Μαρία Ιζαμπέλα Χατζηαθανασίου : Πλάνη
Δημοσιεύτηκε σε Διαβάστε επίσης, Ποιήματα
Ετικέτες: βυθός, λιμάνι, Μαρία Ιζαμπέλα Χατζηαθανασίου, μνήμη, ναυαγός, σκουριά, φωτογραφία
Πρώτη εμφάνιση: 16 Οκτωβρίου, 2012
Αλλυχτάω με τα χέρια δεμένα στο στόμα
σιωπή,
μνημοσύνη ιδρώτα στα μάτια μου ρέει
αντοχή,
φωτογραφία κιτρινισμένη με φέρνει
χορηγό στο φεγγάρι που ακόμα θυμάται
την αφή των κυμάτων μες τη νύχτα
φυγή,
ναυαγός στο απάνεμο όρμο αγναντεύω
το μείνε,
μια κραυγή που μετράει σαν πάντα
πως του έρωτα το σκοτάδι πλανιέται
σα χαμένο παιδί,
μες το φως
Γέλιο που χαράζει στο δέρμα ρυτίδα
μιας απρόσμενης είδησης θωριασμένης ευχής
σιωπή,
μνημοσύνη ιδρώτα στα μάτια μου ρέει
αντοχή,
φωτογραφία κιτρινισμένη με φέρνει
χορηγό στο φεγγάρι που ακόμα θυμάται
την αφή των κυμάτων μες τη νύχτα
φυγή,
ναυαγός στο απάνεμο όρμο αγναντεύω
το μείνε,
μια κραυγή που μετράει σαν πάντα
πως του έρωτα το σκοτάδι πλανιέται
σα χαμένο παιδί,
μες το φως
Γέλιο που χαράζει στο δέρμα ρυτίδα
μιας απρόσμενης είδησης θωριασμένης ευχής
Ό,τι ξέρω εμένα δεν μ’εχει
γλάρος αχόρταγος μοιάζει ο καιρός
στο λιμάνι σιμώνει να μάθει
τι απόμεινε μες το βυθό από της πλώρης
το φύγε,
πως μετέχει στης μνήμης το σφάλμα
η σκουριά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου