Προκλητικά κοιτώντας η νύχτα το φεγγάρι,
ερωτοτροπώντας μ'όλα τ'αστέρια του ουρανού,
φλερτάροντας δειλά με τη σιώπη
σκέπαζε όλα τα γυμνά κορμιά της αμαρτίας.
Χάθηκε κάπου η μορφή σου,
πίσω απ'την απάτη της στιγμής
της κλεμμένης ευτυχίας εκείνων που δεν έζησαν
και των αβυσσαλέων τόπων που χάθηκαν.
Μαραμένα τριαντάφυλλα στο πάτωμα,
ένα αντίο ζωγραφισμένο στους τοίχους,
μελωδίες μοναξιάς για εκείνους που αγαπάνε τον πόνο
και ένα μαχαίρι καρφωμένο σε μια καρδιά που ματώνει.
Η απουσία πληγώνει,
κραυγές απόγνωσης βγάζοντας,πεθαίνει.
Κι ο χρόνος ανήμπορος και κουρασμένος
παγώνει τα δευτερόλεπτα
καθώς τα όνειρα,αιώνιοι καθοδηγητές
για το ταξίδι μιας βραδιάς
σε προσκαλούν να βγεις απ'το αδιέξοδο
μακριά απ'τις ασέλγειες μιας νύχτας που πληγώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου