SATURDAY, MAY 12, 2007
«Πυθαγόρεια Εγκλήματα»
«Πυθαγόρεια Εγκλήματα». Διάβασα το βιβλίο σε 2 μέρες αλλά πολλές φορές μου πέρασε απο το μυαλό να το παρατήσω. Δηλώνω «φαν» της αστυνομικής λογοτεχνείας και πρέπει να πω πως ένα μυθιστόρημα που να εμπλέκει τα μαθηματικά με την αστυνομική πλοκή μου δημιούργησε έντονο το συναίσθημα της αναγνωσης. Φευ, απο τις πρώτες σελίδες καταλαβα πως δεν θα ακολουθήσει την δοκιμασμένη συνταγή έγκλημα-πλοκή-εξιχνίαση. Για περισσότερες απο 100 (άκρως κουραστικές) σελίδες ο συγγραφέας αναφέρεται σε μαθηματικές θεωρίες οι οποίες θα μπορούσαν να είναι άκρως ενδιαφέρουσες αλλά όχι σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Όταν επέστρεψε στο θέμα προσωπικά με είχε χάσει καθώς λίγο πολύ είχα καταλάβει που το πάει. Ακόμα και η ανατροπή στο τέλος δεν με έκανε να ξεχάσω τα περιττα κομμάτια τα οποία κατα τη γνώμη μου δεν ήταν μόνο οι μαθηματικές θεωρίες αλλά και τα κομμάτια με τους ζωγράφους. Ωστόσο οφείλω να ομολογήσω ότι κέρδισα κάτι απο το βιβλίο και αυτό δεν είναι άλλο απο την υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου να ασχοληθώ και πάλι με τα μαθηματικά. Μη πάει το μυαλό σας σε τίποτα εξισώσεις λυκείου αλλά σε θεωρίες οι οποίες παραμένουν άλυτες μέχρι τις ημέρες μας.
Τέλος θεώρησα ότι πρέπει να υπάρχει μια φωτογραφία του «υπευθυνου» της ταλαιπωρίας. Ο κ. Χίλμπερτ λοιπόν η περιβόητη τοποθέτηση του οποίου κυριάρχησε στο βίβλιο και όχι κατα την ταπεινή μου άποψη αυτό που θα έπρεπε.Ο φόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου