Μέρα νύχτα σε ζητάω
•20/01/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
Στο παράθυρο κοιτάζω
την σκιά σου πριν χαθεί.
Την ανάσα μου βαστάω
έλα πίσω μην σου πει.
την σκιά σου πριν χαθεί.
Την ανάσα μου βαστάω
έλα πίσω μην σου πει.
Φεύγεις πάλι και μ’ αφήνεις
με την πίκρα έμεινα.
Την αγάπη μας γκρεμίζεις
στη σιωπή σου πέθανα.
με την πίκρα έμεινα.
Την αγάπη μας γκρεμίζεις
στη σιωπή σου πέθανα.
Μέρα νύχτα σε ζητάω
με τις σκέψεις ξενυχτώ.
Σπάραξε η καρδιά πονάω
ψάχνω γύρω να σε βρω.
Θέλω τόσο να σε δω.
με τις σκέψεις ξενυχτώ.
Σπάραξε η καρδιά πονάω
ψάχνω γύρω να σε βρω.
Θέλω τόσο να σε δω.
Να θυμάσαι σ’ αγαπάω
να ξεχάσω δεν μπορώ.
Και το χρόνο σταματάω
την ψευδαίσθηση κρατώ.
Με την ύπαρξή σου ζω.
να ξεχάσω δεν μπορώ.
Και το χρόνο σταματάω
την ψευδαίσθηση κρατώ.
Με την ύπαρξή σου ζω.
Όλα τέλειωσαν το ξέρω
τα δικά μας όνειρα.
Και τους δρόμους πάλι παίρνω
ως τα ξημερώματα.
τα δικά μας όνειρα.
Και τους δρόμους πάλι παίρνω
ως τα ξημερώματα.
Με τoν πόνο σου μιλάω
στο σκοτάδι το βαθύ.
Γύρνα πίσω σ’ αγαπάω
μοναχός κανείς δεν ζει
η ζωή μου είσαι εσύ..
στο σκοτάδι το βαθύ.
Γύρνα πίσω σ’ αγαπάω
μοναχός κανείς δεν ζει
η ζωή μου είσαι εσύ..
Μέρα νύχτα σε ζητάω
με τις σκέψεις ξενυχτώ.
Σπάραξε η καρδιά πονάω
ψάχνω γύρω να σε βρω.
Θέλω τόσο να σε δω.
με τις σκέψεις ξενυχτώ.
Σπάραξε η καρδιά πονάω
ψάχνω γύρω να σε βρω.
Θέλω τόσο να σε δω.
Να θυμάσαι σ’ αγαπάω
να ξεχάσω δεν μπορώ.
Και το χρόνο σταματάω
την ψευδαίσθηση κρατώ.
Είσαι ο λόγος για να ζω.
να ξεχάσω δεν μπορώ.
Και το χρόνο σταματάω
την ψευδαίσθηση κρατώ.
Είσαι ο λόγος για να ζω.
Στίχοι: Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
By, toxotina73
Κυριακή 26 Αυγούστου 2012
Λόγια της ψυχής
•20/01/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
Νιώσαμε του έρωτα
την απόλυτη στιγμή.
Κάθε καυτή ανάσα σου
στην σκέψη μου ηχεί.
την απόλυτη στιγμή.
Κάθε καυτή ανάσα σου
στην σκέψη μου ηχεί.
Με λόγια απλά μoνάχα
με κύκλωνε η φωτιά.
Ποτέ δεν είχα ζήσει
τέτοιο αίσθημα ξανά.
με κύκλωνε η φωτιά.
Ποτέ δεν είχα ζήσει
τέτοιο αίσθημα ξανά.
Αν ο χρόνος κύλησε
κι έφυγε μακριά.
Έμεινα στο χθες
μαζί σου στη χαρά.
κι έφυγε μακριά.
Έμεινα στο χθες
μαζί σου στη χαρά.
Αν η εποχή άλλαξε
και βιαστικά ήρθε άλλη.
Είναι η κατάλληλη στιγμή
να σου μιλήσω πάλι.
και βιαστικά ήρθε άλλη.
Είναι η κατάλληλη στιγμή
να σου μιλήσω πάλι.
Ζω και ξαναζώ
στην ίδια εμπειρία.
Σαν να μην υπάρχει πια
δεύτερη ευκαιρία.
στην ίδια εμπειρία.
Σαν να μην υπάρχει πια
δεύτερη ευκαιρία.
Λες και το αύριο
θ’ αργήσει να έρθει.
Σαν ένα πρωινό
που ξέχασε να φέξει.
θ’ αργήσει να έρθει.
Σαν ένα πρωινό
που ξέχασε να φέξει.
Αν το φεγγάρι ανέβηκε
στον ουρανό ψηλά.
Το μυαλό που μου ‘χεις πάρει
πίσω δεν ξαναγυρνά.
στον ουρανό ψηλά.
Το μυαλό που μου ‘χεις πάρει
πίσω δεν ξαναγυρνά.
Ότι κάνω κι ότι πω
μπροστά μου σ’ αντικρίζω.
Σταματημένους δείχτες
της ώρας μου γυρίζω.
μπροστά μου σ’ αντικρίζω.
Σταματημένους δείχτες
της ώρας μου γυρίζω.
Να σου μοιράσω καθετί
με σκέψεις και εικόνες.
Έτσι μ’ έμαθες να σ’ αγαπώ
χωρίς όρια και κανόνες.
με σκέψεις και εικόνες.
Έτσι μ’ έμαθες να σ’ αγαπώ
χωρίς όρια και κανόνες.
Μα αν ξυπνήσω κάποια μέρα
και δεν είσαι εδώ μαζί μου.
Να θυμάσαι ότι σου χάρισα
κομμάτια της ψυχής μου.
και δεν είσαι εδώ μαζί μου.
Να θυμάσαι ότι σου χάρισα
κομμάτια της ψυχής μου.
Γιατί σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ
πιο πάνω απ’ τη ζωή μου..
πιο πάνω απ’ τη ζωή μου..
Ποίηση: Μαρία Πεπικίδου
Τρίτη, 26 Ιουλίου 2011
Poem by, toxotina73
Έφυγες κι όλα χάθηκαν
•17/01/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
Όταν σωπαίνει η σκέψη μου
ο λογισμός κοιμάται
ψάχνω να βρω στον πόνο μου
να δω αν με θυμάσαι.
ο λογισμός κοιμάται
ψάχνω να βρω στον πόνο μου
να δω αν με θυμάσαι.
Όμως εσύ δε μου μιλάς
λες και δε με γνωρίζεις
και δυστυχώς αλλού κοιτάς
θέλεις να μ’ αποφύγεις.
λες και δε με γνωρίζεις
και δυστυχώς αλλού κοιτάς
θέλεις να μ’ αποφύγεις.
Έφυγες κι όλα χάθηκαν
τα πήρες μακριά μου
και την πνοή μου έχασα
κι όλα τα όνειρά μου..
τα πήρες μακριά μου
και την πνοή μου έχασα
κι όλα τα όνειρά μου..
Το χάδι μου αρνήθηκες
και το στερνό φιλί μου
ποτέ σου δεν κατάλαβες
πως είσαι η ζωή μου.
και το στερνό φιλί μου
ποτέ σου δεν κατάλαβες
πως είσαι η ζωή μου.
Ήθελα να ‘ρθω δίπλα σου
λίγο να σ’ αγκαλιάσω
κι ένα μονάχα να σου πω
πως ζω στη λησμονιά σου.
λίγο να σ’ αγκαλιάσω
κι ένα μονάχα να σου πω
πως ζω στη λησμονιά σου.
Όταν οι ανάσες σβήνουνε
κι ο πόθος με ξυπνάει
μένει η καρδιά μου ξάγρυπνη
κι εσένανε ζητάει.
κι ο πόθος με ξυπνάει
μένει η καρδιά μου ξάγρυπνη
κι εσένανε ζητάει.
Έφυγες κι όλα χάθηκαν
τα πήρες μακριά μου
και την πνοή μου έχασα
κι όλα τα όνειρά μου..
τα πήρες μακριά μου
και την πνοή μου έχασα
κι όλα τα όνειρά μου..
Τα λόγια μου δεν πίστεψες
που είπα απ’ την ψυχή μου.
Εσύ που πάντα μου έλεγες
πως θα ‘μενες μαζί μου.
που είπα απ’ την ψυχή μου.
Εσύ που πάντα μου έλεγες
πως θα ‘μενες μαζί μου.
Στίχοι: Μαρία Πεπικίδου
Τρίτη 28 Αυγούστου 2012
Τρίτη 28 Αυγούστου 2012
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σας ευχαριστώ.
By, toxotina73
Ήταν ώρα να ‘ρθεις
•11/01/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
Είναι κάποιες στιγμές
που τα βράδια τρομάζω
με τρυπά η μοναξιά
και τους τοίχους κοιτάζω.
που τα βράδια τρομάζω
με τρυπά η μοναξιά
και τους τοίχους κοιτάζω.
Αναμνήσεις κρατώ
κι ο πόνος με σχίζει
έχεις πάλι χαθεί
η ζωή δεν αξίζει..
κι ο πόνος με σχίζει
έχεις πάλι χαθεί
η ζωή δεν αξίζει..
Έλα δω αν μπορείς
προτού να ‘χω πεθάνει
έλα μόνο να δεις
το κακό που ‘χεις κάνει.
προτού να ‘χω πεθάνει
έλα μόνο να δεις
το κακό που ‘χεις κάνει.
Το στερνό σου φιλί
περιμένω να δώσεις
το αντίο να πεις
αφού μ’ έχεις προδώσει.
περιμένω να δώσεις
το αντίο να πεις
αφού μ’ έχεις προδώσει.
Έλα δω να χαρείς
μόνο εσένα αγαπάω
πρέπει πίσω να ‘ρθεις
επειδή στο ζητάω.
μόνο εσένα αγαπάω
πρέπει πίσω να ‘ρθεις
επειδή στο ζητάω.
Είναι μέρες κενές
που στο χάος βουλιάζω
σε ζητά η καρδιά
κι εσένα φωνάζω.
που στο χάος βουλιάζω
σε ζητά η καρδιά
κι εσένα φωνάζω.
Την ανάσα μετρώ
λίγο λίγο τελειώνει
γύρνα γρήγορα εδώ
μια φλόγα με λιώνει..
λίγο λίγο τελειώνει
γύρνα γρήγορα εδώ
μια φλόγα με λιώνει..
Το στερνό σου φιλί
περιμένω να δώσεις
το αντίο να πεις
αφού μ’ έχεις προδώσει.
περιμένω να δώσεις
το αντίο να πεις
αφού μ’ έχεις προδώσει.
Έλα δω να χαρείς
μόνο εσένα αγαπάω
πρέπει πίσω να ‘ρθεις
επειδή στο ζητάω.
μόνο εσένα αγαπάω
πρέπει πίσω να ‘ρθεις
επειδή στο ζητάω.
Ήταν ώρα να ‘ρθεις..
Στίχοι: Μαρία Πεπικίδου
Τρίτη 21 Αυγούστου 2012
Τρίτη 21 Αυγούστου 2012
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σας ευχαριστώ.
By, toxotina73
Γιατί με κάνεις να πονάω
•10/01/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
Βλέπεις πως ακόμη σ’ αγαπώ
ξέρεις μακριά σου πως δε ζω.
Κοίταξέ με δίπλα σου περνώ
γιατί απομακρύνεσαι..
Γκρίζος είναι πάλι ο ουρανός
χάνω απ’ το σύμπαν το θεό.
Λύγισα σα δέντρο στο γκρεμό
απόψε με γονάτισες..
Κάποτε μ’ αγάπαγες πολύ
μέρα νύχτα, πλάι μου εσύ.
Ήμουν στην ανάσα σου πνοή
γιατί δε με λυπήθηκες..
Γιατί με κάνεις να πονάω
δεν έχεις μέσα σου ψυχή.
Και κάθε μέρα σε ζητάω
είσαι η ίδια μου η ζωή.
Γιατί με κάνεις να υποφέρω
δεν έχεις μέσα σου καρδιά.
Έχω δικαίωμα να ξέρω
αν ακόμη μ’ αγαπάς.
Διώξε μου τον πόνο να σωθώ
βγες απ’ την καρδιά ν’ απαλλαγώ.
Άλλο δεν αντέχω το παρόν
τον κόσμο μου ξερίζωσες..
Χάθηκα σα φύλο στο κενό
είμαι ένας φάρος σκοτεινός.
Νιώθω σαν καράβι στο βυθό
στους κόλπους σου ναυάγησα..
Στάθηκα κοντά σου δε μιλάς
ούτε τη ματιά σου δε γυρνάς.
Άραγε έχεις μέσα σου καρδιά
με τη σιωπή με σκότωσες..
Γιατί με κάνεις να πονάω
δεν έχεις μέσα σου ψυχή.
Και κάθε μέρα σε ζητάω
είσαι η ίδια μου η ζωή.
Γιατί με κάνεις να υποφέρω
δεν έχεις μέσα σου καρδιά.
Έχω δικαίωμα να ξέρω
αν εσύ μ’ αγαπάς.
ξέρεις μακριά σου πως δε ζω.
Κοίταξέ με δίπλα σου περνώ
γιατί απομακρύνεσαι..
Γκρίζος είναι πάλι ο ουρανός
χάνω απ’ το σύμπαν το θεό.
Λύγισα σα δέντρο στο γκρεμό
απόψε με γονάτισες..
Κάποτε μ’ αγάπαγες πολύ
μέρα νύχτα, πλάι μου εσύ.
Ήμουν στην ανάσα σου πνοή
γιατί δε με λυπήθηκες..
Γιατί με κάνεις να πονάω
δεν έχεις μέσα σου ψυχή.
Και κάθε μέρα σε ζητάω
είσαι η ίδια μου η ζωή.
Γιατί με κάνεις να υποφέρω
δεν έχεις μέσα σου καρδιά.
Έχω δικαίωμα να ξέρω
αν ακόμη μ’ αγαπάς.
Διώξε μου τον πόνο να σωθώ
βγες απ’ την καρδιά ν’ απαλλαγώ.
Άλλο δεν αντέχω το παρόν
τον κόσμο μου ξερίζωσες..
Χάθηκα σα φύλο στο κενό
είμαι ένας φάρος σκοτεινός.
Νιώθω σαν καράβι στο βυθό
στους κόλπους σου ναυάγησα..
Στάθηκα κοντά σου δε μιλάς
ούτε τη ματιά σου δε γυρνάς.
Άραγε έχεις μέσα σου καρδιά
με τη σιωπή με σκότωσες..
Γιατί με κάνεις να πονάω
δεν έχεις μέσα σου ψυχή.
Και κάθε μέρα σε ζητάω
είσαι η ίδια μου η ζωή.
Γιατί με κάνεις να υποφέρω
δεν έχεις μέσα σου καρδιά.
Έχω δικαίωμα να ξέρω
αν εσύ μ’ αγαπάς.
Στίχοι:Μαρία Πεπικίδου
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
Σεβαστείτε τα πνευματικά δικαιώματα.
Σας ευχαριστώ.
By, toxotina73
Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012
Όνειρο ζωής
•06/01/2013 • Γράψτε ένα σχόλιο
Το Καλοκαίρι έφυγε
ήρθε ο γλυκός Σεπτέμβρης.
Στης αγάπης τα σύνορα περιμένω.
Του τέλους την σταγόνα
απ’ τη χρυσή βροχή να κλέψω.
Δυο πινελιές να βάλω ακόμη.
Μες στο ρυθμό των εποχών
την τελευταία λέξη.
ήρθε ο γλυκός Σεπτέμβρης.
Στης αγάπης τα σύνορα περιμένω.
Του τέλους την σταγόνα
απ’ τη χρυσή βροχή να κλέψω.
Δυο πινελιές να βάλω ακόμη.
Μες στο ρυθμό των εποχών
την τελευταία λέξη.
Στο ξέσπασμα του Φθινοπώρου
κρατώντας στάλες της Ευτυχίας.
Τα ίχνη της καρδιάς σου γυρεύω.
Το κρυμμένο μου Όνειρο να σώσω
ότι στην ψυχή μου έχω να σου δώσω.
κρατώντας στάλες της Ευτυχίας.
Τα ίχνη της καρδιάς σου γυρεύω.
Το κρυμμένο μου Όνειρο να σώσω
ότι στην ψυχή μου έχω να σου δώσω.
Όπως την ιστορία του έρωτά μου.
Τη φλόγα που καίει τα σωθικά μου.
Αιχμάλωτε της καρδιάς μου.
Η αγάπη μου είναι τόσο δυνατή.
Είσαι της Μοίρας μου το Πεπρωμένο.
Το χάδι μου η Ανάσα μου.
Η φωνή ενός αγγέλου.
Τη φλόγα που καίει τα σωθικά μου.
Αιχμάλωτε της καρδιάς μου.
Η αγάπη μου είναι τόσο δυνατή.
Είσαι της Μοίρας μου το Πεπρωμένο.
Το χάδι μου η Ανάσα μου.
Η φωνή ενός αγγέλου.
Για σένα κόντρα στη Γη γυρίζω.
Χίλιους ανέμους διασχίζω.
Ραντεβού στης Νύχτας τα Μονοπάτια.
Στο δικό μας Παραμύθι.
Με όλες μου τις αισθήσεις.
Για ερωτικές περιπλανήσεις.
Χίλιους ανέμους διασχίζω.
Ραντεβού στης Νύχτας τα Μονοπάτια.
Στο δικό μας Παραμύθι.
Με όλες μου τις αισθήσεις.
Για ερωτικές περιπλανήσεις.
Στον πυρετό της Ποίησης
αν θες κι εσύ να ζήσεις.
Θεμέλια της ζωής να χτίσεις.
Θησαυρούς ν’ αποκτήσεις..
Τον Ουρανό ν’ αγγίξεις.
αν θες κι εσύ να ζήσεις.
Θεμέλια της ζωής να χτίσεις.
Θησαυρούς ν’ αποκτήσεις..
Τον Ουρανό ν’ αγγίξεις.
Αγαπημένε μου..
Μια νύχτα μαζί μου στ’ όνειρο.
Εσύ μόνο Εσύ..
Στιγμές όπως κι απόψε
την πνοή σου στον Έρωτα δώσε.
Πριν σβήσουν τ’ Αστέρια.
Υπάρχει Ελπίδα.
Μείνε κοντά μου πριν φανεί
η καταιγίδα.
Μια νύχτα μαζί μου στ’ όνειρο.
Εσύ μόνο Εσύ..
Στιγμές όπως κι απόψε
την πνοή σου στον Έρωτα δώσε.
Πριν σβήσουν τ’ Αστέρια.
Υπάρχει Ελπίδα.
Μείνε κοντά μου πριν φανεί
η καταιγίδα.
Στης Αγάπης το καταφύγιο
να κρυφτούμε.
Κι απ’ την αρχή
και πιο τρελά να Ερωτευτούμε.
Αγάπησέ με πιο πολύ.
Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι
αν θες πάλι να δούμε.
Το κάλεσμα μην αρνηθείς.
Πες μου πως μ’ αγαπάς.
Δικές μας Στιγμές να θυμηθούμε.
να κρυφτούμε.
Κι απ’ την αρχή
και πιο τρελά να Ερωτευτούμε.
Αγάπησέ με πιο πολύ.
Το Αυγουστιάτικο φεγγάρι
αν θες πάλι να δούμε.
Το κάλεσμα μην αρνηθείς.
Πες μου πως μ’ αγαπάς.
Δικές μας Στιγμές να θυμηθούμε.
Δραπέτη της ψυχής μου.
Εσένα θέλω μόνο.
Όταν η αγάπη μου για σένα ζωγραφίζει.
Χρώματα αρώματα η πλάση πλημμυρίζει.
Αφέσου στο Ερωτικό μου ταξίδι.
Των αισθήσεων Οδηγέ μου.
Σώσε μου τα όνειρα Θεέ μου..
Εσένα θέλω μόνο.
Όταν η αγάπη μου για σένα ζωγραφίζει.
Χρώματα αρώματα η πλάση πλημμυρίζει.
Αφέσου στο Ερωτικό μου ταξίδι.
Των αισθήσεων Οδηγέ μου.
Σώσε μου τα όνειρα Θεέ μου..
Παράπονα θέλησα να πω.
Στη θύμησή σου καρδιοχτυπώ.
Πες μου τι θες όσο είναι καιρός.
Απ’ το Λαβύρινθο να βγω.
Ν’ απελευθερωθώ.
Χειμώνιασε νωρίς έρχεται παγετός.
Δεν θα παραιτηθώ.
Αν χαθεί αυτή η αγάπη, θα χαθώ.
Στη θύμησή σου καρδιοχτυπώ.
Πες μου τι θες όσο είναι καιρός.
Απ’ το Λαβύρινθο να βγω.
Ν’ απελευθερωθώ.
Χειμώνιασε νωρίς έρχεται παγετός.
Δεν θα παραιτηθώ.
Αν χαθεί αυτή η αγάπη, θα χαθώ.
Υστερόγραφο
Μη με ξεχνάς…Δε σε ξεχνώ!!
Να μ’ αγαπάς……Σε αγαπώ!!
Μη με ξεχνάς…Δε σε ξεχνώ!!
Να μ’ αγαπάς……Σε αγαπώ!!
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Poem by, toxotina73
Παρασκευή, 4 Ιανουαρίου 2013
Αποπλάνηση
•04/01/2013 • 1 σχόλιο
Στο άκουσμα της λέξης
ο έρωτας σκιρτίζει.
Σε αντίθετη τροχιά
από τη γη γυρίζει.
ο έρωτας σκιρτίζει.
Σε αντίθετη τροχιά
από τη γη γυρίζει.
Σαν αντάμωσαν οι ψυχές
έκλεψες το μυαλό μου.
Χίλια κομμάτια έκανες
το δόλιο λογισμό μου.
έκλεψες το μυαλό μου.
Χίλια κομμάτια έκανες
το δόλιο λογισμό μου.
Έτσι με παγίδευσες
σαν το μικρό παιδί.
Δίχως να καταλάβω
το πως και το γιατί.
σαν το μικρό παιδί.
Δίχως να καταλάβω
το πως και το γιατί.
Με το άγγιγμα της επαφής
μ’ έχεις διεκδικήσει.
Και πάθη απερίγραπτα
μέσα μου έχεις ξυπνήσει.
μ’ έχεις διεκδικήσει.
Και πάθη απερίγραπτα
μέσα μου έχεις ξυπνήσει.
Αλήθεια, ψέμα δεν θα πω
τα μάτια σου λατρεύω.
Σαν τα κοιτάζω χάνομαι
μέσα τους ταξιδεύω.
τα μάτια σου λατρεύω.
Σαν τα κοιτάζω χάνομαι
μέσα τους ταξιδεύω.
Στο βλέμμα σου το ερωτικό
μ’ έχεις αιχμαλωτίσει.
Σ’ έναν άγριο ωκεανό
έχω ναυαγήσει.
μ’ έχεις αιχμαλωτίσει.
Σ’ έναν άγριο ωκεανό
έχω ναυαγήσει.
Τις σκέψεις και τα λόγια σου
όλα θα τα κλειδώσω.
Στο βάθος της καρδιάς μου
εσένα για να σώσω.
όλα θα τα κλειδώσω.
Στο βάθος της καρδιάς μου
εσένα για να σώσω.
Αισθήματα της ενοχής
μ’ έχουν κατακλύσει.
Μα αισθάνομαι
απ’ τους τυχερούς
που σ’ έχω αγαπήσει.
μ’ έχουν κατακλύσει.
Μα αισθάνομαι
απ’ τους τυχερούς
που σ’ έχω αγαπήσει.
Μες στο δικό μου κόσμο
σταμάτα να παλεύεις.
Με μιας σε αποδέχτηκα
εκεί δεν κινδυνεύεις.
σταμάτα να παλεύεις.
Με μιας σε αποδέχτηκα
εκεί δεν κινδυνεύεις.
Της αντοχής μου τα όρια
σου τα ‘χω παραδώσει.
Της νιότης μου τα όνειρα
όλα σου τα ‘χω δώσει.
σου τα ‘χω παραδώσει.
Της νιότης μου τα όνειρα
όλα σου τα ‘χω δώσει.
Ήταν μοιραίο και γραφτό
για να με κατακτήσεις.
Στα μονοπάτια τ’ ουρανού
εσύ να με οδηγήσεις.
για να με κατακτήσεις.
Στα μονοπάτια τ’ ουρανού
εσύ να με οδηγήσεις.
Η θέα καταπληκτική
πίσω δε θα γυρίσω.
Μην μου ζητάς να κατεβώ
πιστεύω πως θ’ αργήσω.
πίσω δε θα γυρίσω.
Μην μου ζητάς να κατεβώ
πιστεύω πως θ’ αργήσω.
Κοντά σου όλα είναι όμορφα
άλλο πια δεν φοβάμαι.
Στο τρυφερό σου αγκάλιασμα
δίπλα σου θέλω να ‘μαι.
άλλο πια δεν φοβάμαι.
Στο τρυφερό σου αγκάλιασμα
δίπλα σου θέλω να ‘μαι.
Σαν το φτερό στον άνεμο
όπου με πας πηγαίνω.
Για την αγάπη μίλα μου
ζωή μου ν’ ανασαίνω.
όπου με πας πηγαίνω.
Για την αγάπη μίλα μου
ζωή μου ν’ ανασαίνω.
Τη συνείδησή μου ξελόγιασες
γέμισες την πνοή μου.
Πάλι απόψε θα ονειρευτώ
την αποπλάνησή μου.
γέμισες την πνοή μου.
Πάλι απόψε θα ονειρευτώ
την αποπλάνησή μου.
Τη μέρα που σε γνώρισα
και έγινα δική σου._
και έγινα δική σου._
Πέμπτη, 3 Ιανουαρίου 2013
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Πες μου πως μ’ αγαπάς
•23/12/2012 • 1 σχόλιο
Έλα χτίσε μου έναν άλλον ουρανό.
Γέμισέ μου με φως την ημέρα.
Έλα και πες μου γλυκά σ’ αγαπώ.
Πριν χαθώ σαν φύλο στον αέρα.
Έλα και πες μου γλυκά σ’ αγαπώ.
Πριν χαθώ σαν φύλο στον αέρα.
Έλα άνθισέ μου όλα τα λουλούδια.
Άγγιξε τα χείλη μου απαλά.
Έλα γράψε μου του έρωτα τραγούδια.
Πες μου πως μ’ αγαπάς.
Άγγιξε τα χείλη μου απαλά.
Έλα γράψε μου του έρωτα τραγούδια.
Πες μου πως μ’ αγαπάς.
Έλα τρυφερά νανούρισέ με.
Σβήσε τις σκιές στο σκοτάδι.
Έλα στα χέρια σου τύλιξέ με.
Απελευθέρωσέ με αυτό το βράδυ.
Σβήσε τις σκιές στο σκοτάδι.
Έλα στα χέρια σου τύλιξέ με.
Απελευθέρωσέ με αυτό το βράδυ.
Έλα σεργιάνισε στα όνειρά μου.
Πάρε τα λόγια μου μες απ’ το στόμα.
Έλα να σου δείξω τα θέλγητρά μου.
Σε περιμένω και σ’ αγαπώ ακόμα.
Πάρε τα λόγια μου μες απ’ το στόμα.
Έλα να σου δείξω τα θέλγητρά μου.
Σε περιμένω και σ’ αγαπώ ακόμα.
Έλα και ζέστανε την αγκαλιά μου.
Όσο η γη κύκλους γυρίζει.
Έλα επανέφερε τη χαρά μου.
Όσο η βροχή Άνοιξη μυρίζει.
Όσο η γη κύκλους γυρίζει.
Έλα επανέφερε τη χαρά μου.
Όσο η βροχή Άνοιξη μυρίζει.
Έλα στο λημέρι των στεναγμών μου.
Σπάσε τα δεσμά της μοναξιάς μου.
Έλα γαλήνεψε το λογισμό μου.
Να σε σφίξω στην αγκαλιά μου.
Σπάσε τα δεσμά της μοναξιάς μου.
Έλα γαλήνεψε το λογισμό μου.
Να σε σφίξω στην αγκαλιά μου.
Έλα πριν ξεσπάσει η καταιγίδα.
Σ’ ένα καταφύγιο να με κρύψεις.
Έλα χάρισέ μου τη δική σου παρουσία.
Το όνειρό μου μην εγκαταλείψεις.
Σ’ ένα καταφύγιο να με κρύψεις.
Έλα χάρισέ μου τη δική σου παρουσία.
Το όνειρό μου μην εγκαταλείψεις.
Έλα πρόσωπο με πρόσωπο να τα πούμε.
Τις αισθήσεις να δαμάσεις στο κορμί μου.
Έλα απ’ την αρχή τρελά να ερωτευθούμε.
Να ανασάνει πάλι η ψυχή μου.
Τις αισθήσεις να δαμάσεις στο κορμί μου.
Έλα απ’ την αρχή τρελά να ερωτευθούμε.
Να ανασάνει πάλι η ψυχή μου.
Μήνυμα αγάπης
φέρε στη ζωή μου…
φέρε στη ζωή μου…
Έλα της καρδιάς το κενό να κλείσεις.
Άδειος είναι ο κόσμος δίχως εσένα.
Πάνω μου αποτύπωμα βαθύ ν’ αφήσεις.
Γιατί είσαι η μόνη αλήθεια μες στο ψέμα.
Άδειος είναι ο κόσμος δίχως εσένα.
Πάνω μου αποτύπωμα βαθύ ν’ αφήσεις.
Γιατί είσαι η μόνη αλήθεια μες στο ψέμα.
Κυριακή, 23 Δεκεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Εσένα μόνο θέλω
•11/12/2012 • 1 σχόλιο
Ο ήλιος δε θέλω να δύσει
μήτε το φεγγάρι να κρυφτεί.
Μονάχα ένα ζητάω
να ‘σαι στο πλάι μου εσύ.
μήτε το φεγγάρι να κρυφτεί.
Μονάχα ένα ζητάω
να ‘σαι στο πλάι μου εσύ.
Δε θέλω τον κόσμο ν’ αλλάξω
ούτε την ίδια μου τη ζωή.
Μονάχα ένα παρακαλάω
να ‘σαι της ανάσας μου πνοή.
ούτε την ίδια μου τη ζωή.
Μονάχα ένα παρακαλάω
να ‘σαι της ανάσας μου πνοή.
Στη γη δε θέλω να ταξιδέψω
μήτε στης μοίρας τη διαδρομή.
Ένα μονάχα γυρεύω
τ’ άγγιγμά σου για μια στιγμή.
μήτε στης μοίρας τη διαδρομή.
Ένα μονάχα γυρεύω
τ’ άγγιγμά σου για μια στιγμή.
Δε θέλω τιμή και δόξα να ‘χω
ούτε τα πλούτη της ψυχής.
Απλά ένα ακόμη θέλω
να μ’ αγαπάς πιο πολύ.
ούτε τα πλούτη της ψυχής.
Απλά ένα ακόμη θέλω
να μ’ αγαπάς πιο πολύ.
Το μέλλον δε θέλω να καθορίσω
μήτε παρελθόν να με διεκδικεί.
Ένα μονάχα ζητάω
κάθε ευχή μας να εκπληρωθεί.
μήτε παρελθόν να με διεκδικεί.
Ένα μονάχα ζητάω
κάθε ευχή μας να εκπληρωθεί.
Δε θέλω πληγές μου να γιατρέψω
ούτε εσύ να πληγωθείς.
Μονάχα ένα παρακαλάω
να ‘σαι μαζί μου βράδυ πρωί.
ούτε εσύ να πληγωθείς.
Μονάχα ένα παρακαλάω
να ‘σαι μαζί μου βράδυ πρωί.
Απ’ τ’ όνειρο δε θέλω να ξυπνήσω
μήτε το σώμα μου ν’ αναπαυτεί.
Ένα μονάχα γυρεύω
απ’ τα χείλη σου γλυκό φιλί.
μήτε το σώμα μου ν’ αναπαυτεί.
Ένα μονάχα γυρεύω
απ’ τα χείλη σου γλυκό φιλί.
Δε θέλω διαμάντια ν’ αποκτήσω
ούτε η πίστη μου να χαθεί.
Ακόμη ένα θέλω
η έμπνευσή μου να ‘σαι εσύ.
ούτε η πίστη μου να χαθεί.
Ακόμη ένα θέλω
η έμπνευσή μου να ‘σαι εσύ.
Το ποίημα δε θέλω να τελειώσω
μήτε να κλείσω τη στροφή.
Μονάχα ένα ζητάω
να γίνει η αγάπη μας γνωστή.
μήτε να κλείσω τη στροφή.
Μονάχα ένα ζητάω
να γίνει η αγάπη μας γνωστή.
Άλλη νύχτα δε θέλω να κλάψω
ούτε να μένω μες στη σιωπή.
Μονάχα ένα παρακαλάω
κοντά μου καρδιά μου να ζεις.
ούτε να μένω μες στη σιωπή.
Μονάχα ένα παρακαλάω
κοντά μου καρδιά μου να ζεις.
Η μέρα δε θέλω να περάσει
ούτε θαρρώ τ’ αύριο ωφελεί.
Μονάχα ένα γυρεύω
για λίγο έστω να φανείς.
ούτε θαρρώ τ’ αύριο ωφελεί.
Μονάχα ένα γυρεύω
για λίγο έστω να φανείς.
Δε θα μπορέσω να συνεχίσω
δεν υπάρχει άλλη αντοχή.
Ακόμη ένα, μονάχα θέλω
στη θέση μου να ‘ρθεις.
δεν υπάρχει άλλη αντοχή.
Ακόμη ένα, μονάχα θέλω
στη θέση μου να ‘ρθεις.
Εσένα που ερωτεύτηκα
και σ’ αγαπώ πολύ..
Εσένα μόνο θέλω
να έχω στη ζωή._
και σ’ αγαπώ πολύ..
Εσένα μόνο θέλω
να έχω στη ζωή._
Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Θεέ μου τον αγαπάω
•04/12/2012 • 1 σχόλιο
Μια μολυβιά εκεί
κι άλλη μία εδώ.
Εικόνες που βλέπω
ξανά σκηνοθετώ..
κι άλλη μία εδώ.
Εικόνες που βλέπω
ξανά σκηνοθετώ..
Άλλοτε κλαίω
κι άλλοτε γελώ.
Με μικρές κοφτές ανάσες
τους στίχους κυνηγώ..
κι άλλοτε γελώ.
Με μικρές κοφτές ανάσες
τους στίχους κυνηγώ..
Δρόμος που δεν έχει τελειωμό
και πάντοτε ερωτευμένη.
Στης ποίησης τον τρελό ρυθμό
στην έλξη της παραδομένη.
και πάντοτε ερωτευμένη.
Στης ποίησης τον τρελό ρυθμό
στην έλξη της παραδομένη.
Με όλες τις αισθήσεις μου
η πένα ζωγραφίζει.
Δεν ξέρω πως συμβαίνει αυτό
και το ταξίδι αρχίζει..
η πένα ζωγραφίζει.
Δεν ξέρω πως συμβαίνει αυτό
και το ταξίδι αρχίζει..
Απόκοσμες φωνές
στ’ αυτιά μου τριγυρίζουν.
Χιλιάδες σκέψεις έρχονται
σαν χάδια με τυλίγουν.
στ’ αυτιά μου τριγυρίζουν.
Χιλιάδες σκέψεις έρχονται
σαν χάδια με τυλίγουν.
Κομμάτια που έχω στην καρδιά
απόψε για να δώσω.
Το γύρο του κόσμου μιας βραδιάς
πάλι ν’ αποτυπώσω..
απόψε για να δώσω.
Το γύρο του κόσμου μιας βραδιάς
πάλι ν’ αποτυπώσω..
Μέσα στο χρόνο περπατώ
φως στην ψυχή να φέρω.
Μέρος της γης ψάχνω να βρω
μονάχη να μη μένω.
φως στην ψυχή να φέρω.
Μέρος της γης ψάχνω να βρω
μονάχη να μη μένω.
Σε λίγες στάλες της βροχής
τα όνειρά μου καθρεφτίζω.
Με θέληση και πείσμα
γέφυρα αγάπης ξαναχτίζω.
τα όνειρά μου καθρεφτίζω.
Με θέληση και πείσμα
γέφυρα αγάπης ξαναχτίζω.
Πονάω απόψε πιο πολύ
τη λύτρωση ξανά γυρεύω.
Στους ώμους το φορτίο βαρύ
δεν γίνεται να περιμένω.
τη λύτρωση ξανά γυρεύω.
Στους ώμους το φορτίο βαρύ
δεν γίνεται να περιμένω.
Πρέπει να πάω κοντά στο Θεό
ικετεύοντας να του ζητήσω.
Πως να σηκώσω το βάρος εγώ
άνθρωπος είμαι και θα λυγίσω.
ικετεύοντας να του ζητήσω.
Πως να σηκώσω το βάρος εγώ
άνθρωπος είμαι και θα λυγίσω.
Θεέ μου εσύ καλά γνωρίζεις
τι κρύβω μέσα στην καρδιά.
Τον πόνο που έχω αν νομίζεις
ν’ αντέξω κι άλλη μια βραδιά.
τι κρύβω μέσα στην καρδιά.
Τον πόνο που έχω αν νομίζεις
ν’ αντέξω κι άλλη μια βραδιά.
Χαρίσματα μου έδωσες πολλά
μέχρι και φτερά για να πετάω.
Να ζήσω όμως αρνούμαι χωριστά
θεέ μου ξέρεις πως τον αγαπάω.
μέχρι και φτερά για να πετάω.
Να ζήσω όμως αρνούμαι χωριστά
θεέ μου ξέρεις πως τον αγαπάω.
Γέμισε τις μέρες της ζωής μου
ξύπνησε του πάθους τον παλμό.
Ας είναι η τελευταία η στιγμή μου
στα χέρια του για λίγο να βρεθώ.
ξύπνησε του πάθους τον παλμό.
Ας είναι η τελευταία η στιγμή μου
στα χέρια του για λίγο να βρεθώ.
Τον έρωτά μας πάντοτε θα υμνώ
σε κάθε λεπτό που περνάει.
Στην προσευχή μου θα σου ζητώ
πιο δυνατά να με αγαπάει.
σε κάθε λεπτό που περνάει.
Στην προσευχή μου θα σου ζητώ
πιο δυνατά να με αγαπάει.
Ανάμεσά μας άλλος δε χωρεί
ούτε την πορεία μας ν’ αλλάξει.
Αυτή η αγάπη έχει σφραγιστεί
στο βιβλίο της ζωής υπάρχει.
ούτε την πορεία μας ν’ αλλάξει.
Αυτή η αγάπη έχει σφραγιστεί
στο βιβλίο της ζωής υπάρχει.
Θεέ μου!!
Όσο πνοή στα χείλη μου θα ‘χω
για εκείνον θα ψελλίζω λόγια..
Δεν πρόκειται ποτέ να πάψω!!
Όσο πνοή στα χείλη μου θα ‘χω
για εκείνον θα ψελλίζω λόγια..
Δεν πρόκειται ποτέ να πάψω!!
Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Χειμώνιασε αγάπη μου..
•15/11/2012 • 1 σχόλιο
Χειμώνιασε αγάπη μου, ντύσε με ζεστά.
Γύρισαν πάλι οι μέρες
με την παγωνιά..
Τα χάδια σου να αισθανθώ..
Να σε αγγίξω
κι ας χαθώ.
Νύχτωσε αγάπη μου, πάρε με αγκαλιά.
Κίνησαν για ταξίδι
έφυγαν τα πουλιά..
Μια γέφυρα χτίζω να ‘ρθω..
Μαζί σου θέλω
να ενωθώ.
Κοιμήσου αγάπη μου, έλα εδώ κοντά.
Χάθηκε ο έρωτάς μας
με τη λησμονιά..
Τη λύτρωση ψάχνω να βρω..
Κομμάτια είμαι
και πονώ.
Στ’ όνειρο αγάπη μου, κράτα με σφιχτά.
Γέμισαν νωπά σημάδια
δάκρυα στη ματιά..
Βασανισμένο μου μυαλό..
Δύσκολα περνά
ο καιρός.
Προσπάθησα αγάπη μου, να σβήσω τη φωτιά.
Ξύπνησα με αναμνήσεις
μες στη σιγαλιά..
Να ήξερες πόσο σε ποθώ..
Γλυκό μου λάθος
σε ζητώ.
Σου θυμίζω αγάπη μου, να ‘χεις παρηγοριά.
Δεν κατάφεραν να με πάρουν
από εσένα μακριά..
Ακόμη ξέρεις σ’ αγαπώ..
Φυλακισμένο
σε κρατώ.
Πνίγομαι αγάπη μου, σε βαθιά νερά.
Με παρέσυραν μοιραία
σκέψεις βιαστικά..
Δε θέλω πια, άλλο να ζω..
Τελείωσαν όλα
ως εδώ.
Χτες βράδυ αγάπη μου, ήρθες προκλητικά.
Σάστισαν ομολογώ
οι χτύποι της καρδιάς..
Πριν φύγεις ένα θα σου πω..
Και σφράγισέ το
Μυστικό.
Όσο ανασαίνω αγάπη μου, θα ‘σαι η μόνη μου χαρά.
Μα της ψυχής μας τα όνειρα
κρύφτηκαν στη γωνιά._
Τετάρτη, 14 Νοεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Δεν παραιτούμαι..
•13/11/2012 • 1 σχόλιο
Όσο η ομορφιά του κόσμου
μου χαμογελά.
Όσο η γλυκιά μου νιότη
πίσω δε γυρνά.
μου χαμογελά.
Όσο η γλυκιά μου νιότη
πίσω δε γυρνά.
Όσο η καρδιά για μέρες
σε αναζητά.
Όσο κι αν ξυπνώ τις νύχτες
δίχως αγκαλιά.
σε αναζητά.
Όσο κι αν ξυπνώ τις νύχτες
δίχως αγκαλιά.
Όσο με την σκέψη ψάχνω
γύρω να σε βρω.
Και στιγμή χωρίς εσένα
άλλο δεν μπορώ.
γύρω να σε βρω.
Και στιγμή χωρίς εσένα
άλλο δεν μπορώ.
Δεν παραιτούμαι..
Όσο με τους στίχους θέλω
κι άλλα να σου πω.
Όσο δεν περνούν οι δείχτες
και παραμιλώ.
κι άλλα να σου πω.
Όσο δεν περνούν οι δείχτες
και παραμιλώ.
Όσο το κορμί μου τρέμει
και σε επιθυμώ.
Όσο μες στο αίμα ρέεις
και παραληρώ.
και σε επιθυμώ.
Όσο μες στο αίμα ρέεις
και παραληρώ.
Όσο το σκοτάδι πέφτει
ώρα δεν κυλά.
Όσο την ανάγκη έχω
χάδια τρυφερά.
ώρα δεν κυλά.
Όσο την ανάγκη έχω
χάδια τρυφερά.
Δεν παραιτούμαι..
Όσο η αγάπη υφαίνει
ένδυμα ψυχής.
Όσο η αυγή ανατέλλει
μες στη φυλακή.
ένδυμα ψυχής.
Όσο η αυγή ανατέλλει
μες στη φυλακή.
Όσο στ’ όνειρό μου θέλω
άγγιγμα ζεστό.
Όσο βράδια περιμένω
να ‘ρθεις να σε δω.
άγγιγμα ζεστό.
Όσο βράδια περιμένω
να ‘ρθεις να σε δω.
Όσο καλοκαίρια φεύγουν
με την παγωνιά.
Όσο η σιωπή πονάει
με κρατάει σφιχτά.
με την παγωνιά.
Όσο η σιωπή πονάει
με κρατάει σφιχτά.
Δεν παραιτούμαι..
Όσο απ’ τα μάτια σου
βλέπω τη ζωή.
Όσο των καιρών το χάσμα
μοιάζει με πληγή.
βλέπω τη ζωή.
Όσο των καιρών το χάσμα
μοιάζει με πληγή.
Όσο μαγικό μου πλάσμα
στο παρόν μου ζεις.
Όσο απ’ τη δική σου ανάσα
παίρνω εγώ πνοή.
στο παρόν μου ζεις.
Όσο απ’ τη δική σου ανάσα
παίρνω εγώ πνοή.
Όσο στο μυαλό μου υπάρχεις
θα σε διεκδικώ.
Όσο η γη κύκλους θα κάνει
θα σε αγαπώ.
θα σε διεκδικώ.
Όσο η γη κύκλους θα κάνει
θα σε αγαπώ.
Δεν παραιτούμαι..
Ούτε αποχωρώ.
Απλά στο επιβεβαιώνω..
Ότι σ’ αγαπώ._
Απλά στο επιβεβαιώνω..
Ότι σ’ αγαπώ._
Δευτέρα, 12 Νοεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Υστερόγραφο Αγάπης
•11/11/2012 • 1 σχόλιο
Αν με τα λάθη μου έμαθα
στο πέρασμα του χρόνου.
Έβρισκα κι όλο έχανα
το νόημα του κόσμου.
στο πέρασμα του χρόνου.
Έβρισκα κι όλο έχανα
το νόημα του κόσμου.
Σαν την αγάπη μου έδινα
έπαιρνα μόνο πόνο.
Το κεφάλι μου έσκυβα
δίχως να υπάρχει λόγος.
έπαιρνα μόνο πόνο.
Το κεφάλι μου έσκυβα
δίχως να υπάρχει λόγος.
Σαν στη ζωή μου πάλευα
για τα δικαιώματά μου.
Σαν στην ψυχή δεν άντεχα
τα ελαττώματά μου.
για τα δικαιώματά μου.
Σαν στην ψυχή δεν άντεχα
τα ελαττώματά μου.
Σαν στο χαρτί ζωγράφιζα
δυο μάτια της γαλήνης.
Τον παράδεισο έψαχνα
της απεραντοσύνης.
δυο μάτια της γαλήνης.
Τον παράδεισο έψαχνα
της απεραντοσύνης.
Στο παρελθόν σαν γύρναγα
να βρω το προορισμό μου.
Στιγμές παιδικές ζήταγα
με το χαμόγελό μου.
να βρω το προορισμό μου.
Στιγμές παιδικές ζήταγα
με το χαμόγελό μου.
Τα όρια σαν εξαντλούσα
σε βραδιές των στεναγμών.
Τα όνειρά μου σαν κοιτούσα
σε αποστάγματα κεριών.
σε βραδιές των στεναγμών.
Τα όνειρά μου σαν κοιτούσα
σε αποστάγματα κεριών.
Την ελπίδα σαν στόλιζα
με χρώματα δικά μου.
Στη μοίρα μου σαν έταζα
τα όνειρα της καρδιάς μου.
με χρώματα δικά μου.
Στη μοίρα μου σαν έταζα
τα όνειρα της καρδιάς μου.
Σαν τους παλμούς σταμάταγα
του πάθους τις αισθήσεις.
Σαν το κορμί μου πρόσταζα
αρνήσου μη λυγίσεις.
του πάθους τις αισθήσεις.
Σαν το κορμί μου πρόσταζα
αρνήσου μη λυγίσεις.
Σαν μες στους στίχους έγραφα
δεν υπάρχει φυγή.
Τα δάκρυά μου έπεφταν
σαν μονότονη βροχή.
δεν υπάρχει φυγή.
Τα δάκρυά μου έπεφταν
σαν μονότονη βροχή.
Ίδιο σκηνικό σαν ζούσα
στην στενή τη φυλακή.
Σαν τα χείλη μου διψούσαν
για ένα αληθινό φιλί.
στην στενή τη φυλακή.
Σαν τα χείλη μου διψούσαν
για ένα αληθινό φιλί.
Σαν Φωτιές με πυρπολούσαν
του έρωτα τα βέλη.
Παραδίνομαι φώναζαν
τα γυμνά μου μέλη.
του έρωτα τα βέλη.
Παραδίνομαι φώναζαν
τα γυμνά μου μέλη.
Σαν στη σιωπή περίμενα
να εμφανιστείς μπροστά μου.
Στον ουρανό σαν ήθελα
να διώξεις τη συννεφιά μου.
να εμφανιστείς μπροστά μου.
Στον ουρανό σαν ήθελα
να διώξεις τη συννεφιά μου.
Αρρώστιες σαν με χτύπαγαν
μου έκοβαν τα φτερά.
Σαν θυμηθείς πως ράγιζα
κομμάτια γινόμουν πολλά.
μου έκοβαν τα φτερά.
Σαν θυμηθείς πως ράγιζα
κομμάτια γινόμουν πολλά.
Ποιήματα σαν τα τύπωνα
την κάθε σκέψη και πνοή.
Τα λόγια μου σαν πούλαγα
σε ανεπανάληπτη τιμή.
την κάθε σκέψη και πνοή.
Τα λόγια μου σαν πούλαγα
σε ανεπανάληπτη τιμή.
Σαν επανάσταση έκανα
στους χαλεπούς καιρούς.
Ναυάγησα κι επέζησα
είμαι εδώ, μ’ ακούς;
στους χαλεπούς καιρούς.
Ναυάγησα κι επέζησα
είμαι εδώ, μ’ ακούς;
Χειμώνας σαν απόμεινε
και οι ψίθυροι του ανέμου.
Θαρρώ πως με παρέσυρες
σαν κύμα του Αιγαίου.
και οι ψίθυροι του ανέμου.
Θαρρώ πως με παρέσυρες
σαν κύμα του Αιγαίου.
Tον κόσμο μου σαν γκρέμιζα
χτίζοντάς τον απ’ την αρχή.
Αν όλα αυτά που ένιωσα
ήταν του φόβου ταραχή.
χτίζοντάς τον απ’ την αρχή.
Αν όλα αυτά που ένιωσα
ήταν του φόβου ταραχή.
Αν μάταιες λέξεις γράφτηκαν
σε νοητές γραμμές.
Σαν το μυαλό ταξίδεψε
και κρύφτηκε στο χτες.
σε νοητές γραμμές.
Σαν το μυαλό ταξίδεψε
και κρύφτηκε στο χτες.
Αν σε τροχιά θανάσιμη
η μνήμη καταφύγει.
Αν χάσει ο νους την λογική
στου έρωτα τη δίνη.
η μνήμη καταφύγει.
Αν χάσει ο νους την λογική
στου έρωτα τη δίνη.
Αν με ρωτούσες σήμερα
τι θα ήθελα πιο πολύ.
Mια καρδιά ακόμη να ‘χα
να στην έδινα κι αυτήν.
τι θα ήθελα πιο πολύ.
Mια καρδιά ακόμη να ‘χα
να στην έδινα κι αυτήν.
Συγνώμη αν δεν ήμουν
για σένα αρκετή.
για σένα αρκετή.
Κυριακή, 11 Νοεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Κατάθεση ψυχής
•09/11/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Μ’ εσένα πάντοτε είμαι μαζί
σε κάθε πορεία της ζωής.
Την πένα μου πάλι οδηγείς
σε μια κατάθεση ψυχής.
σε κάθε πορεία της ζωής.
Την πένα μου πάλι οδηγείς
σε μια κατάθεση ψυχής.
Κοντά μου είσαι ήλιος λαμπερός
κάθε ξημέρωμα της αυγής.
Μέσα στης μέρας τη μορφή
στου ορίζοντα το φως.
κάθε ξημέρωμα της αυγής.
Μέσα στης μέρας τη μορφή
στου ορίζοντα το φως.
Είσαι στο πλάι μου αγκαλιά
στις στάλες κάτω απ’ τη βροχή.
Στα χείλη μου καυτό φιλί
μη νιώσω παγωνιά..
στις στάλες κάτω απ’ τη βροχή.
Στα χείλη μου καυτό φιλί
μη νιώσω παγωνιά..
Μαζί μου σ’ έχω παρηγοριά
στις συννεφιές του ουρανού.
Στην πλάνη κάθε λογισμού
που κρύβω στην καρδιά.
στις συννεφιές του ουρανού.
Στην πλάνη κάθε λογισμού
που κρύβω στην καρδιά.
Στέκεσαι δίπλα μου σαν το Θεό
στο δάκρυ του πόνου η ελπίδα.
Καταφύγιο στην καταιγίδα
κρυμμένος βαθιά στο μυαλό.
στο δάκρυ του πόνου η ελπίδα.
Καταφύγιο στην καταιγίδα
κρυμμένος βαθιά στο μυαλό.
Η ανάσα σου πνοή δυνατή
του χειμώνα μου φορεσιά.
Του ονείρου μου ζεστασιά
του παρόντος θαλπωρή.
του χειμώνα μου φορεσιά.
Του ονείρου μου ζεστασιά
του παρόντος θαλπωρή.
Στα γεγονότα της ζωής
η παρουσία σου είναι κοντά.
Σε κάθε θλίψη και χαρά
τα χνάρια μου ακολουθείς.
η παρουσία σου είναι κοντά.
Σε κάθε θλίψη και χαρά
τα χνάρια μου ακολουθείς.
Μέρα και νύχτα εμείς μαζί
στα ερωτικά τραγούδια.
Στης ποίησης τα λουλούδια
σ’ έκσταση μεθυστική.
στα ερωτικά τραγούδια.
Στης ποίησης τα λουλούδια
σ’ έκσταση μεθυστική.
Υπάρχεις σε κάθε εποχή
την αύρα σου γύρω σκορπίζεις.
Στο πέρασμά σου μ’ αγγίζεις
κι ανάβεις φωτιές στο κορμί.
την αύρα σου γύρω σκορπίζεις.
Στο πέρασμά σου μ’ αγγίζεις
κι ανάβεις φωτιές στο κορμί.
Ο λόγος μου είσαι και η αφορμή
της μοίρας τα σημάδια να βρω.
Περισυλλέγοντας ότι αγαπώ
στου μέλλοντος τη διαδρομή.
της μοίρας τα σημάδια να βρω.
Περισυλλέγοντας ότι αγαπώ
στου μέλλοντος τη διαδρομή.
Στη γυάλινη όψη του φεγγαριού
το πρόσωπό σου κοιτάζω.
Με τίποτα δε σ’ αλλάζω
γλυκιά μου μέθη του μυαλού.
το πρόσωπό σου κοιτάζω.
Με τίποτα δε σ’ αλλάζω
γλυκιά μου μέθη του μυαλού.
Μέσα στους στίχους της γραφής
η σκέψη μου πάντα είσαι Εσύ.
Η πιο ωραία μου στροφή
στην κατάθεση ψυχής.
η σκέψη μου πάντα είσαι Εσύ.
Η πιο ωραία μου στροφή
στην κατάθεση ψυχής.
Πέμπτη, 8 Νοεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Άστο να συμβεί
•07/11/2012 • Γράψτε ένα σχόλιο
Αγάπα με τις ώρες
που σου λείπω.
Στιγμές που λες
πως δεν σου ανήκω.
Αγάπα με έτσι απλά
στον πόνο, στη χαρά.
που σου λείπω.
Στιγμές που λες
πως δεν σου ανήκω.
Αγάπα με έτσι απλά
στον πόνο, στη χαρά.
Όταν με κυκλώνουν
του τσιγάρου οι καπνοί.
Το βλέμμα μου σαν πέφτει
σε τέλεια υποταγή.
Σαν με φυλακίζουν
σε ισόβια ποινή.
Αγάπα με, ως εκεί.
του τσιγάρου οι καπνοί.
Το βλέμμα μου σαν πέφτει
σε τέλεια υποταγή.
Σαν με φυλακίζουν
σε ισόβια ποινή.
Αγάπα με, ως εκεί.
Έχοντας οδηγό
τους χτύπους της καρδιάς.
Χωρίς να σε νοιάζει
που και πως θα πας.
Σαν να μην υπάρχει
άλλος προορισμός.
Μονόδρομος σε αδιέξοδο
δίχως γυρισμό..
τους χτύπους της καρδιάς.
Χωρίς να σε νοιάζει
που και πως θα πας.
Σαν να μην υπάρχει
άλλος προορισμός.
Μονόδρομος σε αδιέξοδο
δίχως γυρισμό..
Αγάπα με αν το θες
όλες τις εποχές..
Με ήλιο, χιόνι
σε μαύρες συννεφιές.
Αγκάλιασέ με
και κράτα με σφιχτά.
Σαν έρθει του χειμώνα
η παγωνιά.
όλες τις εποχές..
Με ήλιο, χιόνι
σε μαύρες συννεφιές.
Αγκάλιασέ με
και κράτα με σφιχτά.
Σαν έρθει του χειμώνα
η παγωνιά.
Στα λάθη μέσα
στις ανάγκες της ζωής.
Στις ψευδαισθήσεις μου
θέλω να ζεις.
Στις στάλες της βροχής
μαζί μου να βραχείς.
Στα μυστικά μου
έλα να κρυφτείς.
Αγάπα με, αν μπορείς.
στις ανάγκες της ζωής.
Στις ψευδαισθήσεις μου
θέλω να ζεις.
Στις στάλες της βροχής
μαζί μου να βραχείς.
Στα μυστικά μου
έλα να κρυφτείς.
Αγάπα με, αν μπορείς.
Κανείς δε θέλω πια
να μου μιλά.
Μου έχεις γίνει
εξάρτηση γλυκιά.
Σαν την καλή μου
σ’ έχω φορεσιά.
Λατρεία μου
αγάπα με δυνατά..
να μου μιλά.
Μου έχεις γίνει
εξάρτηση γλυκιά.
Σαν την καλή μου
σ’ έχω φορεσιά.
Λατρεία μου
αγάπα με δυνατά..
Βαθιά στα όνειρά μου
αν θέλεις να χαθείς.
Της μοναξιάς μου
την επαλήθευση να δεις.
Σ’ αυτήν της μοίρας
τη διαδρομή σαν μπεις.
Στα όρια της υπομονής.
Αγάπα με, αν μπορείς.
αν θέλεις να χαθείς.
Της μοναξιάς μου
την επαλήθευση να δεις.
Σ’ αυτήν της μοίρας
τη διαδρομή σαν μπεις.
Στα όρια της υπομονής.
Αγάπα με, αν μπορείς.
Όταν σε λάθος ίχνη
φαντάσματα κυνηγώ.
Σαν είμαι καταδικασμένη
να κουβαλώ σταυρό.
Γι’ αντάλλαγμα το γέλιο μου
δώρισαν στον καημό.
Μ’ έκαναν στον εαυτό μου
μέσα να μη χωρώ.
Αγάπα με κι όταν με μισώ.
φαντάσματα κυνηγώ.
Σαν είμαι καταδικασμένη
να κουβαλώ σταυρό.
Γι’ αντάλλαγμα το γέλιο μου
δώρισαν στον καημό.
Μ’ έκαναν στον εαυτό μου
μέσα να μη χωρώ.
Αγάπα με κι όταν με μισώ.
Όταν τα δάκρυά μου
γεμίζουν τη ματιά.
Σαν κλαίει η ψυχή μου
που λείπεις μακριά.
Όταν η ανάσα μου
την ανάσα σου ζητά.
Αγάπα με και φίλα με
ζωή μου τρυφερά..
γεμίζουν τη ματιά.
Σαν κλαίει η ψυχή μου
που λείπεις μακριά.
Όταν η ανάσα μου
την ανάσα σου ζητά.
Αγάπα με και φίλα με
ζωή μου τρυφερά..
Όταν στερεύει
της πνοής μου η αντοχή.
Σαν με αγγίζει
του χρόνου όλη η σιωπή.
Θαρρείς ότι με πνίγουν
του κόσμου οι λυγμοί.
Αγάπα με, αν μπορείς.
της πνοής μου η αντοχή.
Σαν με αγγίζει
του χρόνου όλη η σιωπή.
Θαρρείς ότι με πνίγουν
του κόσμου οι λυγμοί.
Αγάπα με, αν μπορείς.
Μέσα στα χέρια σου
πρωινά να με βαστάς.
Θέλω να είσαι
στον αέρα να σκορπάς.
Στο σώμα μου αισθήσεις
να ξυπνάς.
Αγάπα με και πάρε με
αγκαλιά.
πρωινά να με βαστάς.
Θέλω να είσαι
στον αέρα να σκορπάς.
Στο σώμα μου αισθήσεις
να ξυπνάς.
Αγάπα με και πάρε με
αγκαλιά.
Όταν την εικόνα
της μορφής σου αναζητώ.
Τους ύμνους της αγάπης
για εσένα τραγουδώ.
Όταν γίνομαι σκιά σου
και σε ακολουθώ.
Αγάπα με το δρόμο σου
μη χάσω, και χαθώ..
της μορφής σου αναζητώ.
Τους ύμνους της αγάπης
για εσένα τραγουδώ.
Όταν γίνομαι σκιά σου
και σε ακολουθώ.
Αγάπα με το δρόμο σου
μη χάσω, και χαθώ..
Όταν οι λέξεις φαίνονται
αδύναμες, φτωχές.
Σαν πάλλονται τα κορμιά μας
γυμνά χωρίς ενοχές.
Αόρατες σαν μας χτυπούν
του πόθου οι αστραπές.
Αγάπα με, αν το θες.
αδύναμες, φτωχές.
Σαν πάλλονται τα κορμιά μας
γυμνά χωρίς ενοχές.
Αόρατες σαν μας χτυπούν
του πόθου οι αστραπές.
Αγάπα με, αν το θες.
Όταν το πουκάμισό σου
επάνω μου φορώ.
Σαν το άρωμά σου
έχω γύρω στο λαιμό.
Όταν λέω με πάθος
πόσο σ’ αγαπώ.
Ανέβασέ με
ν’ αγγίξουμε ουρανό..
επάνω μου φορώ.
Σαν το άρωμά σου
έχω γύρω στο λαιμό.
Όταν λέω με πάθος
πόσο σ’ αγαπώ.
Ανέβασέ με
ν’ αγγίξουμε ουρανό..
Όταν μες στα όνειρά μου
πρωταγωνιστείς.
Σαν σ’ έχω πιο πάνω
κι απ’ την ίδια μου τη ζωή.
Μη φοβάσαι τίποτα δε χάνεται
αν δε θέλεις να χαθεί.
Ταξίδεψε κοντά μου
και μη μου το αρνηθείς.
Αγάπησέ με κι άστο να συμβεί.
πρωταγωνιστείς.
Σαν σ’ έχω πιο πάνω
κι απ’ την ίδια μου τη ζωή.
Μη φοβάσαι τίποτα δε χάνεται
αν δε θέλεις να χαθεί.
Ταξίδεψε κοντά μου
και μη μου το αρνηθείς.
Αγάπησέ με κι άστο να συμβεί.
Τρίτη, 6 Νοεμβρίου 2012
Ποίηση:Μαρία Πεπικίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου