τη νοιώθεις...όταν η ψυχή προστάζει...

τη νοιώθεις...

Όταν η αγάπη περνά απ’ το μυαλό σου στην καρδιά 
γίνεται αίμα, γίνεται αγέρας και νερό,
γίνεται φως που διαλύει το σκοτάδι
τη νοιώθεις…όπου νάσαι, όπως και νάσαι
στο τώρα, στο μετά, στου χρόνου το ποτάμι
τη νοιώθεις…
είναι η φλέβα που χτυπά μεσ’ στης καρδιάς σου τη φωτιά…
για πάντα. 


ανάγερτος

Κυριακή, 22 Ιανουαρίου 2012

όταν η ψυχή προστάζει...

Ο θάνατός σου η σιωπή σου… αγκάλιασε το όνειρο που σου προσφέρεται απλόχερα, κοίτα κατάματα τον ήλιο που λάμπει για σένα, μη φοβάσαι τη φλόγα που καίει για σένα, ακολούθησε αυτόν που ανοίγει δρόμους μόνο για σένα…όταν η ψυχή προστάζει η ζωή εκτελεί… να το θυμάσαι!

ανάγερτος

ο μεγάλος γυρισμός...

 Στα αφρισμένα κύματα του ουρανού,
έσπειρα τ' αστέρια σου να μη φοβάμαι
σαν χαράζω την πορεία του μεγάλου γυρισμού... 

ανάγερτος