Νύχτα με τα χίλια φεγγάρια

Νύχτα με τα χίλια φεγγάρια

Και πάντα ένας πειρατής

που στο βλέμμα θα 'χει

την φωτιά εκατό φεγγαριών,

με το τραγούδι δελφινιών ,

πλάνα θα πλευρίζει την νύχτα

και τα μενεξεδιά βαπόρια,

που κουβαλούν όνειρα,

στις θάλασσες της καρδιάς ,

με μαεστρία θα λεηλατεί .

Και στην αμμουδιά ,

αντί για χορός θα αναστήνεται,

πάντα το πονεμένο τραγούδι ,

μικρής θλιμμένης γοργόνας,

κάτω από το βλέμμα των άστρων,

όταν απελπισμένα θα αναζητεί ,

το αθάνατο νερό ,

την αγάπη της να ποτίσει,

που σαν βασιλικός μοσχοβολά ,

στα παραθύρια του φεγγαριού,

μη και το όνειρο σβήσει.

Και πάντα το φεγγάρι θα χαμογελά,

όταν το όνειρο θα στροβιλίζεται ,

σαν σπίθα σε τρανή φωτιά.

Τότες και η νύχτα καμίνι θα γίνεται

και πανέμορφη κόρη ,

θα απλώνει τα ρω του έρωτα,

σε θάλασσα με χίλια κύματα ,

όταν η αγάπη θα ανασαίνει,

στη αγκάλη των άστρων.

Και τότες είναι,

που αμούστακα αγόρια ,

θα σκύψουν τρυφερά,

πάνω από την σιωπή των βυθών,

για να διαβάσουν προσεκτικά,

τα αναφιλητά που κρύβονται,

στην καρδιά σφραγισμένων οστράκων

που ολοένα περιμένουν,

τρυφερά να τα ελευθερώσει ένα χέρι,

την νύχτα  με το ολιόγιομο φεγγάρι

όταν η ανέμη του έρωτα

γέρνει ολοένα προς τα άστρα .

στίχοι :Βάσω Μπρατάκη