Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Άσε το μαύρο για μένα…


Έλα και χρωμάτισε μια σκιά επάνω στην καρδιά μου…
Σε αποχρώσεις έβενου… 
Σε αυτή την θερμή  ημέρα έλα και αφαίρεσε τον καυτό ήλιο από το γαλάζιο…
Και από την τρύπα που θα σχηματιστεί άφησε την βροχή να αρχίσει…
Μαύρος ήλιος…
Μαύρη βροχή…
Επανασύνδεση με το αγαπημένο μου σκοτάδι….
Εκεί, που νιωθω ελεύθερος…
Εκεί, στις απότομες άκρες των γκρεμών …
Εκεί,  που αυτοκτονούν όλες οι ασεβείς μου σκέψεις…
Έλα κοντά μου και χωμάτισε την δική σου ψυχή γαλάζια…
Άσε το μαύρο για μένα…
Ταιριάζει με τα μάτια μου…
Ταιριάζει με την παγωνιά μου…
Πάει καιρός και πλέον κάθε μου συναίσθημα είναι απογυμνωμένο και επώδυνα ορατό…
Κοιτάζω μέσα στην καρδιά μου και βλέπω ότι είναι πια τόσο σκοτεινή…
Κανένα χρώμα δεν κατοικεί μέσα της …
Κανένα χρώμα δεν τρέχει στις φλέβες μου…
Μόνο το μαύρο…
Αιμορραγεί επάνω μου και βάφει όλα τα όνειρα μου…
Ξέρεις κάτι…
Είναι στιγμές που και να μου χαρίζεται το φως εγώ το αρνούμαι…
Γιατί άμα φύγει το σκοτάδι θα φανερωθούν οι φόβοι και οι ανασφάλειες μου….
Και θα τρομάξεις…
Ξέρεις κάτι…
Είναι στιγμές που νιώθω τόσο σκοτεινός…
Που και το φως φοβάται να με αγκαλιάσει…
Γιατί να περιμένω λοιπόν ότι θα το κάνεις εσύ….
Πηγή και ευχαριστώ:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου