Έρωτας γεννήθηκες..
κρυστάλλινος και εύθραυστος
Από δάκρυ πλασμένος άγγελος
Έσταζαν τα φεγγάρια
και κυλούσαν στα δάχτυλά σου ανάμεσα
Στα μαλλιά μου τ΄ άφηνες, με περίσσια προσοχή
Κι ας μου διάβαζε η τσιγγάνα τη μοίρα μου
στα πρώτα μου τα χρόνια
Εκεί, στου αριστερού χεριού μου τις ρωγμές
Τι κι αν ο κόπος τις σμίλευε χρόνια ολάκερα,
οι δρόμοι δεν αλλάζανε
Πιότερο είχα να αγαπώ τ΄ όνειρο το βραδινό,
παρά το φως του ήλιου
Κι ήτανε μόλις χθες,
που λίρα χρυσή η σελήνη
το κορμί της βούτηξε ολάκερο στη θάλασσα
και τον μανδύα έβγαλε
Και ντράπηκε η γυμνή ψυχή
που άμαθη γεννήθηκε για τ΄ όνομά σου
Μα κι αν εδώ βρέθηκες ξένος,
σε τόπο ανίερο,
κι οι προετοιμασίες
την γιορτή την καθυστέρησαν του ερχομού σου,
μη μου θυμώνεις μάτια μου..
Ποτέ πια,
δεν θα λουστεί
ολόγυμνο το φεγγάρι
χωρίς της αγκαλιάς σου
το λευκό το ρούχο..
Ποτέ πια,
η στιγμή δεν θα αφεθεί
στην τύχη της παλάμης..
Μοναχά στη γαλάζια του λαιμού ανήσυχη φλέβα
που πάλεται
όταν χαρακιές σμιλεύει στα φτερά μου
απ΄τα ελεύθερα χέρια Σου..
L.N.E
Π.Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου