Γιατί Υπήρξα

Γιατί Υπήρξα

 

 

 

 

 

 

 

Γιατί Υπήρξα

Υπήρξες μία περιπέτεια, μία άμεση δράση
ένα τροχαίο περιστατικό στην μέση της νυχτός
μία εκδορά στην άσφαλτο του κρανίου μου
μηχανής που έτρεχε ανυπόφορα μπροστά
κυνηγημένη από δύο - ή και περισσότερα περιπολικά -
δίχως μπάτσους, δίχως κάποια γνωστή εξουσία επιβιβασμένη

Υπήρξες, γιατί κάποιος κυνηγούσε τη ζωή μου
επειδή χρειάστηκε να παραβιάσω τη νύχτα
και δεν μου το συγχώρεσε
τα κόκκινα φανάρια, τα ασημένια φεγγάρια
τα πήρε μαζί της η ορμητική εφηβεία μου

Υπήρξες γιατί έπρεπε να σε διασχίσω
είχες έναν δρόμο αποτυπωμένο στο βλέμμα, γνώριμο
κι έτρεξα πάνω στο κορμί σου
είχες μία παλιά σχισμή στο μπράτσο, που δεν ήταν δύναμη
είχες την ανάγκη να κρατηθείς από μένα
όπως τα κυπαρίσσια απ’ το χώμα τους.
Και εγώ δεν είμαι τίποτα άλλο για τα κυπαρίσσια.

Για όλα αυτά υπήρξες.
Ειδάλλως θα σε προσπερνούσα με ταχύτητα
με τους φωτός την προσπέλαση που με διακατέχει
στις μοναξιάς της ώρες

Μα εσύ γεννήθηκες για να συγκρουστείς μαζί μου
μικρή αδερφή του τιτάνα
κορμί, φλόγα, σπορά και φθορά σε βάπτισαν
ηλιόμορφη και νωπή-νωπή σαν τη φρέσκια βροχή
χωρίς φασαρία, δίχως ίλιγγο, ξάπλωσα δίπλα σου

Για να σε βγάλω από τις μικρές σου συλλαβές
κι από τους ψιθύρους σου, σ’ αναστάτωσα
για να σε μετακομίσω σε μία άλλη πλατεία
με συνθήματα ιδιόμορφα στους τοίχους
εκεί που λένε το νερό φωνή και την ύλη αγέρα
σε κύλισα στα σεντόνια, σαν την ζεστή κόλαση

Υπήρξα και θα υπάρχω για πάντα.
Θα κλείσω τη συντέλεια του κόσμου
με ένα ασπασμό στην μορφή σου.
Υπήρξα γιατί ήσουνα εκεί, να με βλέπεις.

Για κανέναν άλλο, για οποιοδήποτε
άλλο λόγο κι αν σκεφτείς
δεν θα κατάφερνα να υπάρξω.

Για σένα υπήρξα.
Ω! Μα είναι τόσο απλό.