1.Αγαπημένη στιγμή:

1.Αγαπημένη στιγμή: 

Είναι πολλές καθημερινές στιγμές...η στιγμή που παιρνω την αγκαλιά που θέλω,η στιγμή που το πρωί ,που όλα είναι ήσυχα και ήρεμα να κάνω καφέ και να τον πίνω στο μπαλκόνι..και κάτι πιο σπάνιες αλλα αγαπημένες στιγμές...Η στιγμή που φεύγει το καραβάκι-καφέ απο την παραλία της Θεσσαλονίκης και γω μπροστά στην πρύμνη να με χτυπά ο αέρας στο πρόσωπο και να κοιτώ την πανσέληνο...ΝΑΙΙΙ αυτή πολυαγαπημένη στιγμή κάθε καλοκαίρι..Την στιγμή που ο ήλιος δύει στην αγκαλιά της θάλασσας...και γω μαζί της..την στιγμή που με παίρνει ο ύπνος στην αμμουδιά,

2.Αγαπημένο άρωμα:Το αρωμά του....και το Burberry τώρα οταν τελιεώσει ξανα αντρικό..με αρέσουν τα αντρικά αρώματα

3.Αγαπημένο φαγητό: Παστίσιο χωρίς κιμά...(βολεύει και στην κρίση..)μουσακάς,και ότι φαγητό τρώω απο τα χεράκια της αγαπημένης μου Βιργινίας....απεχθάνομαι οτιδήποτε τελειώνει σε οριζο...και ότι έχει σκόρδο.

4.Αγαπημένο γλυκό: 

Αυτό το πως το λένε βρε που είναι έτσι και έχει αποπάνω κάτι και ξανά απο πάνω...πως το λένε...που δεν θέλω να το μάθω αλλα να το ..φάω..

Και το γαλακτοπούρεκο..φρέσκο απο ένα ζαχαροπλαστείο της γειτονιάς μου που κάθε Κυριακή πρωί το φτιάχνει και γω πηγαίνω και παίρνω απο το πρώτο ταψί..

5.Αγαπημένο ποτό: .

Συνήθως τζιν τονικ το καλοκαίρι και τον χειμώνα κρασί άσπρο,ή ρετσίνα, και τώρα τελευταία τσίπουρο απο την Παραμυθιά όμως...

6.Αγαπημένο βιβλίο:

Πολλά αλλά θα αναφέρω τα πιο αγαπημένα και πολυδιαβασμένα απο μένα που όσες φορές και να τα διαβάσω δεν τα βαριέμαι..Ο τελευταίος πειρασμός του Ν Καζαντζάκη η τελευταία αυτοκράτειρα της Περλ μπακ,Πως δενόταν το ατσάλι του Οστρόφσκι,Βραχόκηπος του Καζαντζάκη,η Σιδερένια φρένα του Τζακ Λόντον(που μιλάει για το σύστημα και την κρίση το αδιέξοδο του καπιταλισμού,διαχρονικότατο απο το 1907) και ο χαρι ποτερ.

7.Αγαπημένο τραγούδι: 

Ω! ποιό να πρωτοπώ...!Ελληνικό

Ξένο..

8.Αγαπημένη σειρά: 

Οι δυό ξένοι είσαι το ταίρι μου και η Βέρα στο δεξί..

Ξένες...Μονκ  δόκτωρ house  τρελαίνομαι για αυτές τρελαίνομαι..

9.Αγαπημένη έξοδος: 

Η  πόρτα της εξόδου του γραφείου μου κάθε μέρα ιδίως την Παρασκευή,με την έξοδο κινδύνου δεν τα πάω καλά..ποτέ δεν την χρησιμοποίησα εκεί κάθομαι και καίγομαι πνίγομαι καταπλακώνομαι αλλα ποτέ έξοδο κινδύνου για μένα...κατα τα άλλα όλες οι έξοδοι με αρέσουν,,έξοδος του Σαββατόβραδου στην ντίσκο..ναιιιιι,στα τσιπουράδικα...ναιιιιιι βόλτα στην παραλία ναιιιιιιιι...έξοδος του Μεσολογγίου...

10.Αγαπημένη διαδρομή: 

της ζωής που δεν έζησα...είναι η πιό αγαπημένη..δεν την ξέρω,άρα δεν γκρινιάζω,δεν με πόνεσαν άρα δεν έχω δικαιολογίες,δεν με πρόδωσαν άρα δεν έχω κάποιους να καταριέμαι,δεν έκανα λάθη άρα η πιο σωστή,δεν έκανα τρέλες άρα η πιο σοβαρή..και την ονειρεύομαι..προπάντων την σκέφτομαι την φαντάζομαι την σχεδιάζω,άρα έχω τον έλεγχο...Ναι η πιο αγαπημένη.

και  με τρένο..Θεσσαλονίκη -Αθήνα...

ξεχασαα...προσκαλώ το μπουλάκι μας, την  Λυγερή Βασιλείου,και τον Στράτο   και όποιος παίξει

• Tags: μπλογκοπαιχνιδο
• 162 σχόλια
• Διαβάστε το άρθρο

Τραγουδώ για όνειρα...

Κυριακή, 8 Ιανουαρίου 2012

Όνειρα.
Άλλοτε είναι προορισμός.
Άλλοτε είναι καταφύγιο.
Σχεδόν πάντοτε όμως είναι προσωπική υπόθεση. Όταν τα όνειρα μοιράζονται με άλλους, τότε γίνονται προορισμός.
Όταν τα όνειρα πραγματοποιούνται γίνονται οδοιπορικό στη χώρα της ευτυχίας.
Και τα όνειρα καταφύγιο, επίσης προσωπική υπόθεση είναι. Τα ανακαλούμε στη μνήμη όταν η διαδρομή της ζωής ξεστρατίζει.
Ευχή μας... να ζήσει ο καθένας στο όνειρό του.

Αντίθεση οι εφιάλτες. Μέρος του παιχνιδιού που λέγεται ζωή κι αυτοί. Ξεστρατισμένα όνειρα; Κι όταν όμως ζούμε μέσα σ' έναν εφιάλτη, ένα καινούριο όνειρο θα μας εξασφαλίσει προορισμό ή ένα παλιό θα μας δώσει καταφύγιο....

Ο Τάκης Σωτηρχέλλης είπε τα παρακάτω προλογικά όταν τραγούδησε για πρώτη φορά στο κοινό το «ΤΡΑΓΟΥΔΩ ΓΙΑ ΟΝΕΙΡΑ»

Τραγουδώ για όνειρα
Στίχοι -- Μουσική - Ερμηνεία: Τάκης Σωτηρχέλλης
Ενορχήστρωση: Αχιλλέας Τσαγκαρίδης
ΔΙΣΚΟΣ: «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ»
Όνειρα
Τραγουδώ για τα όνειρα xρωματίζω τα βήματα
που ξεχάσαμε πια..
Σφάλματα και με πιάνουν τα κλάματα
Τόση απάτη που έκρυβε το παιχνίδι αυτό
Θα βγω δυνατά να το πω
Οι στιγμές λιγοστές δίχως μάσκες φτηνές,
είναι οι λύσεις απλές
Θα βγω δυνατά να το πω
Δίνει η φύση ρυθμό,δε μου πάει να ξεχνώ,
της ζωής τις φωνές

Όνειρα,
ξεσκονίζω τα χρώματα πού ονομάσαμε Χίμαιρα*
στο κυνήγι αυτό σφάλματα
και με πιάνουν τα κλάματα που χτυπάμε πισώπλατα
της ζωής το φιλί
Θα βγω δυνατά να το πω
ζούμε λάθος ρυθμό, όνειρό μου τρελό,
πώς μπορείς μοναχό. Θα βγω
δυνατά να το πω
Έτσι απλά σ' αγαπώ,τις στιγμές σου ζητώ
σ' αγκαλιάζω και ζω

Θα βγω δυνατά να το πω
Έτσι απλά σ' αγαπώ,τις στιγμές σου ζητώ
σ' αγκαλιάζω και ζω
Όνειρα.