Μία άλλη Εποχή..{Γιούλη Τσουρεκά} ~21/12/2013

Μία άλλη Εποχή..{Γιούλη Τσουρεκά} ~21/12/2013

Έρχεται ο Καιρός,

περνούν τα χρόνια που

το καινούργιο γίνεται παλιό.

Γιατί τ΄αφήσαμε.

Το εγκαταλείψαμε.

Το έφαγε η Σκόνη.

Το ροκάνισε αργά - αργά,

βουλιμικά μα σταθερά

μέσα στο χρόνο, το σαράκι.

Πριν φύγω, πριν ταξιδέψω

για το μεγάλο ταξίδι 

θέλω τόσο πολύ

να σ΄αντικρίσω 

έτσι ανάμεσα στην 

ακαταστασία της ζωής μου.

Να δρασκελίζουμε τα 

ανακατωμένα πράγματα,

τα παλαιά, επιβλητικά έπιπλα,

αυτές τις άψυχες αντίκες

που έχουν μέσα στην 

εγκατάλειψη τους 

τόσες αναμνήσεις.

Έπαιζα πιάνο..

Το ξέχασα μετά 

από τόσο πολύ καιρό,

άμουσης ζωής.

Έμειναν στην άκρη

μουχλιασμένες οι 

παρτιτούρες μου,

οι γεμάτες από μελωδίες

της ζωής μου άλλοτε 

χαρούμενες σονάτες και, 

πρελούδιο πολλών θανάτων..

Ξεκουρδίστηκε..

Τα πλήκτρα βάρυναν 

δεν ακομπανιάρουν πια..

Στο γραφείο μου έμειναν

αφημένα κείμενα, μισοτελειωμένα

ερωτικά γράμματα για σένα.

Θέλω να σε Δω πριν το μεγάλο

μου Ταξίδι, όμως, είναι αδύνατον

να σου το πω, γιατί πιότερο 

φοβάμαι εσένα.. εγώ συνήθισα 

στο αφημένο σπίτι, 

στο ανακατωμένο δωμάτιο.

Σάπιες πολυθρόνες, αλλοτινοί 

θρόνοι που καθόσουν, τώρα πια

σκεπασμένες με ντρίλινο ύφασμα,

άχρωμο, μουντό σα το καταχείμωνο

σε Παγωμένα Μέρη του Βορρά. 

Μόνο τα αισθήματά μου έχουν 

μείνει "καινούργια", "καθαρά",

Αληθινά, Πηγαία..

Τι κρίμα Εσύ να βλέπεις ό,τι 

πάλιωσε και ρήμαξε στο χρόνο..

Ό,τι αφήνεις, δεν σε εγκαταλείπει..

απλά.. γκρεμίζεται και το άψυχο,

αργοπεθαίνει στη Σιωπή Του κι 

έτσι το Καινούργιο γίνεται Παλιό,

Απατηλό, Ανάμνηση σβησμένη,

με ανάκατα συναισθήματα,

μπερδεμένα με την Ακαταστασία

του Θέλω και του Εγώ..