Σκέψη αγαπημένη
•05/11/2012 • 1 σχόλιο
Απαλή μουσική.
Χαμηλός φωτισμός.
Και σκέψεις..
Σκέψεις, σκέψεις..
Χαμηλός φωτισμός.
Και σκέψεις..
Σκέψεις, σκέψεις..
Που να σε χωρέσω;
Που να βρω δύναμη
μέσα μου να σ’ αντέξω;
Με τις αισθήσεις
πως να παλέψω;
Που να βρω δύναμη
μέσα μου να σ’ αντέξω;
Με τις αισθήσεις
πως να παλέψω;
Τους παλμούς
πως να σταματήσω;
Ποιο χρόνο
θες να μετρήσω;
Ποια όνειρα
μπορώ να σβήσω;
πως να σταματήσω;
Ποιο χρόνο
θες να μετρήσω;
Ποια όνειρα
μπορώ να σβήσω;
Μη φύγεις
σκέψη μου αγαπημένη.
Θα βρω τρόπους
κοντά μου να μένεις..
σκέψη μου αγαπημένη.
Θα βρω τρόπους
κοντά μου να μένεις..
Θα πνίξω
στα χείλη το λυγμό.
Θα κλέψω τη γη
απ’ τον ουρανό.
Κι όσο περίσσευμα
υπάρχει στην ψυχή
θα γίνεις Προσευχή..
στα χείλη το λυγμό.
Θα κλέψω τη γη
απ’ τον ουρανό.
Κι όσο περίσσευμα
υπάρχει στην ψυχή
θα γίνεις Προσευχή..
Μέρες απόγνωσης
να σε διαβάζω.
Νύχτες της έλλειψης
να σου μιλάω..
Καημέ αγιάτρευτε
σε αγαπάω..
να σε διαβάζω.
Νύχτες της έλλειψης
να σου μιλάω..
Καημέ αγιάτρευτε
σε αγαπάω..
Κάποιες στιγμές λυγίζω
με πόνο σε ζητάω.
Δάκρυα πλημμυρίζω
σε στεναγμούς ξεσπάω..
με πόνο σε ζητάω.
Δάκρυα πλημμυρίζω
σε στεναγμούς ξεσπάω..
Ώρες που λείπεις
και περιμένω
μ’ ένα σου χάδι
να με αγγίξεις.
Μες στο σκοτάδι
μικρές ανάσες
να μου χαρίσεις..
και περιμένω
μ’ ένα σου χάδι
να με αγγίξεις.
Μες στο σκοτάδι
μικρές ανάσες
να μου χαρίσεις..
Να ‘μαι μαζί σου
μες στην ψυχή σου.
Να ‘μαι ο δρόμος
μες στη ζωή σου.
Σαν ξυπνάς πλάι μου
να σε φιλάω.
Μέσα στα μάτια σου
βαθιά να κυλάω..
μες στην ψυχή σου.
Να ‘μαι ο δρόμος
μες στη ζωή σου.
Σαν ξυπνάς πλάι μου
να σε φιλάω.
Μέσα στα μάτια σου
βαθιά να κυλάω..
Βράδια αξημέρωτα
στης αγάπης τα χρώματα.
Με λόγια του έρωτα
κι όλα τ’ αρώματα.
στης αγάπης τα χρώματα.
Με λόγια του έρωτα
κι όλα τ’ αρώματα.
Πνοή μου να γίνεις
να με τυλίγεις.
Στα δυο σου χέρια
να με φυλακίζεις.
Πάνω στα αστέρια
να με κοιμίζεις..
να με τυλίγεις.
Στα δυο σου χέρια
να με φυλακίζεις.
Πάνω στα αστέρια
να με κοιμίζεις..
Μη φεύγεις
σκέψη μου αγαπημένη.
Ταξίδι ονείρου
μας περιμένει..
σκέψη μου αγαπημένη.
Ταξίδι ονείρου
μας περιμένει..
Ν’ ακούσω χτύπους
της καρδιάς σου.
Να μπω στ’ απόκρυφα
της αγκαλιάς σου.
Πάρε με αγάπη μου
να ‘μαι δικιά σου..
της καρδιάς σου.
Να μπω στ’ απόκρυφα
της αγκαλιάς σου.
Πάρε με αγάπη μου
να ‘μαι δικιά σου..
Το γυμνό σου σώμα
να ψηλαφίσω.
Λέξεις με πόθο
να ψιθυρίσω.
Σημάδια πάνω σου
ν’ αφήσω.
Γλυκά να σε μεθύσω..
να ψηλαφίσω.
Λέξεις με πόθο
να ψιθυρίσω.
Σημάδια πάνω σου
ν’ αφήσω.
Γλυκά να σε μεθύσω..
Ν’ απογειωθούμε..
Στην σκάλα του ανέμου
να πιαστούμε.
Στο άπειρο οι δυο μας
να χαθούμε.
Της ζωής ανάσες
να γευτούμε..
Στην σκάλα του ανέμου
να πιαστούμε.
Στο άπειρο οι δυο μας
να χαθούμε.
Της ζωής ανάσες
να γευτούμε..
Την εκπλήρωση
των ονείρων μας να δούμε.
Στη γειτονιά των αγγέλων
θα βρεθούμε..
Σαν συναντηθούμε._
των ονείρων μας να δούμε.
Στη γειτονιά των αγγέλων
θα βρεθούμε..
Σαν συναντηθούμε._
Δευτέρα, 5 Νοεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Μαύρο ή Άσπρο
•04/11/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Μαύρο ή άσπρο..
Στο γκρι να μη συμβιβαστείς.
Προσπάθησε ν’ αντέξεις
ότι και να συμβεί..
Στο γκρι να μη συμβιβαστείς.
Προσπάθησε ν’ αντέξεις
ότι και να συμβεί..
Σε μια εποχή φτωχή
πλούσιες στιγμές παρέχονται.
Μάθε να κάνεις υπομονή
όλα πάνε κι έρχονται..
πλούσιες στιγμές παρέχονται.
Μάθε να κάνεις υπομονή
όλα πάνε κι έρχονται..
Με δύο όψεις η ζωή
πάντα παρουσιάζεται.
Ψάξε να τις βρεις αν θες
μονάχα να μη βιάζεσαι..
πάντα παρουσιάζεται.
Ψάξε να τις βρεις αν θες
μονάχα να μη βιάζεσαι..
Κανένα άλλο χρώμα
σαν το άσπρο δε θα βρεθεί.
Με άχρωμα σημάδια
ο έρωτας θα χαθεί..
σαν το άσπρο δε θα βρεθεί.
Με άχρωμα σημάδια
ο έρωτας θα χαθεί..
Στο μαύρο φόντο κρύβεται
το ένδυμα του πόνου.
Η μοναξιά εκδίδεται
σαν προσφορά του χρόνου..
το ένδυμα του πόνου.
Η μοναξιά εκδίδεται
σαν προσφορά του χρόνου..
Θ’ αναρωτιέσαι σίγουρα
πιο απ’ όλα σου ταιριάζει.
Εκτός από το σώμα σου
και η ψυχή φωνάζει..
πιο απ’ όλα σου ταιριάζει.
Εκτός από το σώμα σου
και η ψυχή φωνάζει..
Σ’ ένα φως απόκοσμο
το γαλάζιο ξεχασμένο.
Της θάλασσας το κύμα
είναι αγριεμένο..
το γαλάζιο ξεχασμένο.
Της θάλασσας το κύμα
είναι αγριεμένο..
Το κόκκινο του πάθους
πάλι αναστενάζει.
Άναρχες αισθήσεις
του κορμιού εξουσιάζει..
πάλι αναστενάζει.
Άναρχες αισθήσεις
του κορμιού εξουσιάζει..
Αποχρώσεις της γης
είναι όλες μπερδεμένες.
Στη θυρίδα του παρόντος
μέσα κλειδωμένες..
είναι όλες μπερδεμένες.
Στη θυρίδα του παρόντος
μέσα κλειδωμένες..
Το πράσινο της φύσης
σεντόνι ματωμένο.
Σπαράζει δίχως αύριο
ιστορικά χαμένο..
σεντόνι ματωμένο.
Σπαράζει δίχως αύριο
ιστορικά χαμένο..
Ανάμικτο μελάνι
χειρόγραφα κεντάει.
Μιλώντας για το σήμερα
βαθύτατα ξεσπάει..
χειρόγραφα κεντάει.
Μιλώντας για το σήμερα
βαθύτατα ξεσπάει..
Δακρύζουν και τα χρώματα
το θαύμα δε θα πάψει.
Πνοή δίνουν στα σώματα
που πάθη τα ‘χουν θάψει..
το θαύμα δε θα πάψει.
Πνοή δίνουν στα σώματα
που πάθη τα ‘χουν θάψει..
Κύκλους κάνει η γη
και οι άνεμοι γυρίζουν.
Πάνω στο προσκεφάλι μας
το μέλλον ζωγραφίζουν..
και οι άνεμοι γυρίζουν.
Πάνω στο προσκεφάλι μας
το μέλλον ζωγραφίζουν..
Βουτηγμένα στα λασπόνερα
τα όνειρα φαντάζουν.
Του ήλιου τις αχτίδες
με απόγνωση κοιτάζουν..
τα όνειρα φαντάζουν.
Του ήλιου τις αχτίδες
με απόγνωση κοιτάζουν..
Με δόξα θα εμφανιστεί
το φως του φεγγαριού.
Ξανά μέσα από στίχους
κραυγές θ’ αναδυθούν..
το φως του φεγγαριού.
Ξανά μέσα από στίχους
κραυγές θ’ αναδυθούν..
Χρωματίζω καρδιές
με της αγάπης τα κομμάτια.
Ακοίμητος πιστός φρουρός
στης ποίησης τα παλάτια..
με της αγάπης τα κομμάτια.
Ακοίμητος πιστός φρουρός
στης ποίησης τα παλάτια..
Με αυτές τις πινελιές
ο νους μου δραπετεύει.
Στον κόσμο των μεγάλων
περήφανα παλεύει..
ο νους μου δραπετεύει.
Στον κόσμο των μεγάλων
περήφανα παλεύει..
Πολύχρωμες οι σκέψεις μου
όλες να στις χαρίσω.
Τα φωτεινά μας όνειρα
θέλω να σου θυμίσω._
όλες να στις χαρίσω.
Τα φωτεινά μας όνειρα
θέλω να σου θυμίσω._
Σάββατο, 3 Νοεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
”Πες μου τι θες”
•02/11/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Ποια εποχή θες να ντύσω το κορμί μου;
Θες να έχει χρώματα η φωνή μου;
Ποιο όνειρο θες απ’ τα όνειρά μου;
Ήχους να κλέψω να χτυπάει η καρδιά μου;
Θες να έχει χρώματα η φωνή μου;
Ποιο όνειρο θες απ’ τα όνειρά μου;
Ήχους να κλέψω να χτυπάει η καρδιά μου;
Ποια μέρα θέλεις να σε συναντήσω;
Θες μια βραδιά να ‘ρθω να σε κοιμίσω;
Ποια μουσική στην κάμαρα να παίζει;
Θες άρωμα εκεί μέσα να γυροφέρνει;
Θες μια βραδιά να ‘ρθω να σε κοιμίσω;
Ποια μουσική στην κάμαρα να παίζει;
Θες άρωμα εκεί μέσα να γυροφέρνει;
Ποιο κομμάτι θες απ’ την ψυχή μου;
Όψη γλυκιά θες να έχει η μορφή μου;
Ποια εικόνα θες στο χαμόγελό μου;
Θες να χαθείς στην κόρη των ματιών μου;
Όψη γλυκιά θες να έχει η μορφή μου;
Ποια εικόνα θες στο χαμόγελό μου;
Θες να χαθείς στην κόρη των ματιών μου;
Ποια αίσθηση στο πάθος θες ν’ ανέβει;
Θες άστρο απ’ τον ουρανό να κατέβει;
Ποια φλέβα θες στο σώμα να ξυπνήσει;
Θες η ηδονή το πάθος μας να σβήσει;
Θες άστρο απ’ τον ουρανό να κατέβει;
Ποια φλέβα θες στο σώμα να ξυπνήσει;
Θες η ηδονή το πάθος μας να σβήσει;
Ποιο γράμμα θέλεις στην υπογραφή μου;
Θες να ‘σαι ο λόγος μες στην γραφή μου;
Ποιο ρυθμό θες να βάλω στα ποιήματά μου;
Θες να δώσεις ποινή στα κρίματά μου;
Θες να ‘σαι ο λόγος μες στην γραφή μου;
Ποιο ρυθμό θες να βάλω στα ποιήματά μου;
Θες να δώσεις ποινή στα κρίματά μου;
Ποιον τοίχο θες απ’ την αρχή να χτίσω;
Θέλεις της μοίρας το χαρτί να σχίσω;
Ποιον τρόπο ερωτικό θες να διαλέξω;
Θέλεις επάνω μου να σε φορέσω;
Θέλεις της μοίρας το χαρτί να σχίσω;
Ποιον τρόπο ερωτικό θες να διαλέξω;
Θέλεις επάνω μου να σε φορέσω;
Ποια σκέψη να κρατώ στο λογισμό μου;
Θες ο ήλιος να λάμπει στο πρόσωπό μου;
Ποια χροιά θες να ‘χει η αναπνοή μου;
Γεύσεις στα χείλη θες στο φιλί μου;
Θες ο ήλιος να λάμπει στο πρόσωπό μου;
Ποια χροιά θες να ‘χει η αναπνοή μου;
Γεύσεις στα χείλη θες στο φιλί μου;
Ποια στιγμή της ώρας να ξεκινήσω;
Ταξίδι στο χρόνο θες να κινήσω;
Ποια λέξη αγαπάς να ξαναγράψω;
Μήπως σε κούρασα και θες να πάψω;
Ταξίδι στο χρόνο θες να κινήσω;
Ποια λέξη αγαπάς να ξαναγράψω;
Μήπως σε κούρασα και θες να πάψω;
Στο μέλλον θες να ‘σαι ο άνθρωπός μου;
Θέλεις να βρίσκεσαι μες στο μυαλό μου;
Όλα τ’ αφήνεις να έρθεις μαζί μου;
Ή θέλεις να μείνεις η ανάμνησή μου;
Θέλεις να βρίσκεσαι μες στο μυαλό μου;
Όλα τ’ αφήνεις να έρθεις μαζί μου;
Ή θέλεις να μείνεις η ανάμνησή μου;
Τέρμα τα λόγια και οι Ερωτήσεις.
Πάρε τους στίχους μου να ξεφυλλίσεις.
Όλη η ζωή μου με τέχνη κρυμμένη.
Κάθε πνοή της για εσένα δοσμένη.
Πάρε τους στίχους μου να ξεφυλλίσεις.
Όλη η ζωή μου με τέχνη κρυμμένη.
Κάθε πνοή της για εσένα δοσμένη.
Παρασκευή, 2 Νοεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
‘’ΟΧΙ’’
•28/10/2012 • 1 σχόλιο
Όχι τη χαμένη ταυτότητα
θα βρεις..
Όχι μέσα από τις στάχτες
θ’ αναγεννηθείς .
Όχι στις μπλεγμένες σκέψεις
στο αδιέξοδο θα βρεθείς.
Όχι στις θαμπές εικόνες
φυλακή άλλο μη ζεις.
Όχι να ελευθερωθείς..
θα βρεις..
Όχι μέσα από τις στάχτες
θ’ αναγεννηθείς .
Όχι στις μπλεγμένες σκέψεις
στο αδιέξοδο θα βρεθείς.
Όχι στις θαμπές εικόνες
φυλακή άλλο μη ζεις.
Όχι να ελευθερωθείς..
Όχι δε λυτρώνει η πένα
φέρνει μοναξιά.
Όχι μες στην αυταπάτη
τρώει τα σωθικά.
Όχι στης οργής το κύμα
πνίγει την καρδιά.
Όχι σ’ ότι παγιδεύει
νιάτα κι ομορφιά.
Όχι στα τυφλά..
φέρνει μοναξιά.
Όχι μες στην αυταπάτη
τρώει τα σωθικά.
Όχι στης οργής το κύμα
πνίγει την καρδιά.
Όχι σ’ ότι παγιδεύει
νιάτα κι ομορφιά.
Όχι στα τυφλά..
Όχι μες στο μαύρο φόντο
μην παραδοθείς.
Όχι φύγε από τα τείχη
μην εγκλωβιστείς.
Όχι να μην καθίσεις
αν δεν εργαστείς.
Όχι άλλες άδειες θέσεις
να μην ξεχαστείς.
Τέλος εποχής..
μην παραδοθείς.
Όχι φύγε από τα τείχη
μην εγκλωβιστείς.
Όχι να μην καθίσεις
αν δεν εργαστείς.
Όχι άλλες άδειες θέσεις
να μην ξεχαστείς.
Τέλος εποχής..
Όχι μάταια ταξίδια
δίχως προορισμό.
Όχι άλλα μηνύματα
βρίσκονται καθ’ οδών.
Όχι μεγάλα λόγια
αναστατώνουν το μυαλό.
Όχι στην ψυχή μην σπέρνεις
θλίψης λογισμό.
Όχι απ’ το σκοτάδι βγες.
Άδραξε στο φως..
δίχως προορισμό.
Όχι άλλα μηνύματα
βρίσκονται καθ’ οδών.
Όχι μεγάλα λόγια
αναστατώνουν το μυαλό.
Όχι στην ψυχή μην σπέρνεις
θλίψης λογισμό.
Όχι απ’ το σκοτάδι βγες.
Άδραξε στο φως..
Όχι μην πετάς στ’ αστέρια
είναι μακριά.
Μη φυλακίζεις περιστέρια
είναι για ψηλά.
Μην κλαίς και μη λυπάσαι
που δεν έχεις δυο φτερά.
Όχι η πίστη είναι μεγάλη
που μετακινεί βουνά.
Θαύματα πολλά.
είναι μακριά.
Μη φυλακίζεις περιστέρια
είναι για ψηλά.
Μην κλαίς και μη λυπάσαι
που δεν έχεις δυο φτερά.
Όχι η πίστη είναι μεγάλη
που μετακινεί βουνά.
Θαύματα πολλά.
Όχι στης μοίρας τα παιχνίδια
θα σπάσει το σχοινί.
Όχι στο χείλος του γκρεμού
θα γκρεμοτσακιστείς.
Όχι μην ψάχνεις αναμνήσεις
με σκιές μη ζεις.
Όχι στη διαφθορά στης μέθης
τρέξε να σωθείς.
Όσο είναι νωρίς..
θα σπάσει το σχοινί.
Όχι στο χείλος του γκρεμού
θα γκρεμοτσακιστείς.
Όχι μην ψάχνεις αναμνήσεις
με σκιές μη ζεις.
Όχι στη διαφθορά στης μέθης
τρέξε να σωθείς.
Όσο είναι νωρίς..
Όχι μη βουλιάζεις άλλο
σε θολά νερά.
Όχι πρέπει να μοχθήσεις
Θεό αν κουβαλάς.
Όχι κι άλλα παραμύθια
μην παρακαλάς.
Όχι παράδεισο αν θέλεις
πρέπει να αγαπάς.
Δίχως να ζητάς.
σε θολά νερά.
Όχι πρέπει να μοχθήσεις
Θεό αν κουβαλάς.
Όχι κι άλλα παραμύθια
μην παρακαλάς.
Όχι παράδεισο αν θέλεις
πρέπει να αγαπάς.
Δίχως να ζητάς.
Όχι μη θελήσεις αγάπη
να κλειδώσεις.
Όχι μην τολμήσεις έρωτα
να προδώσεις.
Όχι σ’ επιθυμίες άνομες
την απώλεια θα νιώσεις.
Όχι πάνω είναι ο κριτής
μια μέρα θα πληρώσεις.
Κανείς δε θα γλυτώσει..
να κλειδώσεις.
Όχι μην τολμήσεις έρωτα
να προδώσεις.
Όχι σ’ επιθυμίες άνομες
την απώλεια θα νιώσεις.
Όχι πάνω είναι ο κριτής
μια μέρα θα πληρώσεις.
Κανείς δε θα γλυτώσει..
Όχι στην κατάρρευση
στα πόδια σου πάτα γερά.
Όχι το Παρόν μην αφήνεις
για ύστερα ή μετά.
Όχι την μνήμη μη γεμίζεις
μ’ ερωτηματικά.
Όχι όνειρα μην χτίζεις
στην ακρογιαλιά.
Δε χωράς στο πουθενά..
στα πόδια σου πάτα γερά.
Όχι το Παρόν μην αφήνεις
για ύστερα ή μετά.
Όχι την μνήμη μη γεμίζεις
μ’ ερωτηματικά.
Όχι όνειρα μην χτίζεις
στην ακρογιαλιά.
Δε χωράς στο πουθενά..
Όχι μην φτιάχνεις ψέματα
μέσα τους να κρυφτείς.
Όχι μην στέκεσαι στην βροχή
βέβαιο θα βραχείς.
Όχι συγχώρεση δε λαμβάνεις
αν δεν μπορείς να συγχωρείς.
Όχι μην χρεώνεσαι αμαρτίες
θα καταδικαστείς.
Μη χαραμιστείς..
μέσα τους να κρυφτείς.
Όχι μην στέκεσαι στην βροχή
βέβαιο θα βραχείς.
Όχι συγχώρεση δε λαμβάνεις
αν δεν μπορείς να συγχωρείς.
Όχι μην χρεώνεσαι αμαρτίες
θα καταδικαστείς.
Μη χαραμιστείς..
ΟΧΙ
Δεν είναι απλό ποίημα.
Είναι: Στίχοι της ζωής.
”ΌΧΙ”
Άλλος ένας τίτλος
απ’ την έκδοση…
΄΄ΨΥΧΗΣ”
Μία τοσοδούλα λέξη..
Κότσια θέλει να την πεις._
Δεν είναι απλό ποίημα.
Είναι: Στίχοι της ζωής.
”ΌΧΙ”
Άλλος ένας τίτλος
απ’ την έκδοση…
΄΄ΨΥΧΗΣ”
Μία τοσοδούλα λέξη..
Κότσια θέλει να την πεις._
Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Μια γλυκιά καλημέρα
•28/10/2012 • 3 σχόλια
Mάτια λογισμών μελαγχολικά.
Βρίσκεστε ταξίδια μακρινά.
Αρμενίζοντας στη χαρά.
Ισόβια στους χτύπους της καρδιάς.
Στις φλέβες την έξαρση ξυπνά.
Βαδίζοντας στην έλξη τυφλά.
Απόσταση παράλληλη γραμμή.
Δεν έχεις τέλος ούτε αρχή.
Κούρσα με δίχως νικητή.
Γεύση μου αίσθηση απαλή.
Μετουσίωση μυστική.
Ξενόφερτη τροφή.
Λουλούδι ανοιξιάτικο αυγής.
Που κρύβεις μέσα σου ζωή.
Δύση και ανατολή.
Ύμνος του έρωτα ο παλμός.
Όνειρο μέρας ζωντανό.
Στον πορφυρό ουρανό.
Καρδιά ανθρώπινη αληθινή.
Με καλοσύνη με στοργή.
Της ψυχής μου η πνοή.
Ιστορία αγάπης μαγικής.
Σε άγνωστη γωνιά της γης.
Σε ανάγλυφο χαρτί.
Ανάσα μου πνεύμα της προσευχής.
Βουβή ως στερνή αναπνοή.
Το δείγμα της υπομονής.
Κύμα δυνατό καλοκαιρινό.
Στάλες βροχής στον ωκεανό.
Βαθύς μου αναστεναγμός.
Άγγιγμα του πόθου τρυφερό.
Αργός χορός μοναχικός.
Του κορμιού μου στολισμός.
Λόγια αθάνατα μεθυστικά.
Κρυφού μου πάθους, μοναδικά.
Έγνοιας δάκρυα καυτά.
Ήλιος καθρέπτης φωτεινός.
Απ’ όλα τ’ άστρα πιο λαμπρός.
Ο δικός μου Θεός.
Μορφή οπτασία αγγελική.
Λάμψη μου επιβλητική.
Το φως της επαφής.
Ένστικτο ελπίδα μου ορφανή.
Της νιότης μου ο εραστής.
Πρωτόγονη ορμή.
Ριψοκίνδυνη αποστολή.
Βορείων ανέμων απειλή.
Σκέψη μου ερωτική.
Αγάπη στης μοίρας τη γραμμή.
Στης ποίησης τη διαδρομή.
Ουράνια, Θεϊκή.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Σου στέλνω παρήγορη Ευχή:
Μια γλυκιά καλημέρα…
Να σου ευχηθεί.
Βρίσκεστε ταξίδια μακρινά.
Αρμενίζοντας στη χαρά.
Ισόβια στους χτύπους της καρδιάς.
Στις φλέβες την έξαρση ξυπνά.
Βαδίζοντας στην έλξη τυφλά.
Απόσταση παράλληλη γραμμή.
Δεν έχεις τέλος ούτε αρχή.
Κούρσα με δίχως νικητή.
Γεύση μου αίσθηση απαλή.
Μετουσίωση μυστική.
Ξενόφερτη τροφή.
Λουλούδι ανοιξιάτικο αυγής.
Που κρύβεις μέσα σου ζωή.
Δύση και ανατολή.
Ύμνος του έρωτα ο παλμός.
Όνειρο μέρας ζωντανό.
Στον πορφυρό ουρανό.
Καρδιά ανθρώπινη αληθινή.
Με καλοσύνη με στοργή.
Της ψυχής μου η πνοή.
Ιστορία αγάπης μαγικής.
Σε άγνωστη γωνιά της γης.
Σε ανάγλυφο χαρτί.
Ανάσα μου πνεύμα της προσευχής.
Βουβή ως στερνή αναπνοή.
Το δείγμα της υπομονής.
Κύμα δυνατό καλοκαιρινό.
Στάλες βροχής στον ωκεανό.
Βαθύς μου αναστεναγμός.
Άγγιγμα του πόθου τρυφερό.
Αργός χορός μοναχικός.
Του κορμιού μου στολισμός.
Λόγια αθάνατα μεθυστικά.
Κρυφού μου πάθους, μοναδικά.
Έγνοιας δάκρυα καυτά.
Ήλιος καθρέπτης φωτεινός.
Απ’ όλα τ’ άστρα πιο λαμπρός.
Ο δικός μου Θεός.
Μορφή οπτασία αγγελική.
Λάμψη μου επιβλητική.
Το φως της επαφής.
Ένστικτο ελπίδα μου ορφανή.
Της νιότης μου ο εραστής.
Πρωτόγονη ορμή.
Ριψοκίνδυνη αποστολή.
Βορείων ανέμων απειλή.
Σκέψη μου ερωτική.
Αγάπη στης μοίρας τη γραμμή.
Στης ποίησης τη διαδρομή.
Ουράνια, Θεϊκή.
~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~
Σου στέλνω παρήγορη Ευχή:
Μια γλυκιά καλημέρα…
Να σου ευχηθεί.
Σάββατο, 27 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
”Ακροστιχίδα ~ Μια γλυκιά καλημέρα”
Καληνύχτα
•27/10/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Κάπως έτσι
κάθε βράδυ σε ζητώ.
Να μιλήσω
θέλω τόσα να σου πω.
Λόγια της ψυχής
δεν ξέρω να κρύψω.
Ψάχνω γύρω να σε δω
να σ’ αγγίξω.
κάθε βράδυ σε ζητώ.
Να μιλήσω
θέλω τόσα να σου πω.
Λόγια της ψυχής
δεν ξέρω να κρύψω.
Ψάχνω γύρω να σε δω
να σ’ αγγίξω.
Άναψα τα φώτα
να ‘ρθεις να με βρεις.
Έπνιξα στα χείλη
δάκρυ μην το δεις.
Έγραψα στους τοίχους
σε περιμένω.
Μη μ’ αφήνεις εδώ
αργοπεθαίνω.
να ‘ρθεις να με βρεις.
Έπνιξα στα χείλη
δάκρυ μην το δεις.
Έγραψα στους τοίχους
σε περιμένω.
Μη μ’ αφήνεις εδώ
αργοπεθαίνω.
Λείπεις και κοντεύω
πάω να τρελαθώ.
Όλα έχουν σβήσει
με αναμνήσεις ζω.
Πιάνω νέους στίχους
λέξεις διαλέγω.
Τρίτη μου στροφή
λέω σε λατρεύω.
πάω να τρελαθώ.
Όλα έχουν σβήσει
με αναμνήσεις ζω.
Πιάνω νέους στίχους
λέξεις διαλέγω.
Τρίτη μου στροφή
λέω σε λατρεύω.
Ήθελα κοντά σου
να ‘μαι κι ας χαθώ.
Στο βαθύ φιλί σου
μέσα να κρυφτώ.
Πίστεψα σε σένα
μες στ’ όνειρό μου.
Πάθος της βραδιάς
της ζωής παλμός μου.
να ‘μαι κι ας χαθώ.
Στο βαθύ φιλί σου
μέσα να κρυφτώ.
Πίστεψα σε σένα
μες στ’ όνειρό μου.
Πάθος της βραδιάς
της ζωής παλμός μου.
Νύχτας μονοπάτια
πλάι σου περνώ.
Δίπλα στο πλευρό σου
όλα τα ξεχνώ.
Στάλες της βροχής
σαν χορός που σμίγει.
Κάθε στεναγμός
στο βυθό της μνήμης.
πλάι σου περνώ.
Δίπλα στο πλευρό σου
όλα τα ξεχνώ.
Στάλες της βροχής
σαν χορός που σμίγει.
Κάθε στεναγμός
στο βυθό της μνήμης.
Ύφεση ζητούσα
στην κακοκαιρία.
Ν’ αλλάξει η ρότα
στην τρελή πορεία.
Πίσω από τα κάγκελα
η ζωή μου φεύγει.
Μέσα από τις νότες
η φωνή μου τρέμει.
στην κακοκαιρία.
Ν’ αλλάξει η ρότα
στην τρελή πορεία.
Πίσω από τα κάγκελα
η ζωή μου φεύγει.
Μέσα από τις νότες
η φωνή μου τρέμει.
Χτες με καταδίκασε
της καρδιάς ο πόνος.
Τιμωρία μ’ έβαλε
της ηθικής ο νόμος.
Γύμνωσαν αισθήσεις
πάλευα όλη νύχτα.
Ανήμερο θηρίο
απ’ το κορμί μου βγήκα.
της καρδιάς ο πόνος.
Τιμωρία μ’ έβαλε
της ηθικής ο νόμος.
Γύμνωσαν αισθήσεις
πάλευα όλη νύχτα.
Ανήμερο θηρίο
απ’ το κορμί μου βγήκα.
Τραγική κατάληξη
των σκέψεων εφιάλτης.
Εσένα μόνο κράτησα
σαν σκέψη να υπάρχεις.
Τώρα είναι ώρα αιχμής
χτυπά άνεμος στο τζάμι.
Στο πέρασμα της εποχής
στα πάθη χαλινάρι.
των σκέψεων εφιάλτης.
Εσένα μόνο κράτησα
σαν σκέψη να υπάρχεις.
Τώρα είναι ώρα αιχμής
χτυπά άνεμος στο τζάμι.
Στο πέρασμα της εποχής
στα πάθη χαλινάρι.
Άδειασε η πένα μου
χρειάζεται μελάνι.
Το αίμα της καρδιάς
το δάκρυ μου που στάζει.
Τη μοίρα να ποτίσει
το χιόνι όλο να βάψει.
Νύχτωσε νωρίς..
Καληνύχτα να σου γράψει.
χρειάζεται μελάνι.
Το αίμα της καρδιάς
το δάκρυ μου που στάζει.
Τη μοίρα να ποτίσει
το χιόνι όλο να βάψει.
Νύχτωσε νωρίς..
Καληνύχτα να σου γράψει.
Παρασκευή, 26 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Συνείδηση ~ Άδικος δικαστής
•26/10/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Άνοιξες το παράθυρο
μέσα στη φυλακή μου.
Την πόρτα βρήκες της ψυχής
μπήκες μες στη ζωή μου.
μέσα στη φυλακή μου.
Την πόρτα βρήκες της ψυχής
μπήκες μες στη ζωή μου.
Όλα τα γκρίζα σύννεφα
από μπροστά μου παίρνεις.
Στ’ ανάλαφρα σεντόνια
ξανά με ταξιδεύεις.
από μπροστά μου παίρνεις.
Στ’ ανάλαφρα σεντόνια
ξανά με ταξιδεύεις.
Έκανα χώρο πλάι μου
να ‘ρθεις να ξαποστάσεις.
Την κατακόκκινη γραμμή
σε άφησα να περάσεις.
να ‘ρθεις να ξαποστάσεις.
Την κατακόκκινη γραμμή
σε άφησα να περάσεις.
Χρόνια σε ονειρευόμουν
να έρθεις στο πλευρό μου.
Το σώμα σου να ζεστάνει
καθετί δικό μου.
να έρθεις στο πλευρό μου.
Το σώμα σου να ζεστάνει
καθετί δικό μου.
Στων ματιών σου τον καθρέπτη
χάνομαι κι απόψε.
Της λογικής τα φράγματα
αν μπορέσεις κόψε.
χάνομαι κι απόψε.
Της λογικής τα φράγματα
αν μπορέσεις κόψε.
Στο λιμάνι της καρδιάς
καιρό έχεις αράξει.
Ως στον έβδομο ουρανό
μαζί μου έχεις πετάξει.
καιρό έχεις αράξει.
Ως στον έβδομο ουρανό
μαζί μου έχεις πετάξει.
Σμίλεψα το κορμί σου
έγραψα πάνω σ’ αγαπώ.
Σε κράτησα κοντά μου
της αγάπης φυλακτό.
έγραψα πάνω σ’ αγαπώ.
Σε κράτησα κοντά μου
της αγάπης φυλακτό.
Τα λάθη μου συγχώρησε
αυτά ν’ αγαπήσεις.
Απ’ το χέρι κράτα με
ποτέ μη με αφήσεις.
αυτά ν’ αγαπήσεις.
Απ’ το χέρι κράτα με
ποτέ μη με αφήσεις.
Πολλές φορές σου έκρυψα
το πόσο σε πονάω.
Ηγέτη των ονείρων μου
πάντα θα σε ζητάω.
το πόσο σε πονάω.
Ηγέτη των ονείρων μου
πάντα θα σε ζητάω.
Να μου αιτιολογείς
τις ώρες που γελάω.
Να νιώθω ότι σ’ έχω
δίπλα μου όταν πονάω.
τις ώρες που γελάω.
Να νιώθω ότι σ’ έχω
δίπλα μου όταν πονάω.
Στης ποίησης τα έργα
να είσαι η έμπνευσή μου.
Στη γήινη πορεία
γίνε η διαδρομή μου.
να είσαι η έμπνευσή μου.
Στη γήινη πορεία
γίνε η διαδρομή μου.
Στον ύπνο μου σ’ αντάμωσα
σε πήρα αγκαλιά μου.
Έκλεψα την ανάσα σου
την έκανα δικιά μου.
σε πήρα αγκαλιά μου.
Έκλεψα την ανάσα σου
την έκανα δικιά μου.
Και την μορφή σου χάραξα
βαθιά μες στο μυαλό μου.
Στης μέρας το σκοτάδι
να είσαι εσύ το φως μου.
βαθιά μες στο μυαλό μου.
Στης μέρας το σκοτάδι
να είσαι εσύ το φως μου.
Σαν το θεό σε λάτρεψα
έγινες προσευχή.
Μην ψάχνεις μη ρωτάς να βρεις
το πως και το γιατί.
έγινες προσευχή.
Μην ψάχνεις μη ρωτάς να βρεις
το πως και το γιατί.
Θα σ’ αγαπώ όσο θα ζω
μην πάψεις να ελπίζεις.
Να σκέφτεσαι όπου σταθείς
πόσο πολύ μου λείπεις.
μην πάψεις να ελπίζεις.
Να σκέφτεσαι όπου σταθείς
πόσο πολύ μου λείπεις.
Στη δικαστική πλάνη ζω
μέσα στην αυταπάτη.
Ακρόαση απ’ τη ζωή ζητώ
εύχομαι να προφτάσει.
μέσα στην αυταπάτη.
Ακρόαση απ’ τη ζωή ζητώ
εύχομαι να προφτάσει.
Τα βήματα που χάραξα
σύντομα να μη χάσει.
σύντομα να μη χάσει.
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Πέμπτη, 25 Οκτωβρίου 2012
Στο ταξίδι αφέσου
•22/10/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Καιρός μεγάλων στοχασμών
αναχωρώ στο φως.
Στη μέριμνα κρυφών παθών
παρμένα στον παλμό.
αναχωρώ στο φως.
Στη μέριμνα κρυφών παθών
παρμένα στον παλμό.
Υπάρχω στις σκέψεις γυρνώ
κοντά τους ανασαίνω.
Σε λόγια αθάνατα ζω
στιγμές που δεν πεθαίνουν.
κοντά τους ανασαίνω.
Σε λόγια αθάνατα ζω
στιγμές που δεν πεθαίνουν.
Ρητορικά σοφά μιλώ
με την σιωπή διδάσκω.
Δίπλα στα όνειρα χωρώ
ζεστά να τα σκεπάσω.
με την σιωπή διδάσκω.
Δίπλα στα όνειρα χωρώ
ζεστά να τα σκεπάσω.
Ίδρυσα μες στα οράματα
στίχους στο άπειρο χτίζω.
Προς τιμή του έρωτα
στεφάνια του χαρίζω.
στίχους στο άπειρο χτίζω.
Προς τιμή του έρωτα
στεφάνια του χαρίζω.
Άηχα πρωταγωνιστώ
έχοντας πρώτο ρόλο.
Έγνοιες έχω να βοηθώ
γίνομαι οξυγόνο.
έχοντας πρώτο ρόλο.
Έγνοιες έχω να βοηθώ
γίνομαι οξυγόνο.
Καταραμένη μοναξιά
φύγε μακριά φωνάζω.
Μορφή μες απ’ το πουθενά
έρχομαι σ’ αγκαλιάζω.
φύγε μακριά φωνάζω.
Μορφή μες απ’ το πουθενά
έρχομαι σ’ αγκαλιάζω.
Η έμπνευσή μου συντροφιά
βράδια μελαγχολικά.
Πάω στ’ αστέρια εκεί ψηλά
μες στη βαρυχειμωνιά.
βράδια μελαγχολικά.
Πάω στ’ αστέρια εκεί ψηλά
μες στη βαρυχειμωνιά.
Σε μονοπάτια έρημα
φύλακα άγγελο στέλνω.
Αισθήματα που πέθαναν
πάθη τους ανασταίνω.
φύλακα άγγελο στέλνω.
Αισθήματα που πέθαναν
πάθη τους ανασταίνω.
Πεζός συλλέκτης ώρας
των χρόνων λογισμοί.
Ζητιάνος της συμπόνιας
στους δρόμους της ψυχής.
των χρόνων λογισμοί.
Ζητιάνος της συμπόνιας
στους δρόμους της ψυχής.
Όταν γεύεσαι τις πίκρες
το νέκταρ μου σου δίνω.
Σε ασπρόμαυρες σελίδες
εικόνες χρωματίζω.
το νέκταρ μου σου δίνω.
Σε ασπρόμαυρες σελίδες
εικόνες χρωματίζω.
Ίσκιος στην όψη του Θεού
όπου σε ταξιδεύω.
Κομμάτια γης και ουρανού
για να περάσεις δένω.
όπου σε ταξιδεύω.
Κομμάτια γης και ουρανού
για να περάσεις δένω.
..Σε περιμένω..
Η έκστασή μου έφτασε
πιο πέρα απ’ το σύμπαν.
Το πνεύμα μου δραπέτευσε
απ’ το κορμί μου βγήκα.
πιο πέρα απ’ το σύμπαν.
Το πνεύμα μου δραπέτευσε
απ’ το κορμί μου βγήκα.
Μπελάς τα δάκρυα τα καυτά
χαμόγελα προστάζω.
Για μια ζωή που προχωρά
τα βήματά σου, βιάζω.
χαμόγελα προστάζω.
Για μια ζωή που προχωρά
τα βήματά σου, βιάζω.
Αν θες ν’ ακούσεις συμβουλή
ξύπνα και ονειρέψου.
Μοιάζει της φλόγας σπιθαμή
στο ταξίδι αφέσου.
ξύπνα και ονειρέψου.
Μοιάζει της φλόγας σπιθαμή
στο ταξίδι αφέσου.
Κυριακή, 21 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Αγάπα με ψυχή μου!!
•20/10/2012 • 1 σχόλιο
Άρχισαν τριγύρω
τα πάντα να μου μιλάνε.
Και τ’ άνθη της φύσης
να μου χαμογελάνε.
Έπαιζε η ζωή μου
θαρρείς ένα παιχνίδι.
Κάθε μέρα φάνταζε
αγάπης πανηγύρι.
τα πάντα να μου μιλάνε.
Και τ’ άνθη της φύσης
να μου χαμογελάνε.
Έπαιζε η ζωή μου
θαρρείς ένα παιχνίδι.
Κάθε μέρα φάνταζε
αγάπης πανηγύρι.
Νόμιζα πως όνειρο ζω
και το πρωί θα φύγει.
Την γεύση σου επάνω μου
έχω απ’ τα χείλη.
Με εικόνες του πάθους σου
κοιμάμαι, ξυπνάω.
Με σώμα και ψυχή
να σε παρακαλάω.
και το πρωί θα φύγει.
Την γεύση σου επάνω μου
έχω απ’ τα χείλη.
Με εικόνες του πάθους σου
κοιμάμαι, ξυπνάω.
Με σώμα και ψυχή
να σε παρακαλάω.
Αισθήσεις ανυπόμονες
τα χάδια σου γυρεύουν.
Λαίμαργα πρωινά φιλιά
το φιλί σου κλέβουν.
Να νιώσουν παλμούς
τον σφυγμό της καρδιάς σου.
Ψηλά κύματα ν’ ανέβουν
μες στα κύτταρα σου.
τα χάδια σου γυρεύουν.
Λαίμαργα πρωινά φιλιά
το φιλί σου κλέβουν.
Να νιώσουν παλμούς
τον σφυγμό της καρδιάς σου.
Ψηλά κύματα ν’ ανέβουν
μες στα κύτταρα σου.
Στην αγκαλιά σου κράτα με
ν’ ανάψουν τ’ αστέρια.
Κλείσε με σφιχτά
μες στα ζεστά σου χέρια.
Στην σκέψη μόνο μέθυσα
κι έμεινα μαγεμένη.
Κύλησε δάκρυ καυτό
στο σώμα μου που καίει.
ν’ ανάψουν τ’ αστέρια.
Κλείσε με σφιχτά
μες στα ζεστά σου χέρια.
Στην σκέψη μόνο μέθυσα
κι έμεινα μαγεμένη.
Κύλησε δάκρυ καυτό
στο σώμα μου που καίει.
Ανάσα μου θερμή πνοή
πως τρέμω μην σε χάσω.
Τον εφιάλτη που είδα χτες
πρέπει να ξεχάσω.
Χρόνια σε ονειρευόμουν
σε ήθελα κοντά μου.
Να μου χαμογελάς εσύ
να είσαι ο έρωτάς μου.
πως τρέμω μην σε χάσω.
Τον εφιάλτη που είδα χτες
πρέπει να ξεχάσω.
Χρόνια σε ονειρευόμουν
σε ήθελα κοντά μου.
Να μου χαμογελάς εσύ
να είσαι ο έρωτάς μου.
Ζήτησα κάθε μυστικό
να έχω της ψυχής σου.
Μια λέξη μου ψιθύρισες
θα μείνω στη ζωή σου.
Βυθίστηκα και χάθηκα
στη λίμνη των ματιών σου.
Σ’ αγάπησα όταν άκουσα
τον πρώτο στεναγμό σου.
να έχω της ψυχής σου.
Μια λέξη μου ψιθύρισες
θα μείνω στη ζωή σου.
Βυθίστηκα και χάθηκα
στη λίμνη των ματιών σου.
Σ’ αγάπησα όταν άκουσα
τον πρώτο στεναγμό σου.
Ώρες παραδομένη
μες στα δικά σου λόγια.
Στο πέλαγος της ηδονής
πνίγομαι και τώρα.
Στιγμές μεγάλης προσμονής
ετοίμασα για σένα.
Να μου ξυπνήσεις τόλμησες
πάθη αγριεμένα.
μες στα δικά σου λόγια.
Στο πέλαγος της ηδονής
πνίγομαι και τώρα.
Στιγμές μεγάλης προσμονής
ετοίμασα για σένα.
Να μου ξυπνήσεις τόλμησες
πάθη αγριεμένα.
Ήρθες να σβήσεις πυρκαγιά
που ‘χω στα σωθικά μου.
Ως στα βαθιά κοιλώματα
στον πόθο της φωτιάς μου.
Γυμνός στις φλόγες πέρασες
σύνορα της αγάπης.
Και μέσα μου σ’ έκρυψα
γλυκέ λαθρεπιβάτη..
που ‘χω στα σωθικά μου.
Ως στα βαθιά κοιλώματα
στον πόθο της φωτιάς μου.
Γυμνός στις φλόγες πέρασες
σύνορα της αγάπης.
Και μέσα μου σ’ έκρυψα
γλυκέ λαθρεπιβάτη..
Σημάδια πόνου φλογερά
άφησες στο κορμί μου.
Στης γαλήνης τον κόλπο
ταξίδεψες μαζί μου.
Και δυο ανάσες γίναν μια
όρισαν την πνοή μου.
Σαν μια καρδιά που είναι δυο
έγινες η ζωή μου.
άφησες στο κορμί μου.
Στης γαλήνης τον κόλπο
ταξίδεψες μαζί μου.
Και δυο ανάσες γίναν μια
όρισαν την πνοή μου.
Σαν μια καρδιά που είναι δυο
έγινες η ζωή μου.
Αγάπα με ψυχή μου!!
Σάββατο, 20 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Αχ! Αγάπη μου..
•20/10/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Δεν υπάρχει μέτρο
να μετρηθείς.
Μήτε καλούπι
στο σύμπαν να χωρέσεις.
Ούτε ζυγός η αξία σου
να ζυγιστεί.
Στην καρδιά μου
δεν ήλπιζα ν’ αντέξεις.
να μετρηθείς.
Μήτε καλούπι
στο σύμπαν να χωρέσεις.
Ούτε ζυγός η αξία σου
να ζυγιστεί.
Στην καρδιά μου
δεν ήλπιζα ν’ αντέξεις.
Στο άπειρο ζητώ
το μέγεθός σου να δείξω.
Αμύθητους θησαυρούς
γυρεύω να κρύψω.
Την απόλυτη αίσθηση
αναζητώ να με νιώσεις.
Ίσως να είμαι τυφλή
αλλά μην μου θυμώσεις.
το μέγεθός σου να δείξω.
Αμύθητους θησαυρούς
γυρεύω να κρύψω.
Την απόλυτη αίσθηση
αναζητώ να με νιώσεις.
Ίσως να είμαι τυφλή
αλλά μην μου θυμώσεις.
Ζούσα καθημερινά
στην ορφάνια.
Χαμένη κι εγώ
μες στα αζήτητα.
Φώλιαζα την ελπίδα
στην αφάνεια.
Μ’ ελάχιστα ήμουν
κι ασήμαντα.
στην ορφάνια.
Χαμένη κι εγώ
μες στα αζήτητα.
Φώλιαζα την ελπίδα
στην αφάνεια.
Μ’ ελάχιστα ήμουν
κι ασήμαντα.
Ήρθες μια μέρα
σαν άνεμος καυτός.
Έδιωξες την παγωνιά
της καρδιάς μου.
Ήρθες σαν αντανάκλαση
του ήλιου φως.
Πήρες τους φόβους
απ’ τα όνειρά μου.
σαν άνεμος καυτός.
Έδιωξες την παγωνιά
της καρδιάς μου.
Ήρθες σαν αντανάκλαση
του ήλιου φως.
Πήρες τους φόβους
απ’ τα όνειρά μου.
Αντάλλαξες τον πόνο μου
με την χαρά.
Στο πλευρό σου έκανες
χώρο να πλαγιάσω.
Ξεδίψασες τα χείλη μου
με δυο γλυκά φιλιά
Φτερά αγγέλου φόρεσες
εμένα να σκεπάσουν.
με την χαρά.
Στο πλευρό σου έκανες
χώρο να πλαγιάσω.
Ξεδίψασες τα χείλη μου
με δυο γλυκά φιλιά
Φτερά αγγέλου φόρεσες
εμένα να σκεπάσουν.
Ζεστή ανάσα
στην πνοή μου έδωσες.
Τα βήματά σου
είναι πλάι στα δικά μου.
Μέσα στο τούνελ
του μυαλού μου πέρασες.
Πολέμησες μ’ όλα
τα διλλήματά μου.
στην πνοή μου έδωσες.
Τα βήματά σου
είναι πλάι στα δικά μου.
Μέσα στο τούνελ
του μυαλού μου πέρασες.
Πολέμησες μ’ όλα
τα διλλήματά μου.
Στη γειτονιά μου
ο έρωτάς σου κατοικεί.
Στου νου μου την πόλη
μπαινοβγαίνεις.
Στο όνειρό μου
κάθε βράδυ είσαι εκεί.
Στις σκέψεις μου
της μέρας ταξιδεύεις.
ο έρωτάς σου κατοικεί.
Στου νου μου την πόλη
μπαινοβγαίνεις.
Στο όνειρό μου
κάθε βράδυ είσαι εκεί.
Στις σκέψεις μου
της μέρας ταξιδεύεις.
Παρασκευή, 19 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Λαβύρινθος του Έρωτα
•18/10/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Απόψε θα σεργιανίσω
μες στης μνήμης το βυθό.
Βουλιάζω ως στο λαβύρινθο
την έξοδο να βρω.
μες στης μνήμης το βυθό.
Βουλιάζω ως στο λαβύρινθο
την έξοδο να βρω.
Ένα μυστήριο κρύβεται
σε κάθε πέρασμά του.
Πολλά χαμένα όνειρα
χώρια τα μυστικά του.
σε κάθε πέρασμά του.
Πολλά χαμένα όνειρα
χώρια τα μυστικά του.
Στο χάος μόνη μου γυρνώ
λάθη να διορθώσω.
Να βγουν από την πλάνη τους
να τα ελευθερώσω.
λάθη να διορθώσω.
Να βγουν από την πλάνη τους
να τα ελευθερώσω.
Ακόμη μια συνάντηση
χρωστάει η λογική.
Για όλες τις συνέπειες
να μου απολογηθεί..
χρωστάει η λογική.
Για όλες τις συνέπειες
να μου απολογηθεί..
Οι σκέψεις μου ναυάγησαν
ο κόσμος μου στενεύει.
Για μια καλύτερη ζωή
φεύγει και δραπετεύει.
ο κόσμος μου στενεύει.
Για μια καλύτερη ζωή
φεύγει και δραπετεύει.
Στο φως της αγαλλίασης
στην αγάπη, που γελά.
Στο βωμό της φαντασίωσης
που ο πόνος μου, περνά.
στην αγάπη, που γελά.
Στο βωμό της φαντασίωσης
που ο πόνος μου, περνά.
Εκεί εκπέμπει δύναμη
που ρέει στην ψυχή μου.
Διαλύεται η κούραση
που κρύβει το κορμί μου.
που ρέει στην ψυχή μου.
Διαλύεται η κούραση
που κρύβει το κορμί μου.
Τα πέλματά μου χώνονται
βαθιά μέσα στην άμμο.
Τα ποιήματά μου δένονται
στον ουρανό επάνω.
βαθιά μέσα στην άμμο.
Τα ποιήματά μου δένονται
στον ουρανό επάνω.
Στην πύλη των ονείρων μου
εσένα αντικρίζω.
Ζαλίζεται η πένα μου
τα μάτια μου δακρύζουν.
εσένα αντικρίζω.
Ζαλίζεται η πένα μου
τα μάτια μου δακρύζουν.
Μάλλον θα ονειρεύομαι
ή θα έχω τρελαθεί.
Στέκεται εκείνος δίπλα μου
η έκφραση γνωστή.
ή θα έχω τρελαθεί.
Στέκεται εκείνος δίπλα μου
η έκφραση γνωστή.
Μη μ’ αφήσεις πάλι εδώ
μονάχη λυπημένη..
Πλάι σου ζήτησα να ζω
μορφή μου αγαπημένη.
μονάχη λυπημένη..
Πλάι σου ζήτησα να ζω
μορφή μου αγαπημένη.
Απ’ το λαβύρινθο θα βγω
μια μέρα να θυμάσαι.
Δυο λόγια πρέπει να σου πω
κοντά μου, πάντα θα ‘σαι.
μια μέρα να θυμάσαι.
Δυο λόγια πρέπει να σου πω
κοντά μου, πάντα θα ‘σαι.
Στο άγγιγμα του Έρωτα
στου δειλινού το χρώμα.
Στο μονοπάτι της σιωπής
και ότι μου πεις ακόμα.
στου δειλινού το χρώμα.
Στο μονοπάτι της σιωπής
και ότι μου πεις ακόμα.
Στης αγάπης, τα τραγούδια
στις σταγόνες, της βροχής.
Θα ‘μαι εκεί, όταν θελήσεις
στα Ταξίδια, της ψυχής.
στις σταγόνες, της βροχής.
Θα ‘μαι εκεί, όταν θελήσεις
στα Ταξίδια, της ψυχής.
Στου χρόνου πάντως τον καιρό
η απουσία σου αισθητή.
Τους στίχους όλους εκτελώ
αν μέσα τους, δεν είσαι Εσύ.
η απουσία σου αισθητή.
Τους στίχους όλους εκτελώ
αν μέσα τους, δεν είσαι Εσύ.
Μη ξεχνάς τον προορισμό..
Ως το τέλος της ζωής..
Ως το τέλος της ζωής..
Σακατεμένο μου μυαλό
το όραμά μου παίρνεις.
Λύνεις το γόρδιο δεσμό
και πίσω με πηγαίνεις._
το όραμά μου παίρνεις.
Λύνεις το γόρδιο δεσμό
και πίσω με πηγαίνεις._
Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Οδηγός των Αισθήσεων
•16/10/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
_Ο πιο μεγάλος Κίνδυνος;
Είναι η έμπνευσή μου..
Στάζει μελάνι στο χαρτί
με όνειρα της ζωής μου.
Είναι η έμπνευσή μου..
Στάζει μελάνι στο χαρτί
με όνειρα της ζωής μου.
_Η πιο μεγάλη Στιγμή;
Ήταν το σ’ αγαπώ σου..
Τότε μια ευχή ψιθύρισα
να ‘μαι το μυστικό σου.
Ήταν το σ’ αγαπώ σου..
Τότε μια ευχή ψιθύρισα
να ‘μαι το μυστικό σου.
_Το πιο μεγάλο Ταξίδι;
Ήταν ως τη ψυχή σου..
Και την καρδιά μου κράτησες
ως λάφυρο δική σου.
Ήταν ως τη ψυχή σου..
Και την καρδιά μου κράτησες
ως λάφυρο δική σου.
_Ο πιο μεγάλος Πόθος;
Μέσα στην αγκαλιά σου..
Γεννιέμαι, αργοπεθαίνω
στους χτύπους της καρδιά σου.
Μέσα στην αγκαλιά σου..
Γεννιέμαι, αργοπεθαίνω
στους χτύπους της καρδιά σου.
_Η πιο μεγάλη Χαρά;
Της ανάσας σου, η πνοή..
Κάθε ίνα στο κορμί μου
την ορίζεις μόνο εσύ.
Της ανάσας σου, η πνοή..
Κάθε ίνα στο κορμί μου
την ορίζεις μόνο εσύ.
_Το πιο μεγάλο Όνειρο;
Ήταν τα δυο σου μάτια..
Σαν τα κοιτάζω χάνομαι
και γίνομαι κομμάτια.
Ήταν τα δυο σου μάτια..
Σαν τα κοιτάζω χάνομαι
και γίνομαι κομμάτια.
_Ο πιο μεγάλος Λογισμός;
Της μορφής σου, η σκέψη..
Άφησα χώρο στο μυαλό
μόνιμα να χωρέσεις.
Της μορφής σου, η σκέψη..
Άφησα χώρο στο μυαλό
μόνιμα να χωρέσεις.
_Η πιο μεγάλη Πτήση;
Στον ουρανό σαν με πας..
Όλα σου τα παραδίνω
όταν για έρωτα μιλάς.
Στον ουρανό σαν με πας..
Όλα σου τα παραδίνω
όταν για έρωτα μιλάς.
_Το μεγαλύτερο Φως;
Εσύ είσαι, φανερώσου..
Φεγγάρι μου, το πιο λαμπρό
κράτα με, στο πλευρό σου.
Εσύ είσαι, φανερώσου..
Φεγγάρι μου, το πιο λαμπρό
κράτα με, στο πλευρό σου.
_Ο πιο μεγάλος Καημός;
Είναι τα δάκρυά σου..
Κι άλλη φορά, θες να στο πω:
Eίμαι μόνο δικιά σου.
Είναι τα δάκρυά σου..
Κι άλλη φορά, θες να στο πω:
Eίμαι μόνο δικιά σου.
_Η μεγαλύτερη Αγάπη;
Θα σου το πω και πάλι..
Είσαι ο άνθρωπός μου
του πάθους μου, η ζάλη.
Θα σου το πω και πάλι..
Είσαι ο άνθρωπός μου
του πάθους μου, η ζάλη.
_Το πιο μεγάλο Βράδυ;
Ήταν στο πρώτο μας φιλί..
Στα ωραιότερα μέρη
ταξιδέψαμε της γης.
Ήταν στο πρώτο μας φιλί..
Στα ωραιότερα μέρη
ταξιδέψαμε της γης.
_Η πιο μεγάλη Στροφή;
Που σ’ έχω και δεν σ’ έχω..
Στο ποίημα μέσα σε ζητώ
την έλλειψη ν’ αντέχω.
Που σ’ έχω και δεν σ’ έχω..
Στο ποίημα μέσα σε ζητώ
την έλλειψη ν’ αντέχω.
_Το πιο μεγάλο Σκοτάδι;
Είναι όταν μου λείπεις..
Τριγύρω ψάχνω να σε βρω
ζω με τις αναμνήσεις.
Είναι όταν μου λείπεις..
Τριγύρω ψάχνω να σε βρω
ζω με τις αναμνήσεις.
_Τα μεγαλύτερα Λόγια;
Ήταν μες στη σιωπή σου..
Εσώκλειστη παρέμεινα
μέσα στη φυλακή σου.
Ήταν μες στη σιωπή σου..
Εσώκλειστη παρέμεινα
μέσα στη φυλακή σου.
_O οδηγός των Αισθήσεων;
Είναι τα βήματά σου.
Βραδιάζω, ξημερώνομαι
θέλω να ‘μαι κοντά σου.
Είναι τα βήματά σου.
Βραδιάζω, ξημερώνομαι
θέλω να ‘μαι κοντά σου.
_Οι μεγαλύτερες Ώρες;
‘Οταν σε περιμένω..
Γυμνά τα όνειρά μας
κρυώνω και αρρωσταίνω.
‘Οταν σε περιμένω..
Γυμνά τα όνειρά μας
κρυώνω και αρρωσταίνω.
_Ο πιο μεγάλος Θάνατος;
Να μην σε χάσω τρέμω.
Στην σκέψη πως δεν μ’ αγαπάς
αρνούμαι, ν’ ανασαίνω._
Να μην σε χάσω τρέμω.
Στην σκέψη πως δεν μ’ αγαπάς
αρνούμαι, ν’ ανασαίνω._
Τρίτη, 16 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Όσο είναι νωρίς
•15/10/2012 • 1 σχόλιο
Στεναγμοί, χίλιοι καημοί
μες στη ζωή.
Υποσχέθηκες αγάπη
μα, τέλειωσε νωρίς.
μες στη ζωή.
Υποσχέθηκες αγάπη
μα, τέλειωσε νωρίς.
Προσευχή, στερνή πνοή
μες στη ψυχή.
Τα όνειρά μου δώσε
καρδιοκατακτητή.
μες στη ψυχή.
Τα όνειρά μου δώσε
καρδιοκατακτητή.
Μοναξιά, σκοτάδι βαθύ
μες στη σιωπή.
Ύστατες στιγμές μας
θέλω, να θυμηθείς.
μες στη σιωπή.
Ύστατες στιγμές μας
θέλω, να θυμηθείς.
Αισθήσεις, χτύποι, παλμοί
μες στο κορμί.
Να ταξιδέψεις
ν’ απολαύσεις, ν’ αφεθείς.
μες στο κορμί.
Να ταξιδέψεις
ν’ απολαύσεις, ν’ αφεθείς.
Σταγόνες, ζεστό φιλί
μες στη βροχή.
Πες μου την αλήθεια
μπορείς, να θυμηθείς;
μες στη βροχή.
Πες μου την αλήθεια
μπορείς, να θυμηθείς;
Σκέψεις, όρια, αντοχή
πρώτα στη γραμμή.
Στο βάθος του κόσμου
της άρνησης, του πόνου
η δική μου, κραυγή.
πρώτα στη γραμμή.
Στο βάθος του κόσμου
της άρνησης, του πόνου
η δική μου, κραυγή.
Άραγε..
Μπορείς ν’ αναπαυτείς;
Κοίταξε πιο πίσω
και πάμε, απ’ την αρχή.
Μπορείς ν’ αναπαυτείς;
Κοίταξε πιο πίσω
και πάμε, απ’ την αρχή.
Έδεσα στίχους.
Γκρέμισα τοίχους.
Με ποίηση ιερή..
Όνειρα έχτισα.
Για σένα έγραψα
βιβλίο της ζωής..
Γκρέμισα τοίχους.
Με ποίηση ιερή..
Όνειρα έχτισα.
Για σένα έγραψα
βιβλίο της ζωής..
Μα όσο είναι νωρίς..
Φύγε, να χαρείς!
Φύγε, να χαρείς!
Δευτέρα, 15 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Εξομολόγηση
•15/10/2012 • 1 σχόλιο
Γι’ άλλη μια φορά
νιώθω την ανάγκη να Σου μιλήσω.
Ακόμη αισθάνομαι
την παρουσία Σου, δίπλα μου.
Το στοργικό Σου χάδι
τη ζεστή Σου αγκαλιά.
Με καλωσορίζεις κάθε φορά όταν γυρνώ
κουρασμένη, απ’ το ταξίδι της ζωής..
Σ’ ευχαριστώ για τη θαλπωρή
που μου χάρισες..
νιώθω την ανάγκη να Σου μιλήσω.
Ακόμη αισθάνομαι
την παρουσία Σου, δίπλα μου.
Το στοργικό Σου χάδι
τη ζεστή Σου αγκαλιά.
Με καλωσορίζεις κάθε φορά όταν γυρνώ
κουρασμένη, απ’ το ταξίδι της ζωής..
Σ’ ευχαριστώ για τη θαλπωρή
που μου χάρισες..
Ποτέ δεν μ’ εγκατέλειψες..
Aνοιχτό το λιμάνιτης καρδιάς,
με περιμένει ν’ αράξω
τα φτωχά όνειρά μου..
Στο πλάι Σου μόνο
η ηρεμία που ζητούσα..
Κοντά Σου ανάπνεα, ζούσα..
Aνοιχτό το λιμάνιτης καρδιάς,
με περιμένει ν’ αράξω
τα φτωχά όνειρά μου..
Στο πλάι Σου μόνο
η ηρεμία που ζητούσα..
Κοντά Σου ανάπνεα, ζούσα..
Κι όμως, έκανα το ίδιο λάθος.
Για καιρό σ’ είχα εγκαταλείψει..
Απομακρύνθηκα δίχως να το καταλάβω.
Πίστεψα πως θα τα καταφέρω
δίχως το χέρι Σου
να κρατά το δικό μου..
Στηρίχτηκα στον εγωισμό
και στην υπερηφάνεια μου..
Μα όπου κι αν πήγαινα
ήσουν στην σκέψη μου.
Για καιρό σ’ είχα εγκαταλείψει..
Απομακρύνθηκα δίχως να το καταλάβω.
Πίστεψα πως θα τα καταφέρω
δίχως το χέρι Σου
να κρατά το δικό μου..
Στηρίχτηκα στον εγωισμό
και στην υπερηφάνεια μου..
Μα όπου κι αν πήγαινα
ήσουν στην σκέψη μου.
Περπάτησα δύσκολους δρόμους
χάθηκα σε σκοτεινά μονοπάτια.
Βρέθηκα μπροστά σε αδιέξοδα
σε μέγιστα διλήμματα..
Ήξερα πως και που
να Σε βρω μα δεν τολμούσα..
Ούτε προς το μέρος Σου
δεν κοίταζα.
Δεν μπορούσα να Σε πλησιάσω..
χάθηκα σε σκοτεινά μονοπάτια.
Βρέθηκα μπροστά σε αδιέξοδα
σε μέγιστα διλήμματα..
Ήξερα πως και που
να Σε βρω μα δεν τολμούσα..
Ούτε προς το μέρος Σου
δεν κοίταζα.
Δεν μπορούσα να Σε πλησιάσω..
Ένιωσα τη μοναξιά
την παγωνιά της ψυχής.
Τον πόνο να τρυπά τα σπλάχνα μου.
Να ξεριζώνεται η καρδιά μου..
Ήθελα να γυρίσω πίσω.
Οι δυνάμεις δεν με κρατούσαν άλλο..
Πόσοι άλλοι κίνδυνοι
με περίμεναν μπροστά μου..
Δεν ήμουν σίγουρη αν είχα αντοχές
να πολεμήσω.
Με τι εφόδια άραγε..
Τι όπλα…
την παγωνιά της ψυχής.
Τον πόνο να τρυπά τα σπλάχνα μου.
Να ξεριζώνεται η καρδιά μου..
Ήθελα να γυρίσω πίσω.
Οι δυνάμεις δεν με κρατούσαν άλλο..
Πόσοι άλλοι κίνδυνοι
με περίμεναν μπροστά μου..
Δεν ήμουν σίγουρη αν είχα αντοχές
να πολεμήσω.
Με τι εφόδια άραγε..
Τι όπλα…
Όλα τα ‘χα παρατήσει..
Ούτε η μέρα, ούτε η νύχτα
δεν με γέμιζε πια..
Είχα χάσει το νόημα της ζωής
χάνοντας και την ύπαρξή μου..
Απελπισία με κύκλωνε
ζωντανός εφιάλτης..
Ομίχλη σκέπαζε τον κόσμο μου.
Ήμουν μες στα όρια της τρέλας!
Τότε θυμήθηκα τα λόγια Σου:
Ούτε η μέρα, ούτε η νύχτα
δεν με γέμιζε πια..
Είχα χάσει το νόημα της ζωής
χάνοντας και την ύπαρξή μου..
Απελπισία με κύκλωνε
ζωντανός εφιάλτης..
Ομίχλη σκέπαζε τον κόσμο μου.
Ήμουν μες στα όρια της τρέλας!
Τότε θυμήθηκα τα λόγια Σου:
Έλα σε μένα, που σ’ αγαπάω..
Γύρνα εδώ σε συγχωράω..
Tην πόρτα χτύπησε θ’ ανοίξω..
Μόνη ποτέ, δεν θα σ’ αφήσω!
Γύρνα εδώ σε συγχωράω..
Tην πόρτα χτύπησε θ’ ανοίξω..
Μόνη ποτέ, δεν θα σ’ αφήσω!
Με το βλέμμα στραμμένο προς την γη
σε μια λίμνη που καθρεπτιζόταν
το πρόσωπό μου μέσα απ’ τα δάκρυά μου
κοιτούσα τα μάτια μου
στη λάμψη του ήλιου..
Τα σύννεφα του τρόμου, είχαν φύγει..
Γύρω μου φως γαλήνης, μ’ έλουζε ξανά..
Αρώματα της φύσης, με πλημμύριζαν..
σε μια λίμνη που καθρεπτιζόταν
το πρόσωπό μου μέσα απ’ τα δάκρυά μου
κοιτούσα τα μάτια μου
στη λάμψη του ήλιου..
Τα σύννεφα του τρόμου, είχαν φύγει..
Γύρω μου φως γαλήνης, μ’ έλουζε ξανά..
Αρώματα της φύσης, με πλημμύριζαν..
Ήμουν στο δρόμο Σου..
Πλέον, δεν φοβόμουν τίποτα.
Ήταν ορθάνοιχτη
η πόρτα της αγάπης Σου.
Με κάλεσες κοντά Σου..
Κατάθεσα, τα μυστικά μου.
Συμμάζεψα, κομμάτια της καρδιάς μου.
Ελπίδα μου, Παρηγοριά μου.
Πλέον, δεν φοβόμουν τίποτα.
Ήταν ορθάνοιχτη
η πόρτα της αγάπης Σου.
Με κάλεσες κοντά Σου..
Κατάθεσα, τα μυστικά μου.
Συμμάζεψα, κομμάτια της καρδιάς μου.
Ελπίδα μου, Παρηγοριά μου.
Κυριακή, 14 Οκτωβρίου 2012
Μαρία Πεπικίδου
by, toxotina73
by, toxotina73
Κλίμακα Ζωής
•13/10/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Αγγίγματα..
Καρδιάς.. Χτυπήματα..
Αναστενάγματα.. Πάθους..
Αγάπης.. Έρωτας.. Μοιραίου Λάθους.
Καρδιάς.. Χτυπήματα..
Αναστενάγματα.. Πάθους..
Αγάπης.. Έρωτας.. Μοιραίου Λάθους.
Μηνύματα..
Ερωτικά.. Συνθήματα..
Σελίδες.. Γραμμές.. Ζωής..
Μονοπάτια.. Δρόμοι.. Ψυχής.
Ερωτικά.. Συνθήματα..
Σελίδες.. Γραμμές.. Ζωής..
Μονοπάτια.. Δρόμοι.. Ψυχής.
Καλέσματα..
Πνοές.. Σκιρτήματα..
Ανάσες.. Ψιθυρίσματα..
Πλάνης.. Πειρασμών.. Παραληρήματα.
Πνοές.. Σκιρτήματα..
Ανάσες.. Ψιθυρίσματα..
Πλάνης.. Πειρασμών.. Παραληρήματα.
Αδιέξοδα..
Στιγμών.. Έξοδα..
Διαλογών.. Φεύγεις.. Μένεις..
Επιλογών.. Τρέξιμο.. Αποφεύγεις.
Στιγμών.. Έξοδα..
Διαλογών.. Φεύγεις.. Μένεις..
Επιλογών.. Τρέξιμο.. Αποφεύγεις.
Ερωτήματα..
Απαντήσεων.. Βήματα..
Ναι.. Ίσως.. Δραπετεύεις..
Ναι.. Σε Θέλω.. Κινδυνεύεις.
Απαντήσεων.. Βήματα..
Ναι.. Ίσως.. Δραπετεύεις..
Ναι.. Σε Θέλω.. Κινδυνεύεις.
Αισθήματα..
Αναμνήσεων.. Ραγίσματα..
Βαθιά.. Προδομένα.. Ξεχασμένα..
Tα Ανεκπλήρωτα..Τα Ναυαγισμένα.
Αναμνήσεων.. Ραγίσματα..
Βαθιά.. Προδομένα.. Ξεχασμένα..
Tα Ανεκπλήρωτα..Τα Ναυαγισμένα.
Κοιτάγματα..
Ματιές.. Κατάματα..
Ζεστά χάδια.. Σ’ αγγίζουν..
Όνειρα Χτίζουν.. Κορμιά Γκρεμίζουν.
Ματιές.. Κατάματα..
Ζεστά χάδια.. Σ’ αγγίζουν..
Όνειρα Χτίζουν.. Κορμιά Γκρεμίζουν.
Πραγματικότητες..
Ονόματα.. Ταυτότητες..
Υπογραφές.. Αξίες.. Αδυναμίες..
Πλαστές.. Εικόνες.. Νέες.. Ιστορίες.
Ονόματα.. Ταυτότητες..
Υπογραφές.. Αξίες.. Αδυναμίες..
Πλαστές.. Εικόνες.. Νέες.. Ιστορίες.
Παραζάλη..
Αόρατη.. Χάδι..
Πας στο Φεγγάρι..
Ομίχλη.. Ταξίδι.. Σεργιάνι.
Επιστροφή.. Παρόν.. Βαρύ Κεφάλι.
Αόρατη.. Χάδι..
Πας στο Φεγγάρι..
Ομίχλη.. Ταξίδι.. Σεργιάνι.
Επιστροφή.. Παρόν.. Βαρύ Κεφάλι.
Ποιήματα..
Μυθιστορήματα..
Πόνος.. Λόγος.. Τέχνης..
Περνάς Σταθμούς.. Φοβίες..
Διεκδικείς.. Τολμάς.. Προσδοκίες..
Μυθιστορήματα..
Πόνος.. Λόγος.. Τέχνης..
Περνάς Σταθμούς.. Φοβίες..
Διεκδικείς.. Τολμάς.. Προσδοκίες..
Λέξεις..
Σκέψεων.. Έλξεις..
Ράβεις.. Κόβεις.. Νήματα..
Άδικες.. Δεσμών.. Διλήματα..
Αυστηρές.. Παλεύεις.. Ν’ αντέξεις..
Χωρισμού.. Να Πλέξεις.. Ν’ αγαπήσεις.. Να Συγχωρέσεις.._
Σκέψεων.. Έλξεις..
Ράβεις.. Κόβεις.. Νήματα..
Άδικες.. Δεσμών.. Διλήματα..
Αυστηρές.. Παλεύεις.. Ν’ αντέξεις..
Χωρισμού.. Να Πλέξεις.. Ν’ αγαπήσεις.. Να Συγχωρέσεις.._
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου 2012
Μονόδρομος
•12/10/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Αγάπης μονόδρομος.
Όνειρα κι ελπίδες.
Αρχή της ιστορίας.
Της ζωής, το Πάθος.
Η ομορφιά του κόσμου.
Του Θεού προσδοκία.
Η δική μας πορεία.
Όνειρα κι ελπίδες.
Αρχή της ιστορίας.
Της ζωής, το Πάθος.
Η ομορφιά του κόσμου.
Του Θεού προσδοκία.
Η δική μας πορεία.
Στο γαλάζιο..
Tου ουρανού.
Στα στρώματα..
Tου φεγγαριού.
Ζωή..
Μέσα από στίχους.
Παράδεισος..
Σε άσπρους τοίχους.
Η θέληση..
Να ‘μαι κοντά σου.
Στην αγκαλιά σου.
Λαχτάρα μου..
Στην προσμονή.
Στην εκπλήρωση.
Μες στα όνειρά σου.
Tου ουρανού.
Στα στρώματα..
Tου φεγγαριού.
Ζωή..
Μέσα από στίχους.
Παράδεισος..
Σε άσπρους τοίχους.
Η θέληση..
Να ‘μαι κοντά σου.
Στην αγκαλιά σου.
Λαχτάρα μου..
Στην προσμονή.
Στην εκπλήρωση.
Μες στα όνειρά σου.
Η δύναμή μου.
Η Ανάσταση μου.
Στη μέρα, στη νύχτα..
Στην στιγμή μου.
Ψυχή μου..
Χαμόγελο μου.
Γέλιο γλυκό μου.
Είσαι η αιτία για να ζω..
Στο όνειρό μου.
Η Ανάσταση μου.
Στη μέρα, στη νύχτα..
Στην στιγμή μου.
Ψυχή μου..
Χαμόγελο μου.
Γέλιο γλυκό μου.
Είσαι η αιτία για να ζω..
Στο όνειρό μου.
Τέλος στα ψέματα..
Οι ενοχές.
Θα συνεχίσω..
Να ονειρεύομαι..
Όπως στο χτες.
Τη λάμψη του ήλιου..
Επιθυμώ.
Τη δόνηση των αισθήσεων..
Νοσταλγώ.
Οι ενοχές.
Θα συνεχίσω..
Να ονειρεύομαι..
Όπως στο χτες.
Τη λάμψη του ήλιου..
Επιθυμώ.
Τη δόνηση των αισθήσεων..
Νοσταλγώ.
Μια υπέρβαση δηλαδή.
Μαζί ως στην άλλη ζωή.
Εγώ κι εσύ..
Για ένα ταξίδι..
Μεθυστικό.
Να παραδώσω..
Ότι αγαπώ.
Μαζί ως στην άλλη ζωή.
Εγώ κι εσύ..
Για ένα ταξίδι..
Μεθυστικό.
Να παραδώσω..
Ότι αγαπώ.
Ναι..
Όσο υπάρχω.
Ναι..
Όσο Ζω.
Τον κόσμο ας χάσω..
Γι’ αυτά τα μάτια..
Ας χαθώ!!!
Όσο υπάρχω.
Ναι..
Όσο Ζω.
Τον κόσμο ας χάσω..
Γι’ αυτά τα μάτια..
Ας χαθώ!!!
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Ένα τραγούδι έγραψα.
•10/10/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Βρήκα τον τρόπο για να ζω
να βρίσκομαι κοντά σου.
Ένα τραγούδι έγραψα
να μείνει στην καρδιά σου.
να βρίσκομαι κοντά σου.
Ένα τραγούδι έγραψα
να μείνει στην καρδιά σου.
Να σου θυμίζει πως πονώ
που έφυγες μακριά.
Τα όνειρά της ψυχής μου
δικά σου τα κρατάς.
που έφυγες μακριά.
Τα όνειρά της ψυχής μου
δικά σου τα κρατάς.
Oι αισθήσεις θα ξυπνούν
περασμένες αναμνήσεις.
Βρες το δρόμο που έχασες
κοντά μου να γυρίσεις.
περασμένες αναμνήσεις.
Βρες το δρόμο που έχασες
κοντά μου να γυρίσεις.
Μου λείπει η ανάσα σου
το γέλιο, η φωνή σου.
Μου είπες πως θα μ’ αγαπάς
θα’ μαι μόνο δική σου.
το γέλιο, η φωνή σου.
Μου είπες πως θα μ’ αγαπάς
θα’ μαι μόνο δική σου.
Τώρα στιγμές αναπολώ
με δάκρυα στα μάτια.
Ότι είχα στο χάρισα
μα το έκανες κομμάτια.
με δάκρυα στα μάτια.
Ότι είχα στο χάρισα
μα το έκανες κομμάτια.
Σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ
όπως στα παραμύθια.
Στο όνειρο και στη ζωή
αυτή είναι η αλήθεια.
όπως στα παραμύθια.
Στο όνειρο και στη ζωή
αυτή είναι η αλήθεια.
Ταξίδια αναβλήθηκαν
φιλιά γεμάτα πάθος.
Τα όνειρα μας ξέβαψαν
για ένα μοιραίο λάθος.
φιλιά γεμάτα πάθος.
Τα όνειρα μας ξέβαψαν
για ένα μοιραίο λάθος.
Σε είδα χτες μες στη βροχή
με θολωμένο βλέμμα.
Κοιτούσες γύρω επίμονα
σαν να έψαχνες εμένα.
με θολωμένο βλέμμα.
Κοιτούσες γύρω επίμονα
σαν να έψαχνες εμένα.
Όσο διαρκεί το όνειρο
στάθηκε η μορφή σου.
Όλο τον κόσμο έχασα
απλά για μια στιγμή σου.
στάθηκε η μορφή σου.
Όλο τον κόσμο έχασα
απλά για μια στιγμή σου.
Γλυκιά αμαρτία σε φυλώ
στα βάθη της ψυχής μου.
Και τα σημάδια σου μετρώ
επάνω στο κορμί μου.
στα βάθη της ψυχής μου.
Και τα σημάδια σου μετρώ
επάνω στο κορμί μου.
Ένα τραγούδι έγραψα
ν’ ακούς όπου πηγαίνεις.
Στα χείλη σου να κρεμαστώ
μείνε εδώ, μη φεύγεις.
ν’ ακούς όπου πηγαίνεις.
Στα χείλη σου να κρεμαστώ
μείνε εδώ, μη φεύγεις.
Κι έμεινα με το ρεφρέν:
Mε κάθε αντίο μαθαίνεις.
Mε κάθε αντίο μαθαίνεις.
Τετάρτη, 10 Οκτωβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου