Κι εάν δεν υπήρχες…
Κι εάν δεν υπήρχες
Πες μου γιατί να να υπάρχω εγώ
Για να περιφέρομαι σ’ εναν κόσμο χωρίς εσένα
Χωρίς ελπίδα και χωρίς λύπη (συναισθήματα)
Κι εάν δεν υπήρχες
Θα προσπαθούσα να εφεύρω την αγάπη
Όπως ένας ζωγράφος που βλέπει μέσ’από τα δαχτυλά του
Να γεννιούνται τα χρώματα της ημέρας
Και αναρωτιέται γι αυτά
Πες μου γιατί να να υπάρχω εγώ
Για να περιφέρομαι σ’ εναν κόσμο χωρίς εσένα
Χωρίς ελπίδα και χωρίς λύπη (συναισθήματα)
Κι εάν δεν υπήρχες
Θα προσπαθούσα να εφεύρω την αγάπη
Όπως ένας ζωγράφος που βλέπει μέσ’από τα δαχτυλά του
Να γεννιούνται τα χρώματα της ημέρας
Και αναρωτιέται γι αυτά
Κι εάν δεν υπήρχες
Πες μου για ποιον να να υπάρχω εγώ
Περαστικές (γυναίκες) που κοιμούνται μες στα μπράτσα μου
Τις οποίες δεν θ’ αγαπήσω ποτέ
Κι εάν δεν υπήρχες
Δε θα ήμουν τίποτα πέρα απο μια επιπλέον κουκίδα
Σ’αυτόν τον κόσμο που πάει κ έρχεται
Θα αισθανόμουν χαμένος
Θα σε είχα ανάγκη
Πες μου για ποιον να να υπάρχω εγώ
Περαστικές (γυναίκες) που κοιμούνται μες στα μπράτσα μου
Τις οποίες δεν θ’ αγαπήσω ποτέ
Κι εάν δεν υπήρχες
Δε θα ήμουν τίποτα πέρα απο μια επιπλέον κουκίδα
Σ’αυτόν τον κόσμο που πάει κ έρχεται
Θα αισθανόμουν χαμένος
Θα σε είχα ανάγκη
Κι εάν δεν υπήρχες
Πες μου πώς θα υπήρχα
Θα μπορούσα να προσποιηθώ ότι είμαι εγώ
Αλλά αυτό δε θα ήταν αλήθεια
Κι εάν δεν υπήρχες
Πιστεύω πως θα είχα βρει
Το μυστικό της ζωής, το γιατί
Μόνο για να σε δημιουργήσω
Και για να σε κοιτάξω
Πες μου πώς θα υπήρχα
Θα μπορούσα να προσποιηθώ ότι είμαι εγώ
Αλλά αυτό δε θα ήταν αλήθεια
Κι εάν δεν υπήρχες
Πιστεύω πως θα είχα βρει
Το μυστικό της ζωής, το γιατί
Μόνο για να σε δημιουργήσω
Και για να σε κοιτάξω
Κι εάν δεν υπήρχες
Πες μου γιατί να να υπάρχω εγώ
Για να περιφέρομαι σ’ εναν κόσμο χωρίς εσένα
Χωρίς ελπίδα και χωρίς λύπη (συναισθήματα)
Κι εάν δεν υπήρχες
Θα προσπαθούσα να εφεύρω την αγάπη
Όπως ένας ζωγράφος που βλέπει μέσ’από τα δαχτυλά του
Να γεννιούνται τα χρώματα της ημέρας
Και αναρωτιέται γι αυτά
Πες μου γιατί να να υπάρχω εγώ
Για να περιφέρομαι σ’ εναν κόσμο χωρίς εσένα
Χωρίς ελπίδα και χωρίς λύπη (συναισθήματα)
Κι εάν δεν υπήρχες
Θα προσπαθούσα να εφεύρω την αγάπη
Όπως ένας ζωγράφος που βλέπει μέσ’από τα δαχτυλά του
Να γεννιούνται τα χρώματα της ημέρας
Και αναρωτιέται γι αυτά
Καταχωρίσθηκε στὴν κατηγορία Uncategorized. Φυλάξτε τὸν μόνιμο σύνδεσμο στὰ ἀγαπημένα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου