Κανεις δεν τολμησε να ραγισει την σιωπη...
Φω

Αναρθρος φθογγος....

ς απο πυρσους και μαγκαλια που τρεμοπαιζαν...
ποικιλα σταδια μυησης, ιερα μυστηρια
Παιχνιδιζε η μορφη σου σε ισκιους ζωγραφισμενων εικονων..
πανδαισια χρωματων...θρoϊσμα απο μεταξωτα και αραχνοϋφαντα..
μυθοι, ειδωλα, βωμοι, θυσιες....
ποιος θυσιαζε.; ποιος θυσιαζοταν;;;
Κανεις δεν τολμησε να ραγισει την σιωπη
Σ' αγαπωωωωωωωω...
ουρλιαζε μεσα μας μια κραυγη..
"σωπασε''
της αφατης λεξης κυριος ...της ειπωμενης δουλος...
Σ'ακτινωτα καλντεριμια.. σημαινουν βηματα...
πλησιαζες..
αφωτο φως
χρησμος διφορουμενος
αυταπατες...
ποσο θα θελα..ποσο θα οριζες..
ποσο θα 'τρεμα....ποσο θα 'παιρνες...
ποσο θ' αντεχα...ποσο θα τυραννουσες....
ποσο θα εκληπαρουσα....ποσο θ' ακουγες...
ποσο θα γονατιζα...ποσο θ' αρνιοσουν...
ποσο θ' ανακαλυπτα ....ποσο θ' αποκαλυπτες...
ποσο θα χανομουν, θα φωναζα, θα ζητουσα θ' αγγιζα θα εσπαγα, θα υποτασσομουν, θ' αντιδρουσα
θα επαναστατουσα, θα παραδινομουν......
ποσο θα κυβερνουσες , θα χαριζες, θα σταματουσες θ' αρχιζες, θα σωπαινες, θα σκοτωνες,
θα διεταζες, θα νικουσες, θα χαμογελουσες...θα...σκλαβωνες...θα...
κανεις.....
αναριθμητες φιγουρες, σκιες που σβηνανε σε πετρινα τοιχοι
μυστικα καλα κρυμμενα...
η ποιηση του ευμεταβλητου.....εισαι..
οχι...οχι οτι ειναι προσον..αλλα ουτε και ελαττωμα...
αλλωστε ποιος εμεινε εξ ολοκληρου αμεταβλητος...
ελα παμε να πιστεψουμε στον απιστο...
ν' αναστηθει η εμπιστοσυνη...
παλεται συγκορμη η γη..αυτο το χαλαζι πεφτει ανακατο μ' ανθη μυγδαλιας....
δεν τολμησε....
τα σταχυα εχουν δικια τους γλωσσα....
η προδοσια την δικια της μουσικη...
Να ραγισει την σιωπη...
ισως γιατι η απελπισια με κοιταξε με το βλεμμα σου...