Δωδέκατη μέρα του Ιούλη
Σάββατο επετειακό
Μικρές κυρίες οι ώρες
Δύο με τρεις και η παρέα τους με οδηγεί
σε σένα πάλι..
Τον ασημένιο δρόμο που το φεγγάρι καθρέφτιζε
στο γαλάζιο πέπλο της θάλασσας,
αυτόν ακολούθησα..
Ένας ουρανός στολισμένος
με τα διαμαντικά του όλα, με σκέπαζε
Η φύση έπαιζε ροκ
και οι νότες στον άνεμο παραληρούσαν
Μια ολόχρυση πέτρα έπεσε από ψηλά
Μια φλόγα που σημάδι άφησε στον ορίζοντα
ευχής αιτία..
Ναι, από τότε που είχε γεννηθεί ετούτο το αστέρι,
από τότε σε περίμενα
Με αναζήτησες σε πλάσματα που φτερά φορούσαν
Πεταλούδες, γοργόνες, αγγέλους
Σε αναζήτησα κι εγώ
στους θνητούς ανάμεσα
Πως ήταν δυνατόν να σε βρω στη γη;
Πως ήταν δυνατόν να με συναντήσεις
στο πέλαγος, στον ουρανό, στους αγρούς;
Στο στήθος μου, η στιγμή που στάθηκε
Στα δάχτυλα, το φιλί που κύλησε
Στα μάτια, ο πόθος που έκαιγε
Στην καρδιά το μυστικό που έλιωνε
Χθες
σχήμα,
σκίτσο
Σήμερα,
χρώμα και κύμα
και άρωμα και γεύση
Χθες το φεγγάρι κρυφά γελούσε
Γνώριζε από πριν τον χρησμό
Ήξερε να λύνει μάγια γερά
και μ΄ έμαθε και μένα
Σε δυο στροφές του πάνω,
ζαλίστηκα
Στον ξετύλιγμα μέσα βρήκα
να σ΄ αγαπήσω
Δέσμια της φύσης μου
ερωτεύτηκα την ελευθερία σου
Δέσμιος της φύσης σου ερωτεύτηκες
τον γόρδιο δεσμό μου
Τα χείλη μας γεφύρι
ένωσαν τις άκρες μας
Το φεγγάρι γέμισε
χαμογέλασε
Θερινό σινεμά η ζωή
Αγιόκλημα, ανάσα κι αμαρτία
Ταξίδια σε τοίχους λευκούς
προβάλλονται
Όνειρα που λούζονται στο γιασεμί
και στα μάτια σου
Κολυμπούν στις ρωγμές
και χτυπούν τατουάζ στον αριστερό μου ώμο
Χαράζουν τον μυστικό χρησμό του φεγγαριού
Ένα μονόγραμμα
Το αρχικό σου γράμμα,
μέσα στο ωμέγα μου..
L.N.E
Π.Α
Σε ανιχνεύω σπιθαμή προς σπιθαμή
Διυλίζω μάτια μου τον έρωτα
Γύρη από τα άνθη τ΄ ουρανού εισπνέω
το άρωμά σου πάνω μου,
που στίγματα αφήνει
Περιπλανώμενος εσύ άγιος
μιας θρησκείας μελλοντικής
δίχως θεούς υπνοβάτες..
Καταδικασμένος να ζεις
στο μετά από πριν
Τον έρωτα ν΄ ανασαίνεις
και ν΄ ανασταίνεις φύσεις νεκρές
Το τίμημα ενός αρχάγγελου,
μια υγρασία σε μάτια πράσινα ψιχαλίζει
Σε ακούω να ψιθυρίζεις εντός σου
ήχους ραγισμένους
Νιώθω τη σκιά που σε ακολουθεί,
τον λευκό ιριδισμό της
να περιβάλλει το όλον σου..
Σε ρυθμό ζεϊμπέκικο, αλητήριο,
ερωτικής συνεύρεσης
της γης με τον ουρανό..
Τούτη την ώρα της σύλληψής σου
χορός γεννήθηκε(ς)
Ζωή μου
Τα μάτια στραμένα στο χώμα
κι ο νους στα σύννεφα
Φωλιά η αγκαλιά σου
για χελιδόνια
Την εποχή που αποδημούσαν τα πουλιά,
υιοθέτησες εμένα..
Κι έμεινα εκεί
Στο παντού και στο πάντα
της ασύνορης παρουσίας Σου..
L.N.E
Π.Α
Έκτη μέρα του Ιούλη
Ώρα 21η
Σου γράφω..
Ακαριαίος θάνατος
Πόσες φορές ξεψύχησα
στην αγκαλιά σου μέσα;
Επανάσταση κάνουν οι φλέβες μου
Διαμαρτύρονται τα βουλιμικά μου όνειρα
Πήγα στη θάλασσα
Στο γαλάζιο κύμα αφέθηκα
Το κορμί ανάσκελα
Τα μάτια κλειστά,
ρουμπίνια γεμίζουν
Σχηματισμοί γεωμετρικοί
Έδρα και λάμψη πορφυρή
Στην υδατογραφία σου,
ένα ακρωτήρι
γιούρια κάνει στο πέλαγος
Αγκυροβολώ στο στήθος σου
προσπαθώ ν΄ ακούσω παλμούς ζωής..
Μάταια..
Αλαφιασμένη φεύγω μακριά
Δίσεχτος ο χρόνος που σε αντάμωσα
μα επιμένεις Ζωή μου
Σκίζω το δίχτυ
και οι δρυΐδες δραπετεύουν
από το κέντρο της πόλης
Γράφουν άναρχα στο πανό:
Για να μπορείς να ονειρεύεσαι.. ξύπνα..
Τα ρέικια στην άμμο,
την τέχνη μου μαθαίνουν
Η κλίμακα μεγάλωσε
Λοτό μου δίνεις να γευτώ
Να λησμονήσω
της μειοψηφίας την απόσταση
Η κιβωτός έτοιμη
Το κλειδί στα χέρια σου τώρα
Την κλεψύδρα γυρνώ
Η αντίστροφη μέτρηση άρχισε ήδη
Ένα λαούτο,
μελωδίες ηχεί στην ερωτοσπηλιά
κι εγώ απ΄ το πηγάδι
δροσιά ανεβάζω
Στιχογραφώ
στη ραχοκοκαλιά σου επάνω
καθώς τα χείλη μας,
σφραγίζουν συνθήκες ελευθερίας
στα σύνορα του ορίζοντα
που χθες παραβιάσαμε..
L.N.E
Π.Α
Το Φεγγάρι απόψεεραστής
των ονείρων να γίνει
Σαν ξημερώσει
η Ανατολή να φέρει
χάδια ζεστά
Σαν ξημερώσει
η Ανατολή να φέρει
χάδια ζεστά
να Σε σκεπάσουν
Σώμα γυμνό
Χείλη υγρά,
Σώμα γυμνό
Χείλη υγρά,
κόκκινα
Μάτια, χάντρες θαλασσιές..
Βλέφαρα πυκνά..
Ζωγραφισμένους πόθους..
Το δωμάτιο,
Μάτια, χάντρες θαλασσιές..
Βλέφαρα πυκνά..
Ζωγραφισμένους πόθους..
Το δωμάτιο,
ηχείο στεναγμών να γίνει
Με το πρώτο φως,
το πλοίο να σαλπάρει
Με το πρώτο φως,
το πλοίο να σαλπάρει
με μας επιβάτες
ξανά για Παράδεισο..
ξανά για Παράδεισο..
L.N.E
| |
στα πιο βαθιά νερά σου
Εκεί που το μπλε με το πράσινο σμίγουν
Εκεί που οι γοργόνες παίζουν
και με το μύθο φλερτάρουν
Στην αυλή του Τιτανικού
Στο τελευταίο κατάστρωμα,
εκεί θα σε ανταμώσω
Ωκεανός..
Τι όνομα σου έδωσαν!
Ανεξερεύνητος θεός
Ο δέκατος τρίτος
Ρεύματα αδιάκοπης ροής
οι ανάσες σου
Δίχως πηγές και εκβολές,
στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
εξαπλώνεσαι
Από εσένα ανατέλλουν τ΄ άστρα
και σε σένα
καταβυθίζονται καθώς δύουν
Στίχοι αύρας θαλασσινής λούζονται εκεί
κάθε λιόγερμα
Φεγγαροστολισμένες σειρήνες τους τραγουδούν
Στο κορμί σου
ταξιδεύουν σκαριά γενναία
Τα φύλλα μιας κληματαριάς σε στεφανώνουν
Στο στήθος σου κύματα
Στις γωνίες του προσώπου σου
δελφίνια κολυμπούν
Στα όριά σου ακροβατώ,
στα άκρα σου
Εκεί, που ο ουράνιος θόλος στηρίζεται
Το βυθό σου ανιχνεύω
Αρμυρά τα φιλιά σου ξεγελούν,
δεν ξεδιψούν
Κι όσο τα πίνω, τόσο τ΄ αποζητώ
Από ύψος μεγάλο πέφτω
Στην αγκαλιά σου βυθίζομαι
Την υγρή
διάφανη αγκαλιά σου
Και αναδύομαι Αφροδίτη
στων ματιών σου την επιφάνεια..
L.N.E
Π.Α
Read more: http://angels.pblogs.gr/tags/erotika-gr.html#ixzz2IRpo0qi2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου