"Εκεί, στη χαραμάδα
από το στήθος σου
άφησα ανεξίτηλο το χάδι μου
κι ανίχνευσα τον ήχο της σιωπής σου
από το στήθος σου
άφησα ανεξίτηλο το χάδι μου
κι ανίχνευσα τον ήχο της σιωπής σου
Γυμνή πορεύομαι κι υγρή
από το άρωμα της ηδονής
που άνθισε
στο περιβόλι μέσα τ΄ουρανού
σαν το φλερτάριζε επίμονα
ο παραβάτης άνεμος
από το άρωμα της ηδονής
που άνθισε
στο περιβόλι μέσα τ΄ουρανού
σαν το φλερτάριζε επίμονα
ο παραβάτης άνεμος
Στην γοητεία των σφυγμών αφήνομαι
στο πάθος που πυροδοτεί
ένας χορός, μαζί σου, στη βροχή
στην μέθεξη που εκρήγνυται
σαν σμίγουν με φιλιά τα χείλη μας
στη βουερή αναπνοή
του έρωτα μας.."
ένας χορός, μαζί σου, στη βροχή
στην μέθεξη που εκρήγνυται
σαν σμίγουν με φιλιά τα χείλη μας
στη βουερή αναπνοή
του έρωτα μας.."
"Εκεί, που η ανάσα
ανταμώνει τον σφυγμό
του γητευτή ανέμου
χαμογελάει η ομορφιά
και ανεμίζει όνειρα καθώς αγγίζει τα λυτά μαλλιά σου
και θωπεύει
το ξεγυμνωμένο στήθος σου
του γητευτή ανέμου
χαμογελάει η ομορφιά
και ανεμίζει όνειρα καθώς αγγίζει τα λυτά μαλλιά σου
και θωπεύει
το ξεγυμνωμένο στήθος σου
Το άρωμα του πόθου
αναβλύζει γάργαρο στο άπειρο
και διαχέεται αισθαντικά στο σώμα σου
που ευωδιάζει κι εξεγείρεται
αναβλύζει γάργαρο στο άπειρο
και διαχέεται αισθαντικά στο σώμα σου
που ευωδιάζει κι εξεγείρεται
Αργά τα βήματα
λικνίζονται στη ηδονή του άδυτου χορού μας
σμίγουν τα χείλη μας μες στη βροχή
στην αφρισμένη μέσα θύελλα
όπου βλαστίζουν
πορφυρά φιλιά και ποιήματα
καθώς τρυγούμε τον ανθό
του άδηλου έρωτα μας.."
λικνίζονται στη ηδονή του άδυτου χορού μας
σμίγουν τα χείλη μας μες στη βροχή
στην αφρισμένη μέσα θύελλα
όπου βλαστίζουν
πορφυρά φιλιά και ποιήματα
καθώς τρυγούμε τον ανθό
του άδηλου έρωτα μας.."
Υπεραστικές οι κλήσεις μου
Κώδικες πάθους ανατέλλουν την αυγή
Αλλοτριωμένα φεγγάρια κατοικούν στο κορμί
Κρίνα διάφανα, αγγίζουν χείλη πορφυρά
Το ένδυμα φορώ της αμαρτίας
και αποπλανώ την ηδονή
Καταδικάστηκα
αιώνια ερωμένη της νύχτας να μείνω
Μοναδική απαστράπτουσα έξαψη
πόθων ιερών, απόκρυφων
Εραστή των ονείρων μου,
Κώδικες πάθους ανατέλλουν την αυγή
Αλλοτριωμένα φεγγάρια κατοικούν στο κορμί
Κρίνα διάφανα, αγγίζουν χείλη πορφυρά
Το ένδυμα φορώ της αμαρτίας
και αποπλανώ την ηδονή
Καταδικάστηκα
αιώνια ερωμένη της νύχτας να μείνω
Μοναδική απαστράπτουσα έξαψη
πόθων ιερών, απόκρυφων
Εραστή των ονείρων μου,
σε γδύνω αργά,
αισθησιακά..
Δική μου κορύφωση
ο λάγνος Σου θάνατος..
αισθησιακά..
Δική μου κορύφωση
ο λάγνος Σου θάνατος..
L.N.E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου