Πέμπτη, 27 Ιουνίου 2013
Η ανατολή σου δείχνει πάντα τον δρόμο
Είναι κάποιες στιγμές που όσο και να θέλεις να παραμείνεις όρθιος, θα πέσεις.
Είναι αυτές οι στιγμές που κάθεσαι παρέα με την μοναξιά σου...
Δεν της δίνεις χρώμα .....στα μάτια σου η μοναξιά είναι τελείως άχρωμη!
Σκέφτεσαι, προσπαθείς να εντοπίσεις τα λάθη σου.
Τι είναι αυτό που έπρεπε να έχεις κάνει και δεν έκανες.
Τι ήταν το λάθος που δεν διόρθωσες....
Τι έχεις διεκδικήσει ; ......... ίσως με λάθος τρόπο, και δεν το κέρδισες;
Στήνεις τον εαυτό σου στον τοίχο και τον χτυπάς αλύπητα.
Δεν μπορείς να δεχτείς πως κάποια πράγματα σε αυτή τη ζωή, γίνονται και χωρίς την θέλησή σου.
Θέλεις να τα φορτωθείς όλα! Να δεις τις αντοχές σου.
Είναι κάποιες στιγμές που η μέχρι τώρα ζωή σου περνάει σαν κινηματογραφική ταινία μπροστά σου και όμως δεν έχει σταμάτημα, παύση και πισωγυρίσματα.
Έχει μόνο μπροστά!
Κάτι τέτοιες στιγμές ξέρεις πως όσο και να λυγίζεις απόψε, το πρωί θα χαμογελάς...... να μην καταλάβει κανείς πως η προηγούμενη νύχτα ήταν δικιά σου.
Έχεις χρέος απέναντι σε αυτούς που αγαπάς και σε αγαπούν να είσαι ο άλλος σου εαυτός.
Όχι επειδή θέλεις να προσποιηθείς, αλλά επειδή θέλεις οι δικοί σου άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι.
Επειδή έτσι.... θα νιώσεις και εσύ ευτυχισμένος.
Ξεχνάς την προηγούμενη νύχτα, που ήταν απλά ένα ταξίδι του νου, στα πλαίσια μιας άχρωμης μοναξιάς.....και προχωράς μπροστά!!
Η ανατολή σου δείχνει πάντα τον δρόμο. Αρκεί, να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά!!
Αφιερωμένο στον εαυτό μου γιατί έχω πολύ ανάγκη να το πιστέψω .....
You might also like:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου