυχή μου αντέχει
•07/02/2013 • 1 σχόλιο
Πριν καιρό ένα ταξίδι
σου είχα υποσχεθεί.
Όμως δεν σ’ ακολούθησα
ήμουν βλέπεις δειλή.
Στο συρτάρι του μυαλού
ήσουν κρυμμένος.
Στους χτύπους της καρδιάς
βαθιά χαμένος.
σου είχα υποσχεθεί.
Όμως δεν σ’ ακολούθησα
ήμουν βλέπεις δειλή.
Στο συρτάρι του μυαλού
ήσουν κρυμμένος.
Στους χτύπους της καρδιάς
βαθιά χαμένος.
Έψαχνες την έξοδο
για να με συναντήσεις.
Με κυρίευσε τρόμος
ζητούσες εξηγήσεις.
Παραθέτω περιπλάνηση
πλησίασε κοντά.
Η ομίχλη θ’ αραιώσει
θα χαθεί μετά.
για να με συναντήσεις.
Με κυρίευσε τρόμος
ζητούσες εξηγήσεις.
Παραθέτω περιπλάνηση
πλησίασε κοντά.
Η ομίχλη θ’ αραιώσει
θα χαθεί μετά.
Για τα όνειρά μας
νοσταλγία θα γεμίσεις.
Τις στιγμές μας
πάλι απόψε θα ζητήσεις.
Ο δικός μου ο κόσμος
της πνοής σου ο παλμός.
Ήλιος απεραντοσύνης
των ματιών σου το φως.
νοσταλγία θα γεμίσεις.
Τις στιγμές μας
πάλι απόψε θα ζητήσεις.
Ο δικός μου ο κόσμος
της πνοής σου ο παλμός.
Ήλιος απεραντοσύνης
των ματιών σου το φως.
Πλάι στα βήματά σου
ο δρόμος της γαλήνης.
Της ψυχής μου τη γωνιά
μονάχα εσύ αγγίζεις.
Στο προσκύνημα του πάθους
στων χεριών σου την αφή.
Και τις πέντε μου αισθήσεις
τις κυριαρχείς εσύ.
ο δρόμος της γαλήνης.
Της ψυχής μου τη γωνιά
μονάχα εσύ αγγίζεις.
Στο προσκύνημα του πάθους
στων χεριών σου την αφή.
Και τις πέντε μου αισθήσεις
τις κυριαρχείς εσύ.
Μες στα κύτταρα γεννιέται
της ζωής μου ο ανθός.
Ο προστάτης της αγάπης
είναι του έρωτα ο θεός.
Αποχρώσεις προσμονής
οι λέξεις που θα πω.
Όσο η ψυχή μου αντέχει
συντροφιά της θα ‘χει..
της ζωής μου ο ανθός.
Ο προστάτης της αγάπης
είναι του έρωτα ο θεός.
Αποχρώσεις προσμονής
οι λέξεις που θα πω.
Όσο η ψυχή μου αντέχει
συντροφιά της θα ‘χει..
Εσένα που αγαπώ..!!!
Παρασκευή, 11 Ιανουαρίου 2013
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Poem by, toxotina73
Στην τεθλιμμένη οδό της αγάπης
•03/02/2013 • 1 σχόλιο
Έχεις αγωνία τι θα πω
πολύ περισσότερη από εμένα.
Πάλι με λέξεις συνωμοτώ
μην πάνε τα λόγια χαμένα.
πολύ περισσότερη από εμένα.
Πάλι με λέξεις συνωμοτώ
μην πάνε τα λόγια χαμένα.
Αναπάντεχες σκέψεις γυρίζουν
για να χάσει το δρόμο ο ειρμός.
Με χαμόγελα του ψιθυρίζουν
να ξεχάσει κι ο απλός λογισμός.
για να χάσει το δρόμο ο ειρμός.
Με χαμόγελα του ψιθυρίζουν
να ξεχάσει κι ο απλός λογισμός.
Η καρδιά μου τολμά να μιλήσει
κι ας μην έχει φωνή δυνατή.
Θέλοντας απλά να σου τονίσει
πως σ’ αγαπάει χωρίς λογική.
κι ας μην έχει φωνή δυνατή.
Θέλοντας απλά να σου τονίσει
πως σ’ αγαπάει χωρίς λογική.
Τη λευκή σελίδα θα καλύψει
μ’ έντονη αντίδραση πάθους.
Προσπαθώντας με χτύπους να δείξει
καθεμία αιτία του λάθους.
μ’ έντονη αντίδραση πάθους.
Προσπαθώντας με χτύπους να δείξει
καθεμία αιτία του λάθους.
Ακούραστη για εσένα χτυπάει
δίχως διάθεση καμιάς κριτικής.
Απόλυτο σεβασμό ζητάει
σαν μπει στο βυθό της σιωπής.
δίχως διάθεση καμιάς κριτικής.
Απόλυτο σεβασμό ζητάει
σαν μπει στο βυθό της σιωπής.
Ατέλειωτους κινδύνους περνάει
μ’ ελάχιστη αναπνοή.
Στο πλάι σου παλμούς ξεκινάει
κι ορίζει ρυθμούς στη ζωή.
μ’ ελάχιστη αναπνοή.
Στο πλάι σου παλμούς ξεκινάει
κι ορίζει ρυθμούς στη ζωή.
Βραδινή επίσκεψη πηγαίνει
μες στου μυαλού σου τη στράτα.
Μερόνυχτα παγιδευμένη
στα αινιγματικά σου μάτια.
μες στου μυαλού σου τη στράτα.
Μερόνυχτα παγιδευμένη
στα αινιγματικά σου μάτια.
Σε ανύποπτο χρόνο γυρεύει
μια λάμψη μες στο μονοπάτι.
Του έρωτα τη φλόγα ανιχνεύει
στην τεθλιμμένη οδό της αγάπης.
μια λάμψη μες στο μονοπάτι.
Του έρωτα τη φλόγα ανιχνεύει
στην τεθλιμμένη οδό της αγάπης.
Δεν μένει άλλο μέρος να ψάξει
τ’ όνομά σου ψελλίζει με πόνο.
Δεν αντέχει μακριά σου φωνάζει
στη θαλπωρή σου κουρνιάζει με φόβο.
τ’ όνομά σου ψελλίζει με πόνο.
Δεν αντέχει μακριά σου φωνάζει
στη θαλπωρή σου κουρνιάζει με φόβο.
Των στεναγμών παγίδες να περάσει
μην ξυπνήσει με αισθήματα τρόμου.
Μην τυχόν δίχως λόγο και πάψει
κάθε ελπίδα σ’ ετούτο τον κόσμο.
μην ξυπνήσει με αισθήματα τρόμου.
Μην τυχόν δίχως λόγο και πάψει
κάθε ελπίδα σ’ ετούτο τον κόσμο.
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Poem by, toxotina73
Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2012
Μίλα μου
•27/01/2013 • 1 σχόλιο
Κάθε στίχο που διαβάζεις
δεν τον έγραψα εγώ.
Στο μυαλό μου εσύ δηλώνεις
λέξη λέξη τι να πω…
Η έμπνευσή μου, ο παλμός μου
και ο ρυθμός..
δεν τον έγραψα εγώ.
Στο μυαλό μου εσύ δηλώνεις
λέξη λέξη τι να πω…
Η έμπνευσή μου, ο παλμός μου
και ο ρυθμός..
Μίλα μου για να σου γράψω
ένα βιβλίο μοναδικό.
Τις σκέψεις σου να καταθέσω
σ’ ένα ποίημα ερωτικό.
ένα βιβλίο μοναδικό.
Τις σκέψεις σου να καταθέσω
σ’ ένα ποίημα ερωτικό.
Να δώσω ανάσα και πνοή
σε όλα τα όνειρά σου.
Να γίνω εγώ η ποιήτρια
στο μέρος της καρδιάς σου.
σε όλα τα όνειρά σου.
Να γίνω εγώ η ποιήτρια
στο μέρος της καρδιάς σου.
Eίναι δικά σου όλα
δική σου είμαι κι εγώ.
Μες τη μοίρα είμαστε
δεμένοι και οι δυο.
δική σου είμαι κι εγώ.
Μες τη μοίρα είμαστε
δεμένοι και οι δυο.
Μην σταματάς να μου μιλάς..
Πες μου κι άλλα
κι άλλα πολλά.
Λόγια παθιασμένα
πες μου λόγια ερωτικά.
Στο δρόμο της ψυχής μου
περπάτησε ξανά.
Πες μου κι άλλα
κι άλλα πολλά.
Λόγια παθιασμένα
πες μου λόγια ερωτικά.
Στο δρόμο της ψυχής μου
περπάτησε ξανά.
Πες μου για την πανσέληνο
για την αστροφεγγιά.
Στα όρια σου ακροβατώ
ακόμη μια φορά.
για την αστροφεγγιά.
Στα όρια σου ακροβατώ
ακόμη μια φορά.
Μίλα μου με πάθος
σαν να τραγουδάς.
Δως μου χρώματα ζεστά
κι απόψε της χαράς.
Σαν καταρράχτης έλα
να σβήσεις τη φωτιά.
σαν να τραγουδάς.
Δως μου χρώματα ζεστά
κι απόψε της χαράς.
Σαν καταρράχτης έλα
να σβήσεις τη φωτιά.
Μην αργήσεις να έρθεις
γιατί ο κόσμος σταματά.
Θα πάψει να γυρίζει η γη
αν είσαι μακριά..
γιατί ο κόσμος σταματά.
Θα πάψει να γυρίζει η γη
αν είσαι μακριά..
Μίλα μου λίγο ακόμη
αν με αγαπάς..
αν με αγαπάς..
Θεέ μου..!!
Πως θα περάσει άραγε
κι ετούτη η βραδιά;
Πως θα περάσει άραγε
κι ετούτη η βραδιά;
Σάββατο, 26 Ιανουαρίου 2013
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Καρδιάς μελάνι με απόσταγμα Ψυχής
•26/01/2013 • 1 σχόλιο
Αναδύεσαι στα τρίσβαθα της λογικής.
Οι παλμοί της καρδιάς μου ασάλευτοι.
Παρασύρθηκες στ’ απύθμενα μονοπάτια του νου.
Νυχτερινή αέρινη παρουσία, ανεξίτηλη οπτασία..
Οι παλμοί της καρδιάς μου ασάλευτοι.
Παρασύρθηκες στ’ απύθμενα μονοπάτια του νου.
Νυχτερινή αέρινη παρουσία, ανεξίτηλη οπτασία..
Εισχωρείς σ’ άλλη διάσταση της ψυχής μου.
Τρικυμία αισθήσεων, έφερες στο κορμί μου.
Ταλαντεύσεις χορδών, πάθη & επιθυμιών.
Αρμενίζεις στου πόθου μου τον ωκεανό.
Απ’ της πνοής μου ανασαίνεις το βυθό.
Εξαγνίζομαι, λικνίζομαι, αιχμαλωτίζομαι..
Τρικυμία αισθήσεων, έφερες στο κορμί μου.
Ταλαντεύσεις χορδών, πάθη & επιθυμιών.
Αρμενίζεις στου πόθου μου τον ωκεανό.
Απ’ της πνοής μου ανασαίνεις το βυθό.
Εξαγνίζομαι, λικνίζομαι, αιχμαλωτίζομαι..
Αποθεώνομαι σαν μ’ εξερευνείς.
Σαν με ανακαλύπτεις σηκώνεις κύματα ηδονής.
Θύελλα ο έρωτάς σου, δονήσεις πυρκαγιάς.
Έσμιξες στο αίμα μου, στις φλέβες μου περνάς.
Έντονα τα χάδια σου, αγγίγματα ζεστά..
Σαν με ανακαλύπτεις σηκώνεις κύματα ηδονής.
Θύελλα ο έρωτάς σου, δονήσεις πυρκαγιάς.
Έσμιξες στο αίμα μου, στις φλέβες μου περνάς.
Έντονα τα χάδια σου, αγγίγματα ζεστά..
Περιπλανιέσαι κι ομορφαίνεις τα πάντα εντός μου.
Ψηλαφίζοντας τους κόλπους των στεναγμών μου.
Με αναζητείς όλο & πιο βαθιά.
Μ’ εξουσιάσεις, με πάθος δυνατά.
Πιο πέρα απ’ το χρόνο μαζί μου θες να πας.
Ζητώντας, τα μεγάλα ιδανικά..
Ψηλαφίζοντας τους κόλπους των στεναγμών μου.
Με αναζητείς όλο & πιο βαθιά.
Μ’ εξουσιάσεις, με πάθος δυνατά.
Πιο πέρα απ’ το χρόνο μαζί μου θες να πας.
Ζητώντας, τα μεγάλα ιδανικά..
Χρειάζεται τόλμη, μα προχωράς.
Χρώματα της μνήμης μου, θες πιο φωτεινά.
Διασχίζεις τις χαραμάδες του μυαλού μου.
Τρέχεις στης έμπνευσής μου την ακρογιαλιά.
Στην άμμο της απλώνεις βήματα καυτά..
Χρώματα της μνήμης μου, θες πιο φωτεινά.
Διασχίζεις τις χαραμάδες του μυαλού μου.
Τρέχεις στης έμπνευσής μου την ακρογιαλιά.
Στην άμμο της απλώνεις βήματα καυτά..
Υιοθετείς το πνεύμα μου, μ’ έναν λόγο.
Γίνεσαι της τέχνης μου, άξιος συνεργός.
Διεκδικείς των σκέψεών μου τον ειρμό.
Παίρνεις την πένα, με αρπάζεις με τρέλα.
Το σώμα μου δαμάζεις, να σου παραδοθεί.
Σφραγίδα να του αφήσεις, ποιητικής γραφής.
Μελάνι βάζεις της καρδιάς με απόσταγμα ψυχής.
Απόλυτη αγαλλίαση, απόλυτη σιωπή..
Γίνεσαι της τέχνης μου, άξιος συνεργός.
Διεκδικείς των σκέψεών μου τον ειρμό.
Παίρνεις την πένα, με αρπάζεις με τρέλα.
Το σώμα μου δαμάζεις, να σου παραδοθεί.
Σφραγίδα να του αφήσεις, ποιητικής γραφής.
Μελάνι βάζεις της καρδιάς με απόσταγμα ψυχής.
Απόλυτη αγαλλίαση, απόλυτη σιωπή..
Κατάκτησες τα πάντα εδώ, πως να σου αντισταθώ;
Δεν επιδιώκω άλλο, δεν θ’ αγωνιστώ..
Μια χάρη θέλω μόνο, μια χάρη σου ζητώ.
Μα πως να στο περιγράψω..
Με ποια λόγια να στο πω;
Μάλλον σ’ ερωτεύτηκα.. Νομίζω σ’ αγαπώ.
Δεν επιδιώκω άλλο, δεν θ’ αγωνιστώ..
Μια χάρη θέλω μόνο, μια χάρη σου ζητώ.
Μα πως να στο περιγράψω..
Με ποια λόγια να στο πω;
Μάλλον σ’ ερωτεύτηκα.. Νομίζω σ’ αγαπώ.
Το βράδυ μην αργήσεις.
Απόψε έλα ξανά..
Σαν μια τελευταία φορά!!!
Απόψε έλα ξανά..
Σαν μια τελευταία φορά!!!
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Poem by, toxotina73
Τρίτη, 22 Ιανουαρίου 2013
Άγγιξέ με
•22/01/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
Σε ψάχνω πάλι
μάταια χάθηκα στις σκέψεις μου βαθιά.
Αυτό το βράδυ
πέρασε άδικα απάντηση καμιά.
μάταια χάθηκα στις σκέψεις μου βαθιά.
Αυτό το βράδυ
πέρασε άδικα απάντηση καμιά.
Οι ώρες φεύγουν
πίσω ο χρόνος μας το ξέρω δεν γυρνά.
Μονάχα μένουν
οι αναμνήσεις μας αγάπη μου γλυκιά.
πίσω ο χρόνος μας το ξέρω δεν γυρνά.
Μονάχα μένουν
οι αναμνήσεις μας αγάπη μου γλυκιά.
Άγγιξέ με στο σκοτάδι
έλα πάρε με, αγκαλιά..
Φίλησέ με αυτό το βράδυ, σαν παλιά.
έλα πάρε με, αγκαλιά..
Φίλησέ με αυτό το βράδυ, σαν παλιά.
Κράτησέ με, απ’ το χέρι
έλα πάμε, πιο μακριά.
Πριν να γίνει τούτη η αγάπη, λησμονιά.
έλα πάμε, πιο μακριά.
Πριν να γίνει τούτη η αγάπη, λησμονιά.
Σαν φύλο τρέμω
βράδιασε γρήγορα παλεύω να σωθώ.
Τρελά σε θέλω
άνεμος γίνομαι πλανιέμαι να σε δώ.
βράδιασε γρήγορα παλεύω να σωθώ.
Τρελά σε θέλω
άνεμος γίνομαι πλανιέμαι να σε δώ.
Δυο λόγια μόνο
πήρα απόφαση πως πρέπει να σου πω.
Να βρω το λόγο
πες μου εγώ γιατί ακόμα σ’ αγαπώ.
πήρα απόφαση πως πρέπει να σου πω.
Να βρω το λόγο
πες μου εγώ γιατί ακόμα σ’ αγαπώ.
Άγγιξέ με, στο σκοτάδι
έλα πάρε με, αγκαλιά.
Φίλησέ με αυτό το βράδυ, σαν παλιά.
έλα πάρε με, αγκαλιά.
Φίλησέ με αυτό το βράδυ, σαν παλιά.
Κράτησέ με, απ’ το χέρι
έλα πάμε, πιο μακριά.
Πριν να γίνει τούτη η αγάπη, λησμονιά.
έλα πάμε, πιο μακριά.
Πριν να γίνει τούτη η αγάπη, λησμονιά.
Άγγιξέ με, στο σκοτάδι
έλα πάρε με, αγκαλιά.
Σ’ αγαπάω στο φωνάζω δυνατά..
έλα πάρε με, αγκαλιά.
Σ’ αγαπάω στο φωνάζω δυνατά..
Τρίτη 21 Αυγούστου 2012
Στίχοι: Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
By, toxotina73
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου